Αρκετοί ίσως έχουν ακούσει για το TTIP, κάποιοι ίσως και όχι. Τί ακριβώς είναι αυτή η συμφωνία, ωστόσο, και σε ποιους τομείς θα επηρεάσει τη ζωή μας;
Ποια είναι η TTIP
Η TTIP (Transatlantic Trade and Investment Partnership) ή αλλιώς η Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων, είναι μια διμερής συνθήκη μεταξύ των Η.Π.Α και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό αρχικά σημαίνει ότι, εάν ή όταν τεθεί σε ισχύ, θα ισχύσει για όλα τα μέλη κράτη της Ένωσης, ανεξάρτητα εάν ψήφισαν υπέρ ή κατά της Συμφωνίας.
Κάποιες από τις κριτικές της
Η συμφωνία έχει εμπνεύσει πολλές αρνητικές κριτικές, κυρίως λόγω της απόλυτης μυστικότητας μέσα στην οποία τελούνται οι διαβουλεύσεις επεξεργασίας της, αλλά και των διατάξεων που έχουν γίνει γνωστές στο κοινό, μιας και υπονομεύει πλήθος δικαιωμάτων. Με τη σειρά, λοιπόν, η Συμφωνία θέτει το οποιοδήποτε κράτος στο έλεος των πωλήσεων εταιρειών, βιομηχανιών κλπ, μιας και καταγράφεται ρητά η δυνατότητα τους να μηνύουν κράτη των οποίων νόμοι ή διατάξεις εμποδίζουν την ανάπτυξη και κατ’ επέκταση τα κέρδη τους. Για πολλούς η συγκεκριμένη διάταξη θεωρείται μεγάλο πλήγμα στην δημοκρατία και την υπόσταση των κρατών, μιας και η δυνατότητα δίνεται αποκλειστικά στις εταιρείες με στόχο την μεγιστοποίηση των κερδών τους εις βάρος του Κράτους.
Ένα δεύτερο πλήγμα της συμφωνίας είναι η οπισθοδρόμηση στα εργατικά δικαιώματα, μιας και δίνει το ελεύθερο στις εταιρείες ή σε οποιονδήποτε εργοδότη να θέτει τους όρους εργασίας προσωπικά με τον κάθε εργαζόμενο. Αυτό αποτελεί το δεύτερο πλήγμα στη δημοκρατία, μιας και μισθοί, ώρες εργασίας ή ακόμα και συνθήκες, θεωρητικά θα κανονίζονται από τον εργοδότη, ενώ την ίδια στιγμή δεν θα υπάρχει κάποια προστασία για τους εργαζόμενους.
Φυσικά, η συμφωνία -ως τώρα διαμορφωμένη- κρατά την ίδια στάση όσον αφορά το περιβάλλον, την υγεία ή ακόμα και τα προσωπικά δεδομένα. Συγκεκριμένα, όσον αφορά το περιβάλλον εισάγει στην Ευρώπη το αμερικανικό πρότυπο «τίποτα δεν είναι βλαβερό μέχρι αποδείξεως του εναντίου». Πιο ειδικά στις ΗΠΑ ισχύει ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν οποιεσδήποτε ουσίες ή χημικά στα εργοστάσια μέχρι να αποδειχθεί ότι κάτι από αυτά είναι επιβλαβές. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση ισχύει το αντίστροφο, πρώτα οι βιομηχανίες ή τα εργοστάσια παίρνουν άδεια για το οτιδήποτε αποδεικνύοντας ότι δεν είναι βλαβερά και έπειτα μπορεί να γίνει χρήση της. Το παραπάνω έχει σαφώς επιπτώσεις και στην υγεία των ανθρώπων. Συνδυαστικά, έρχεται και η εισαγωγή, στις χώρες της Ένωσης, γενετικά τροποποιημένων τροφών. Τέλος, τα προσωπικά δεδομένα παύουν να είναι τόσο προσωπικά, μιας και καταλύεται το απόρρητο.
Το τέλος;
Τα παραπάνω αποτελούν επιγραμματικά σχεδόν και πολύ γενικά κάποιες από τις πιο σημαντικές, καίριες και «θερμές» τροποποιήσεις που επρόκειτο να φέρει στις χώρες της Ένωσης η Συμφωνία αυτή. Όσο περνά ο καιρός όλο και περισσότερο άνθρωποι τίθενται εναντίον της, σε πολλά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μη, ενώ την ίδια στιγμή αρκετοί πολιτικοί ιθύνοντες στέκονται υπέρ της υπογραφής της. Οι κινητοποιήσεις μεγαλώνουν, οι συμβολισμοί της συμφωνίας ως «δούρειος ίππος» της δημοκρατίας πληθαίνουν, ωστόσο μόνο ο χρόνος θα δείξει την έκβαση της κατάστασης αυτής.
