Θέλεις; Καλώς
Δεν θέλεις; Καλώς
Είσαι κύριος του εαυτού σου, αυτόνομος εφόσον έχεις φροντίσει για αυτό…Οπότε μην απολογείσαι σου κάνει κακό δεν το βλέπεις; σε αλλοιώνει…
Αυτή η απολογία, αχ αυτή η απολογία! Σε ποιον νομίζεις ότι την οφείλεις, ποιος την αξίζει για τις επιλογές σου; Η απάντηση: εσύ ο ίδιος. Μονάχα εσύ και ο ίδιος ο εαυτός σου, κάνεις άλλος! Να τα έχετε καλά εσείς οι δύο γιατί θα καταλάβεις στο τέλος της μέρας ότι θα είναι ο μόνος σίγουρος χαρακτήρας που θα σου κράτα συντροφιά ολημερίς στα εύκολα σου, στα δύσκολα σου και σίγουρα θα είναι αυτός που θα ξαπλώνει κάθε βράδυ δίπλα σου.
Μα ας τα πάρουμε από την αρχή!
Σκεπτόμενος τον εαυτό σου πιστεύεις ότι αυτό που έχεις γίνει μέχρι τώρα είναι απόρροια των επιλογών σου; Και αν ναι νιώθεις ευτυχισμένος, ευχαριστημένος με αυτές; Μα περισσότερο από όλα θέλω να ξέρω κάτι…απολογήθηκες γι’ αυτές; Χρειάστηκε να το κάνεις; Ήταν όλα βασισμένα στα δικά σου θέλω ή και προτροπές-συμβουλές-υποταγές από κάποιον άλλον; Ίσως από γονέα, από σύντροφο η συνεργάτη..
Και κάπου εδώ επιτρέψτε μου να εκφράσω έναν προβληματισμό μου. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η άποψη των τρίτων για τις επιλογές μας;
Μήπως ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε μας οδηγεί στο να απολογούμαστε; Δηλαδή, όταν βλέπεις πως δεν συμφωνούν μαζί σου, πως σε κατακρίνουν, πως σε κριτικάρουν για τον δικό σου τρόπο σκέψης περί ζωής και πράξεων σου ενώ δεν έχουν ιδέα για ποιο λόγο επέλεξες κάτι και γιατί, τότε λοιπόν είναι που αρχίζουν αν σου τριβελίζουν το μυαλό σου αμφιβολίες. Αν βέβαια είσαι από τους τύπους που τους νοιάζει τι λένε οι γύρω τους, μόνο τότε! Παρασύρεσαι να θυσιάσεις τον εαυτό σου σε ένα (χαμένο) εξαρχής παιχνίδι με ηττημένο φυσικά εσένα.
Εάν όμως ανήκεις στη άλλη κατηγορία που δε σκέφτεσαι ποτέ την γνώμη των άλλων τότε προχωρά…επέλεξες το καλύτερο δρόμο! Αγαπάς τις επιλογές σου, πιστεύεις σε αυτές και κυρίως δεν χρειάζεται ποτέ να δικαιολογηθείς σε κανένα και για τίποτα.
Εντούτοις ποτέ δεν απαγορεύεται να εκφράσει κάποιος την γνώμη του για οποιοδήποτε θέμα αντιθέτως είναι κάτι που πολλές φορές μας βοηθά να δούμε μια άλλη οπτική ενός θέματος που μας προβληματίζει, μια άλλη κοσμοθεωρία που ίσως την ενστερνιστούμε εν τέλει είναι κάτι φυσικό και αποτέλεσμα της δημοκρατίας! Άλλωστε η ελευθερία του ενός τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου σύμφωνα με το αρχαίο ρητό!
Ωστόσο αυτή η περίπτωση είναι διαφορετική διότι εδώ απλά εκφράζεις την γνώμη σου ουδέτερα και θέλεις να μάθεις και την γνώμη του συνομιλητή σου συζητώντας ενώ στην άλλη περίπτωση ο συνομιλητής σου θέλει απλά να σε δείξει με το δάχτυλο, να μη σεβαστεί τα λόγια σου,να δηλώνει αρνητική στάση από το πρώτο λεπτό, να είναι υπερόπτης, ο κύριος(τέλειος). Από αυτούς καλύτερα μακριά δεν έχουν τίποτα να σου προσφέρουν πέρα από την λογοκρισία τους! Και μάλιστα εάν ξέρουν πολύ καλά να παίζουν το παιχνίδι τους με ένα μαγικό τρόπο και τόσο ξαφνικά θα πιάσεις το στοματάκι σου να αρχίζει τις απολογίες! Αυτοί οι άνθρωποι καλέ μου όσο και να θες να υποστηρίξεις μπροστά τους τα θέλω σου πάλι το σάλιο σου θα χαλάσεις και θα νιώθεις χαζός που τελικά θα απολογείσαι.
Απελευθερώσου λοιπόν από αυτά τα γερά δεσμά της απολογίας και γίνε κυρίαρχος του εαυτού σου, σίγουρος!
Τρομερό συναίσθημα! Απόλυτη ελευθερία.
Μόνο τότε νιώθεις πραγματικά ανεξάρτητος από κάθε κακοπροαίρετη, κακόβουλη, κακεντρεχή κίνηση δακτύλου κάποιου προς εσένα..
Γι’ αυτό και η έκφραση {μακριά και αγαπημένοι } δεν έχει εφευρεθεί τυχαία!
