Ο Αλέκος Αλεξανδράκης ήταν μεν ο ακαταμάχητος γόης του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά η καριέρα το δεν στηρίχτηκε αποκλειστικά σε αυτό. Η παιδεία που είχε δεν ήταν μόνο θέμα του καλύτερου σχολείου της εποχής, του «Μπερζάν», όπου και φοίτησε, αλλά και θέμα ανατροφής, αφού ο πατέρας του ήταν ένας εύπορος δικηγόρος από την Μάνη.
Είμαι από τους πολύ τυχερούς ανθρώπους του θεάτρου. Όλο μου το σόι, ήταν παραμονές του πολέμου και όλοι είχαμε μαζευτεί σε μια μονοκατοικία, ήτανε καλλιεργημένοι άνθρωποι. Και θυμάμαι από παιδάκι το σπίτι μας πάντα ήταν γεμάτο από ποιητές συγγραφείς, γλύπτες, ζωγράφους, μουσικούς, ηθοποιούς, σκηνοθέτες. Οι τεράστιες βιβλιοθήκες που είχαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι γιατί διαβάζανε πάρα πολύ, με βοήθησαν πάρα πολύ.
Αλέκος Αλεξανδράκης.
Αλέκος Αλεξανδράκης: Μια παράσταση του Καρόλου Κουν τον οδηγεί στην απόφαση να γίνει ηθοποιός
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου του 1928 στην Αθήνα. Το επάγγελμα του πατέρα του (δικηγόρος) τον βοήθησε να φοιτήσει σ’ένα από τα καλύτερα σχολεία της εποχής, το «Μπερζάν». Η αγάπη του για τον αθλητισμό τον έκανε μέλος της εθνικής ομάδας ξιφασκίας στα 15 του μόλις έτη. Και ενώ ένα χρόνο μετά μπαίνει στη Σχολή Δοκίμων του Ναυτικού, μια παράσταση του Καρόλου Κουν αλλάζει όλη του την ζωή. Με την βοήθεια του φίλου του και ηθοποιού Νίκου Καζή, δίνει εξετάσεις στο Βασιλικό Θέατρο, όπου περνάει πρώτος.
Αυτό ήτανε. Όταν μπήκα στο θέατρο πια, δε μπόρεσα να το αφήσω.
Αλέκος Αλεξανδράκης: Ποτέ δεν είχε διανοηθεί ότι θα έπαιζε στο θέατρο
Θυμάμαι τον Νίκο τον Σβωρόνο έναν καταπληκτικό άνθρωπο δεν θα τον ξεχάσω ποτέ και του χρωστάω πάρα πολλά. Εκεί δεν είχα σκεφτεί ποτέ να ασχοληθώ με το θέατρο, αλλά είχε αρχίσει να με ενδιαφέρει πάρα πολύ η σκηνοθεσία του Κινηματογράφου. Ποτέ δεν είχα διανοηθεί να παίξω θέατρο. Ακόμη και στις παραστάσεις του θεάτρου ούτε καν να πω ποιήμα, ντρεπόμουν πάρα πολύ.
Τα πρώτα του βήματα τα έκανε όταν ήταν ακόμη μαθητής στην σχολή στο έργο «Φθινοπωρινή Παλίρροια», όπου η Κατερίνα Ανδρεάδη έψαχνε ένα ζεν πρεμιέ για τον ρόλο. Η Ειρήνη Παππά τον είχε πληροφορήσει και τον παρότρυνε να περάσει από ακρόαση. Επίσημα, όμως, ως ηθοποιός εμφανίστηκε τον Ιούλιο του 1949.
Ο δημοσιογράφος Αιμίλιος Χουρμούζιος, ενθουσιασμένος, έγραψε τότε στην εφημερίδα Καθημερινή: «Επιτέλους ένας εραστής στο Ελληνικό Θέατρο».
Εκεί τον ξεχώρισε και ο Φιλοποίμην Φίνος και του πρότεινε συνεργασία στην Φίνος Φιλμ. Την ίδια χρονιά παίζει στην ταινία «Δύο Κόσμοι» κοινωνικού – δραματικού περιεχομένου, με σκηνοθέτες τους Γιάννη Φιλίππου και τον Νοβάκ Ιάσων, σε σενάριο Αντώνη Ζερβού.
Θυμάμαι τις πρώτες μου ταινίες πολύ περισσότερο από όλες τις ταινίες που έχω κάνει. Ίσως γιατί τότε υπήρχε ένα μεράκι, δουλεύαμε με την καρδιά μας μερόνυκτα και δεν κουραζόμασταν ποτέ. Και ήμασταν όλοι εκεί μέσα σαν μια οικογένεια. Μετά ο κινηματογράφος έγινε βιομηχανία και χάσαμε το μεράκι.
Φίνος Φίλμ 1951: «Εκείνες που δεν πρέπει να αγαπούν»
Το 1951 ο Αλέκος Αλεξανδράκης παίζει σε ταινία της Φίνος Φίλμ με τίτλο «Εκείνες που δεν πρέπει να αγαπούν». Το σενάριο ήταν βασισμένο στο μουσικό ρομάντζο Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου «Φτερά στον Άνεμο». Ο τραγουδιστής Φώτης Πολυμέρης ήταν εκείνος που ντούμπλαρε φωνητικά τον Αλεξανδράκη στο τραγούδι «Άστα τα μαλάκια σου ανακατωμένα». Προβλήθηκε στις αίθουσες Αθηνών και Πειραιώς την ίδια χρονιά και έκοψε 148.300 εισητήρια. Θεωρήθηκε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, αφού ήρθε δεύτερη ανάμεσα σε 13 άλλες Ελληνικές ταινίες.
Αλέκος Αλεξανδράκης: Το αγαπημένο παιδί της Φίνος Φίλμ
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης ήταν το «αγαπημένο παιδί» της Φίνος Φίλμ. Όχι μόνο γιατί «έγραφε» φανταστικά στην οθόνη, αλλά και για το μοναδικό υποκριτικό του ταλέντο. Ήταν ακριβώς το ίδιο καλός και σε κωμωδίες, αλλά και σε δράματα. Πέραν αυτών είχε παιδεία, εξαιρετική μόρφωση και εξειδικευμένη κατάρτιση στο αντικείμενο του. Οι ταινίες της Φίνος, με τις οποίες έγινε γνωστός για τις ερμηνείες του ήταν: 1954: Η Άγνωστος, 1960: Το Κλωτσοσκούφι, 1963: Χωρίς ταυτότητα, 1964: Δεσποινίς Διευθυντής, 1964: Το Δόλωμα, 1964: Η Σωφερίνα 1965: Οι Εχθροί, 1965: Μια Τρελλή Τρελλή οικογένεια, 1966: Οι κυρίες της αυλής, 1969: Ξύπνα Βασίλη, 1973: Η Μαρία της Σιωπής.
1961: «Συνοικία το όνειρο». Ένα όνειρο ακριβό…
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης το 1961 έπαιξε και σκηνοθέτησε την ταινία «Συνοικία το όνειρο». Το σενάριο ήταν του Τάσου Λειβαδίτη και του Κώστα Κοτζιά. Θεωρήθηκε από τις πρώτες νεορεαλιστικές ταινίες που πρόβαλε με ακρίβεια την άσχημη πραγματικότητα και την οικονομική καταστροφή που προέκυψε μετά τον εμφύλιο. Τελικά, η ταινία έγινε μετά από πολλές δυσκολίες και αφού για ένα διάστημα δεν την παίζανε, επετράπηκε να παιχτεί, «πετσοκομμένη». Πήρε το βραβείο φωτογραφίας και το βραβείο Β’ Ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1961.
Για να φτάσω να την κάνω, δούλεψα αρκετές ταινίες και μάζευα τα λεφτά, γιατί είχα και μια μεγάλη συμμετοχή στην παραγωγή. Αλλιώς κανένας δεν δεχόταν να την κάνει.
1965: «Μια Τρελλή Τρελλή οικογένεια»
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης το 1965 πρωταγωνιστεί μαζί με την Τζένη Καρέζη στην κωμική – αισθηματική ταινία «Μια Τρελλή Τρελλή οικογένεια». Μια παραγωγή της Φίνος Φίλμ, σε σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου και σε σενάριο των Νίκο Τσιφόρου – Πολύβιου Βασιλειάδη. Ήταν, όμως, διασκευή του θεατρικού «Οι γυναίκες προτιμούν τους σκληρούς» των Τσιφόρου και Βασιλειάδη. Ο ρόλος της Πάστα Φλώρας είχε αρχικά προταθεί στην Ρένα Βλαχοπούλου, αλλά εκείνη αρνήθηκε. Ως εκ τούτου η επόμενη επιλογή ήταν η Μαίρη Αρώνη. Αν και η ταινία ήταν καλογυρισμένη με μια εξαιρετική πλειάδα ηθοποιών, φαίνεται πως δεν άρεσε πολύ στους κριτικούς του κινηματογράφου…
Η παρακάτω κριτική ήταν του Πηλιχού στην Εφημερίδα «Τα Νέα» τον Οκτώβριο του 1965 που την «έθαψε» κυριολεκτικά!
«Ο όρος «φροντισμένη ταινία στα ελληνικά μέτρα» θα μπορούσε άφοβα να χρησιμοποιηθεί για αυτή τη χρωματιστή μουσική κωμωδία, που φιλοδόξησε, προφανώς, να γίνει μία στα καθ’ ημάς παραλλαγή της γνωστής σαιξπηρικής «Στρίγγλας που έγινε αρνάκι» (αλλά… εις διπλούν), και που, τελικά, έγινε απλώς ένα φιλμ για να αρέσει στο λεγόμενο «πλατύ κοινό». Ανάλογα με το υλικό που είχε ο Ντίνος Δημόπουλος (και σίγουρα δεν είχε το «Φίλησε με, Καίτη» του Πόρτερ, ούτε τα μέσα, ούτε τους πρωταγωνιστές εκείνης της αξέχαστης αμερικανικής μουσικής κωμωδίας-διασκευής της «Στρίγγλας») κατάφερε να κάνει μια «ευπρόσωπη ταινία», που θα ικανοποιήσει το κοινό για το οποίο έγινε· γιατί δεν είναι τίποτα περισσότερο από «ευπρόσωπη» και για «πλατύ κοινό» αυτή η ταινία που θέλει να περνάει για «μουσική κωμωδία» με αστειάκια σαν το «Πέθανε πολύ;» ή «Εσύ διαβάζεις βουλωμένο γράμμα» ή «Δεν είναι πολύ φανατικός άντρας» και με τραγουδάκια που μοιάζουν πιο πολύ με δίλεπτο διαφημιστικό φιλμ για ηλεκτρικές κουζίνες…».
Αλέκος Αλεξανδράκης: Αριστερός ως το κόκκαλο!
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης, αν και γόνος μιας πολύ εύπορης οικογένειας, μπήκε στην Αριστερά. Οι απόψεις του είχαν προκαλέσει πολλές φορές, όπως τότε που είχε στηρίξει τον Μανώλη Γλέζο.
«Στην Αριστερά μπήκα λόγω συνθηκών, στην κατοχή ήμουνα παιδί 12 -13 -14 ετών. Και τότε βεβαίως κυριαρχούσε το ΕΑΜ. Και είχα τρομερή δράση ως παιδί. Τρομερά χρόνια. Στα βουνά είχα την ατυχία να βρεθώ όχι σε σπουδαίο περιβάλλον, δηλαδή πέσανε στα μάτια μου. Ήτανε από τα πιο ζωντανά χρόνια που έχω περάσει».
«Το θέατρο προηγείται. Είναι η επαφή, αισθάνεσαι τις ανάσες του κόσμου, ενώ η μηχανή είναι ψυχρό πράγμα»…
Από το 1954 εως το 1959 ο Αλέκος Αλεξανδράκης, συνεργαζόμενος κυρίως με το Εθνικό Θέατρο, ερμηνεύει εξαιρετικους ρόλους και καταξιώνεται – όχι μόνον στο Ελληνικό ρεπερτόριο – αλλά και στο διεθνές. Το 1971 γίνεται θιασάρχης μαζί με την σύντροφο του ως το τέλος της ζωής του, την Νόνικα Γαληνέα. Δεν ερμήνευσε μόνο ρόλους, αλλά έκανε και δύο πολύ επιτυχημένες σκηνοθετικές απόπειρες στις ταινίες «Θρίαμβος» και «Συνοικία το Όνειρο». Δίδαξε και στο Εργαστήρι του Διαμαντόπουλου, ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, το 2001, τον τίμησε με τον «Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής» για την προφορά του στην τέχνη!
Πιστεύω ότι το θέατρο προηγείται. Με συνεπήρε, το είχα βάλει πάνω απ’όλα!
Αλέκος Αλεξανδράκης & γάμος
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης δεν πίστευε καθόλου στον θεσμό του γάμου. Παρ’ όλα αυτά, έκανε τέσσερις. Ο πρώτος με την Μάρτζ Βάλβη. Ο δεύτερος με την Κλώντ Σαμπαντού. Το 1956 παντρεύτηκε την Αλίκη Γεωργούλη, ενώ το 1964 την Βερένα Γκάουερ. Το 1969 έκανε σχέση με την ηθοποιό Νόνικα Γαληνέα και έμεινε μαζί της ως το 1990, χωρίς να παντρευτούν ποτέ…
Ο Αλέκος δεν πίστευε καθόλου στον γάμο. Όταν του είπα «μα έκανες τρεις γάμους, γιατί τους έκανες;»
-«Ε, τώρα, γιατί να τους χαλάσω το χατήρι, δεν μου αρέσει να λέω όχι, ήξερα ότι θα κάνω τον γάμο και μετά θα χωρίσω. Τόσο απλά».
Διάλογος Νόνικας Γαληνέας και Αλέκου Αλεξανδράκη. (Μηχανή του χρόνου, 2010).
Βραβεύσεις
- 1962: Βραβείο κριτικών Α’ Ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, για την ταινία «Θρίαμβος».
- 2001: Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής για την προσφορά του στην τέχνη.
Πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα το 2005.
Ακολουθεί βίντεο με συνέντευξη του Αλέκου Αλεξανδράκη.
Πηγές
- Αλέκος Αλεξανδράκης. Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82. Τελευταία προσπέλαση στις 19-11-2019.
- Αλέκος Αλεξανδράκης. Ανακτήθηκε από http://finosfilm.com/movies/artistView/162. Τελευταία προσπέλαση στις 19-11-2019.
- Μια τρελλή τρελλή οικογένεια. Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE_%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE_%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1. Τελευταία προσπέλαση στις 19-11-2019.
- Πρόσωπα Θεάτρου – Αλέκος Αλεξανδράκης (1984). Ανακτήθηκε από https://www.youtube.com/watch?v=n5_E1XFC-dA. Τελευταία προσπέλαση στις 19-11-2019.
- Μηχανή του χρόνου – Αλέκος Αλεξανδράκης (απόσπασμα). Ανακτήθηκε από https://www.youtube.com/watch?v=AmneMjycJaQ. Τελευταία προσπέλαση στις 19-11-2019.
