Ντιέγκο Μαραντόνα: Από την αρχή έως το τέλος

Ας ανατρέξουμε λίγο στο παρελθόν να δούμε τι γνώρισε, πριν αρκετά χρόνια, ο μήνας που διανύουμε τώρα. Η λίστα των αποτελεσμάτων του Google κατακλύζεται από ένα αθλητικό γεγονός – συγκεκριμένα του ποδοσφαίρου – όταν η χρονολογία έδειχνε 1986. Η 22^η ημέρα του Ιουνίου έμελλε να σημαδευτεί από ένα γκολ στον αγώνα του Μουντιάλ, Αργεντινή – Αγγλία. Δημιουργός της στιγμής, ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Το σκορ ανοίγει στο 51′ χάρη στη βοήθεια του χεριού του παίκτη. Αν και υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες από την αντίπαλη όχθη, το γκολ προσμετρήθηκε κανονικά στον πίνακα των αποτελεσμάτων. Λόγω αυτής της «βοήθειας», καθώς τα χρόνια περνούσαν, το γκολ έμεινε στην ιστορία του ποδοσφαίρου ως «το χέρι του Θεού» .

Καθώς βλέπω στιγμιότυπα και φάσεις από τον συγκεκριμένο αγώνα, μου εμφανίζονται όλο και περισσότερα βίντεο για τη ζωή του Ντιέγκο Μαραντόνα. Αυτά δείχνουν είτε την επαγγελματική της πλευρά, είτε την προσωπική της. Είμαι κορίτσι, το οποίο αγαπάει το ποδόσφαιρο και παρακολουθεί καθημερινώς αγώνες από όλα σχεδόν τα πρωταθλήματα. Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν θέλω να σταθώ στην ταραχώδη προσωπική του ζωή. Νιώθω την ανάγκη να αφιερώσω κάποιες παραγράφους στη μεγάλη – και για κάποιους αξιοζήλευτη – καριέρα του.

Για πολλούς, ο Ντιέγκο Μαραντόνα είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου. Για κάποιους άλλους όχι. Γεννημένος ένα φθινοπωρινό μήνα του 1960 και μεγαλωμένος σε μία γειτονιά του Μπουένος Άιρες, άρχισε την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο σε ηλικία μόλις 8 ετών. Όταν συμπλήρωσε τα 10 χρόνια ζωής, οι άνθρωποι της Los Cebollitas αναγνώρισαν το ταλέντο του. Στην αρχή είχαν κάποιες αμφιβολίες για το ταλέντο του μικρού αγοριού, γρήγορα όμως άλλαξαν μυαλά. Ο μικρός Ντιεγκίτο έφτασε την ομάδα του αήττητη με 134 αγώνες και πολλούς τίτλους στα ράφια των γραφείων τους. Στα μέσα της εφηβείας του και σε ηλικία 16 ετών, σημείωσε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση με την ομάδα των Argentinos Juniors. Όταν η χρονιά ετοιμαζόταν να ρίξει αυλαία, ο Ντιεγκίτο σκόραρε για πρώτη φορά στην Α’ κατηγορία της Αργεντινής. Την επόμενη χρονιά, πρωτοεμφανίσθηκε με το εθνόσημο στο στήθος του.

Στην ηλικία των 21 υπέγραψε συμβόλαιο με την ομάδα που πάντοτε αγαπούσε, την Μπόκα Τζούνιορς. Έτσι, κατόρθωσε να πραγματοποιήσει το όνειρο που είχε από μικρό παιδί. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα εντυπωσίαζε με τις αποδόσεις που είχε σε κάθε αγώνα. Γι’ αυτό, η Μπαρτσελόνα δεν άργησε να πάρει την μεγάλη απόφαση και να τον εντάξει στο δυναμικό της. Όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο πλευρό των Καταλανών, μπορεί η ομάδα του να έχασε με σκορ 2-1, αλλά σημείωσε το μοναδικό γκολ. Ο «μάγος», εν ονόματι Ντιέγκο Μαραντόνα, βοήθησε την Μπαρτσελόνα να προσθέσει στη συλλογή της άλλους δύο τίτλους (Copa del Rey και Super Cup). Η ζωή του στην Βαρκελώνη δεν ήταν και ό,τι καλύτερο. Πέρασε ηπατίτιδα και έχοντας ένα σπασμένο πόδι παρά λίγο να λήξει άδοξα η καριέρα του. Η δύναμη, όμως, του σώματος και της ψυχής του τον έκαναν να σηκωθεί όρθιος στα πόδια του και να πατήσει το play της καριέρας του. Η συνέχεια ήταν δύσκολη μιας και η κόντρα του με το Δ.Σ. της ομάδας, τον ανάγκασε να αγωνιστεί για τελευταία φορά με τα χρώματα της Μπαρτσελόνας το 1984.

---

Επόμενος σταθμός στη λαμπρή αυτή καριέρα είναι η Ιταλία. Συγκεκριμένα, μετακομίζει στην Νάπολη, ώστε να αγωνιστεί για την ομώνυμη ποδοσφαιρική ομάδα. Αν και η πρώτη διετία δεν ήταν όπως την είχαν οραματιστεί, η επόμενη χρονιά τους βρήκε αγκαλιά με το πρώτο πρωτάθλημα της ομάδας αλλά και την κούπα του Κυπέλλου. Προς το τέλος του 1988, ο Ντιέγκο Μαραντόνα μαζί με την Νάπολι ήρθαν στην Ελλάδα για έναν αγώνα ΟΥΕΦΑ. Συγκεκριμένα, το αεροπλάνο τους προσγειώθηκε στη συμπρωτεύουσα και το πούλμαν τούς πήγε μέχρι το γήπεδο του Π.Α.Ο.Κ. Εκείνη η νύχτα μάγεψε τους Ιταλούς, οι οποίοι την ονόμασαν «La battaglia di Salonicco», δηλαδή «η μάχη της Θεσσαλονίκης», ενώ την ίδια στιγμή, ο Μαραντόνα υποκλίθηκε μπροστά σε αυτό που αντίκρισε από τις κερκίδες της Τούμπας. Το 1989, η ιταλική ομάδα στέφθηκε νικήτρια του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Το δεύτερο πρωτάθλημα της ιστορίας της ήρθε το 1990, την ίδια χρονιά με την είσοδό της στο Σούπερ Καπ. Όλες αυτές οι διακρίσεις, ήρθαν στη Νάπολι χάρη στη σημαντική βοήθεια του Ντιέγκο Μαραντόνα. Δυστυχώς, λόγω της άστατης προσωπικής ζωής του (πρόστιμο για χρήση κοκαΐνης, σκάνδαλα για παιδιά εκτός γάμου), ο Ντιέγκο φεύγει το 1992 από την Ιταλία γεμάτος ντροπή.

Επιστροφή στην Ισπανία, αυτή τη φορά με τα χρώματα της Σεβίλλης. Οι αποδόσεις του πλέον δεν είναι τόσο εντυπωσιακές όσο ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Όλοι έλεγαν πως άρχιζε το τέλος του. Έτσι κι έγινε. Έναν χρόνο αργότερα, επιστρέφει στην πατρίδα του και αγωνίζεται για λίγο στην Νιούελς Ολντ Μπόις, με την οποία σημείωσε μονοψήφιο αριθμό συμμετοχών. Έληξε την καριέρα του στην ομάδα που αγαπούσε, την Μπόκα. Εκεί όπου γεννήθηκε το όνειρό του, εκεί πέθανε κιόλας.

Στη ζωή του δεν έλειψαν οι διαμάχες, οι κόντρες και η κακή ποιότητα ζωής. Όλα αυτά, όμως, δεν καλυτερεύουν την ποδοσφαιρική εικόνα. Αντιθέτως, την αμαυρώνουν. Γι’ αυτό τον λόγο, θέλησα να αναφερθώ μόνο στις επιτυχίες που γνώρισε ο νεαρός Ντιεγκίτο από την αρχή μέχρι και τη λήξη της πορείας του στα γήπεδα του ποδοσφαίρου.

---

---

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για αυτό το άρθρο: