Σίγουρα θα σου έχει τύχει να βρεθείς σε μία κατάσταση που δε σ’ εκφράζει, σ’ ένα αδιέξοδο ή σ’ ένα περίπλοκο δίλημμα. Ίσως και να βρίσκεσαι πιο συχνά απ’ ό, τι θα ήθελες ή θα περίμενες. Όμως, τι κάνεις όταν βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση;
Τα βήματα που ακολουθείς συνήθως είναι τρία. Αρχικά, αναλύεις την κατάσταση όσο περισσότερο μπορείς, ψάχνοντας την κάθε λεπτομέρεια και μεγιστοποιώντας τα δεδομένα που σου δίνονται. Έπειτα ρωτάς τον εαυτό σου, τον περίγυρό σου, σε φόρουμ, στήλες ή άτομα που νιώθεις πολύ κοντά σου για μία συμβουλή και τέλος, έχοντας αναλύσει τα δεδομένα και θέλοντας να φτάσεις στα ζητούμενα, καταλήγεις να πάρεις μια απόφαση. Σε γενικά πλαίσια, λοιπόν, αυτό γίνεται. Αν εξαιρέσουμε δηλαδή τα άτομα που τα κρατάνε όλα μέσα τους και δεν έχουν ανάγκη τη βοήθεια τρίτων, σχεδόν πάντα έτσι γίνεται.
Εδώ, λοιπόν, τίθεται ένα ερώτημα. Τι διαφορά έχουν αυτά τα άτομα που δε χρειάζονται τη βοήθεια κανενός; Διότι, ό, τι κι αν έχεις κάνει στο παρελθόν, η κάθε κατάσταση που θα χρειαστεί ν’ αντιμετωπίσεις θα είναι διαφορετική, έτσι δεν είναι; Πώς μπορεί, λοιπόν, κάποιος να επιλέγει να αποφασίσει μόνος του σε όλα τα θέματα; Είναι υπερβολική αυτοπεποίθηση ή υπερβολική αδιαφορία;
Ένα άτομο μπορεί να πιστεύει ότι γνωρίζει πολύ καλά τον εαυτό του, την κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει και να νιώθει έτοιμος να αντικρίσει τις συνέπειες των πράξεών του. Αυτό το άτομο συνήθως δε θα ζητήσει τη συμβουλή κάποιου, απλά ίσως αναφέρει το γεγονός για να το βγάλει από μέσα του. Γιατί νιώθει πολύ σίγουρος για τον εαυτό του και την απόφαση που θα πάρει, οπότε δεν ανησυχεί ιδιαίτερα για περαιτέρω λεπτομέρειες. Κάποιος άλλος μπορεί να αντιμετωπίζει με άνεση τις καταστάσεις που έρχονται, καθώς λέξεις όπως άγχος, στρες και βιασύνη μπορεί να μην τον επηρεάζουν. Έτσι, αυτό το άτομο ίσως σκεφτεί λίγα πράγματα, αλλά σίγουρα δε θα του πάρει ώρα να αποφασίσει για τη λύση στο πρόβλημά του. Απλά θα το κάνει.
Από την άλλη, είναι το άλλο άτομο που θέλει ν’ ακούσει τη γνώμη κάποιου πριν πάρει την τελική απόφαση. Ίσως δεν είναι τόσο αποφασιστικός, ίσως δυσκολεύεται να το πάρει απόφαση χωρίς ένα ελαφρύ σπρώξιμο. Ίσως πάλι, να μην είναι τόσο σίγουρος για τη θετική έκβαση των πραγμάτων σε περίπτωση που επιλέξει μόνος του. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να πούμε πως υπάρχει κάποια καλύτερη τακτική από τις τρεις που αναφέρθηκαν, ωστόσο και οι τρεις έχουν κάποια κύρια σημεία που χρειάζονται προσοχή.
Για παράδειγμα, όταν ακούς πολλές γνώμες το πιο πιθανό είναι αρχικά, να μπερδευτείς ακόμα περισσότερο. Φρόντισε πριν ρωτήσεις κάποιον για το τι θα έκανε αν βρισκόταν σε ανάλογη θέση, να είσαι ενήμερος ότι ο καθένας σκέφτεται και πράττει διαφορετικά. Ο κάθε άνθρωπος βλέπει τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία και από αυτή θα δει και το δικό σου πρόβλημα. Δεν μπορεί να ζήσει αυτά που έζησες, να σκεφτεί αυτά που ξέρεις και να μπει στη θέση σου, άρα δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε και να προβλέψει τις συνέπειες. Μπορεί να σου δώσει μια συμβουλή που θα σου φανεί ταιριαστή εκείνη την ώρα, αλλά το βράδυ φιλτράροντάς την να συνειδητοποιήσεις ότι ίσως δεν ταιριάζει τόσο στην περίπτωσή σου.
Σκέψου τι θα γίνει αν ακούς δεκάδες συμβουλές μέσα σε μία ημέρα! Το βράδυ θα έχεις ένα κεφάλι τούμπανο και θα είσαι ακόμα πιο μπερδεμένος. Και την επόμενη ημέρα, ξανά απ’ την αρχή! Όταν, αντιθέτως, δεν ακούς καμία άλλη γνώμη, τότε κινδυνεύεις να είσαι απόλυτος και ίσως να μην κρίνεις πολύπλευρα την κατάσταση.
Οπότε τι κάνεις; Εσύ αποφασίζεις αν θέλεις ν’ ακούσεις μία έξτρα γνώμη, αλλά να τη φιλτράρεις έτσι ώστε να ταιριάζει σ’ εσένα, στις αξίες, τα πιστεύω, τις γνώμες και τις αντιλήψεις σου, ή αν θέλεις να τα βγάλεις πέρα και πάλι μόνος.
Σύνταξη κειμένου: Γεωργία Κρικέλλη
Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου
