Ο Όσκαρ Σίντλερ ήταν ένας Γερμανός βιομήχανος, μέλος του Ναζιστικού κόμματος του Χίτλερ στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Σίντλερ ποτέ του δεν ήταν ναζιστής. Ο όρος οπορτουνιστής θα ήταν ένας σαφώς πιο δίκαιος χαρακτηρισμός. Αρχικά, είχε καταφύγει στο συγκεκριμένο ακραίο κόμμα λόγω των ευκαιριών και του κέρδους που έβλεπε πως θα αποκόμιζε και όχι εξαιτίας των πολιτικών του πεποιθήσεων. Τη στιγμή όμως που έπρεπε, δε λύγισε, δεν κατέβασε το βλέμμα και δε δείλιασε, παρά έδρασε άμεσα, δείχνοντας περίσσιο κουράγιο, αλλά και πρωτοβουλία. Κατάφερε να σώσει περίπου 1.200 Εβραίους από βέβαιο και φρικτό θάνατο, τους οποίους προσέλαβε στη δούλεψη του. Δε σταμάτησε όμως εκεί, καθώς ξόδεψε όλη του την περιουσία σε δωροδοκίες αξιωματικών των Ναζί, με σκοπό την ασφάλεια των εργατών του. Ο Σίντλερ ήταν ένας ήρωας μέσα στο χάος και τη μαυρίλα του Παγκοσμίου Πολέμου. Ένας αφανής ήρωας που έδρασε πίσω από τα φώτα του πολέμου και αναδύθηκε στα μάτια των ανθρώπων ως σωτήρας εκατοντάδων ψυχών, σε μία σκοτεινή περίοδο για τον κόσμο. Δεν ήταν απόλυτα ηθικός, ούτε πρέπει να αποτελέσει πρότυπο. Ήταν ένας άνθρωπος με πολλά ελαττώματα που δεν έμεινε άπραγος στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Σίντλερ: κατάσκοπος και βιομήχανος
Ο Όσκαρ Σίντλερ γεννήθηκε στις 28 Απριλίου του 1908 από μια Γερμανική οικογένεια που κατοικούσε στην Αυστροουγγαρία. Μετά τις επιτυχημένες σπουδές του σε δημοτικό και γυμνάσιο, θα παρακολουθήσει ένα τεχνικό σχολείο, από το οποίο όμως θα αποβληθεί το 1924, επειδή πλαστογράφησε τον έλεγχό του. Αργότερα, βέβαια, αποφοίτησε, χωρίς να συνεχίσει με περαιτέρω ακαδημαϊκές σπουδές. Βρέθηκε να δουλεύει με τον πατέρα του για 3 χρόνια, ένα μέθυσο και βίαιο άντρα, τον Γιόχαν Χανς Σίντλερ. Μαζί με τη δουλειά του έπαιρνε μέρος και σε αγώνες με τη μοτοσικλέτα του.
Παντρεύτηκε το 1928 την Έμιλυ Πέλζι, με την οποία διέμεινε τα πρώτα 7 χρόνια του γάμου τους στο πατρικό του Σίντλερ μαζί με του γονείς του. Από την ημέρα του γάμου του μέχρι και το 1938 έκανε διάφορες δουλειές για να βγάζει τα προς το ζην, όμως δεν τα κατάφερνε. Βρισκόταν σε χρόνιο χρέος, ενώ αντιμετώπιζε και πρόβλημα αλκοολισμού. Η διετία 1931-32 θα πρέπει να θεωρείται από τις χειρότερες της ζωή του, καθώς βρέθηκε πολλές φορές στη φυλακή, εξαιτίας της μέθης του.
Ο Σίντλερ μετά την στρατιωτική του θητεία έγινε κατάσκοπος για την Άμπβερ. Η Άμπβερ ήταν Γερμανική στρατιωτική μυστική υπηρεσία που έδρασε από το 1920 έως και το 1945. Οι αποστολές του εκτυλίσσονταν στις περιοχές της Τσεχοσλοβακίας και οι κύριες αρμοδιότητές του ήταν η παρακολούθηση στρατιωτικών εγκαταστάσεων, κινήσεις στρατευμάτων, αλλά και η στρατολόγηση νέων κατασκόπων για την Άμπβερ εντός της Τσεχοσλοβακίας. Στις 18 Ιουλίου του 1938 συνελήφθη από τις Τσέχικες αρχές για κατασκοπεία και αμέσως φυλακίστηκε. Ισχυρίστηκε πως χρειαζόταν τα χρήματα εξαιτίας του προβλήματος με το αλκοόλ.
Γρήγορα αποφυλακίστηκε βάσει της συμφωνίας του Μονάχου ως πολιτικός κρατούμενος. Την 1η Νοεμβρίου του 1938 υπέβαλλε έγγραφη αίτηση για μέλος του Ναζιστικού κόμματος. Το 1939 έγινε αποδεκτός από τη γραμματεία του κόμματος. Ο Όσκαρ Σίντλερ δεν υπήρξε πότε φανατικός ή ιδεολόγος Ναζί. Συνδύασε τη συμμετοχή του στα κοινά, έστω και με αυτό τον έμμεσο τρόπο, με το ίδιον όφελος καθώς έβλεπε θετικό μέλλον για τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Συνέχισε να εργάζεται στην Άμπβερ έως το 1940, ανεβαίνοντας σταδιακά στην ιεραρχία της υπηρεσίας, φτάνοντας μέχρι και το νούμερο δύο της μονάδος του.
Στις 15 Ιανουαρίου του 1940 και με τη βοήθεια τρίτων προσώπων -μιας ομάδας Εβραίων επενδυτών- αγόρασε μια ιδιοκτησία που μέχρι πρότινος άνηκε σε Εβραϊκά χέρια, στην περιοχή της Πολωνίας. Ήταν ένα μικρό χρεοκοπημένο εργοστάσιο που παρήγαγε σμάλτο και όταν πέρασε στην κατοχή του είχε περίπου 250 εργαζομένους. Αργότερα αυτό το εργοστάσιο έγινε γνωστό ως “Εμάλια”.
Το μεγάλο κατόρθωμα
Ο Σίντλερ ήταν σίγουρα ένα ιδιαίτερα ικανό άτομο και χρησιμοποίησε τις διασυνδέσεις του στην Άμπβερ, ώστε να σφραγίσει συμφωνίες και να ανεφοδιάζει το στρατό με μαγειρικά σκεύη, επιστρωμένα από σμάλτο. Οι γνωριμίες αλλά και το επιχειρηματικό του δαιμόνιο βοήθησαν στην εξάπλωση του εργοστασίου του. Αρχικά, ο Σίντλερ ενδιαφερόταν μόνο για το μέγιστο δυνατό κέρδος της επιχείρησής του και άρχισε να προσλαμβάνει Εβραίους, καθώς ήταν “φθηνότεροι” από του Πολωνούς. Δεν πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα και τα ενδιαφέροντα του άλλαξαν άρδην. Τα χρήματα που προσπαθούσε με κόπο να βγάλει, μπήκαν σε δεύτερη μοίρα, ενώ άρχισε να τα χρησιμοποιεί για να σώσει τους εργάτες του, οι οποίοι ονομάστηκαν μεταγενέστερα ως “οι Εβραίοι του Σίντλερ”.
Ο Σίντλερ άρχισε να χρησιμοποιεί τις γνωριμίες του -που μέχρι πρότινος τον βοηθούσαν να κλείνει κερδοφόρες συμφωνίες- ώστε να διατηρήσει τους εργαζόμενους του ασφαλείς κατά τη διάρκεια του ολοκαυτώματος. Οι “Εβραίοι του Σίντλερ” αναγκάζονταν να μεταβαίνουν κάθε μέρα από το γκέτο στο εργοστάσιο. Το 1941 οι Ναζί ξεκίνησαν την “εκκαθάριση” των γκέτο και ο μεγαλύτερος αριθμός Εβραίων στάλθηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου βρήκαν φρικτό θάνατο. Χιλιάδες πέθαιναν ακόμα και στους δρόμους. Ο Σίντλερ αηδιασμένος από τις ενέργειες των Ναζί, είχε πλέον αποφασίσει να παλέψει για να σώσει όσους περισσότερους Εβραίους μπορούσε. Αρχικά τους επέτρεπε να διαμένουν μέσα στο εργοστάσιο του, ώστε να παραμένουν ασφαλείς.
Έπεισε τον σαδιστή διοικητή, Άμον Γκετ, του μεγαλύτερου στρατοπέδου συγκέντρωσης στην Πολωνία, όχι μόνο να μην φυλακίσει τους Εβραίους εργάτες του, αλλά κατάφερε να πάρει ακόμα 450 εργάτες άλλων εργοστασίων με την πρόφαση πως θα ανοίξει ένα καινούργιο στρατόπεδο συγκέντρωσης με δικά του έξοδα μέσα στο Εμάλια. Εκεί ήταν ασφαλείς από τυχαίες δολοφονίες και είχαν σταθερή κατοικία και φαγητό. Ο Σίντλερ εξαγόραζε αξιωματικούς των Σ.Σ., τόσο για τους δικούς του εργάτες, όσο και για άλλους Εβραίους. Χρήματα, χρυσός και πολλά δώρα αγορασμένα απευθείας από τη μαύρη αγορά, αποτελούσαν τις δωροδοκίες του. Ακόμα κανόνισε τη μεταφορά περίπου 3 χιλιάδων γυναικών από το Άουσβιτς σε περιοχές της Σουντέτελαντ, επειδή θα είχαν περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν τον πόλεμο.
Όταν ενημερώθηκε πως οι Ναζί είχαν σκοπό να κλείσουν όλα τα εργοστάσια που δε συσχετίζονταν άμεσα με τον πόλεμο, συμπεριλαμβανομένου και του δικού του, γνώριζε πως αυτό θα σήμαινε το τέλος των εργατών του. Αποφάσισε να αλλάξει τα προϊόντα που παρήγαγε και άρχισε να εφοδιάζει το Γερμανικό στρατό με αντιαρματικές ρουκέτες. Έπεισε τον Γκετ και τους αξιωματικούς να μεταφέρει το εργοστάσιο και τους εργάτες του στο Μπρένλιτζ, περιοχή της Σουντέτελαντ, σώζοντάς τους από βέβαιο θάνατο στους θαλάμους αερίων. 1000 εργάτες από το δικό του και περίπου 200 τρόφιμοι από άλλο εργοστάσιο αποτέλεσαν την “λίστα του Σίντλερ” που μετάβηκε στο Μπρένλιτζ.
Ο Όσκαρ Σίντλερ ξόδεψε όλη την περιουσία του για να σώσει τους εργάτες του. Χρεοκόπησε, αλλά όχι ηθικά. Κατάφερε σε μία δύσκολη περίοδο για το ανθρώπινο γένος να δράσει άμεσα και αποτελεσματικά, ώστε να σώσει όσες περισσότερες ανθρώπινες ζωές μπορούσε. Μετά το τέλος του πολέμου βρέθηκε αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη, καθώς ήταν μέλος του Ναζιστικού κόμματος και παραλίγο να κατηγορηθεί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Τα κατορθώματα του όμως δεν άργησαν να φανερωθούν, αλλά για να ξεφύγουν από τον Ρωσικό στρατό, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Ευρώπη. Όταν ακούει κανείς μαρτυρίες ανθρώπων που επιβίωσαν εξαιτίας της συμβολή του Σίντλερ, καταλαβαίνει τον άθλο αυτού του ανθρώπου. Στο παρακάτω βίντεο ένας από τους επιζώντες του ολοκαυτώματος αναλύει πως ο Όσκαρ Σίντλερ κατάφερε να τον σώσει.
Πηγές
http://www.oskarschindler.com/
https://encyclopedia.ushmm.org/content/en/article/oskar-schindlerhttps://
www.britannica.com/biography/Oskar-Schindler
