Τραγικές στιγμές ζει όλο το πανελλήνιο τα τελευταία εικοσιτετράωρα από τη φονική πυρκαγιά στη Δυτική Αττική που στοίχισε τη ζωή σε 84 συμπολίτες μας, με τη λίστα αυτή να ανεβαίνει. Ξύπνησαν μνήμες, ίδιες με αυτές του μαύρου Αυγούστου του 2007 και τις φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία.
Όπως φαίνεται, οι πύρινες πύλες της κολάσεως δεν έκλεισαν ποτέ εδώ και έντεκα χρόνια. Είναι εκεί και παραμονεύουν να γλείψουν με τις πύρινες γλώσσες τους ένα ακόμη δάσος, μία ακόμη ανθρώπινη ζωή.
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες. Εννοείται πως δεν ξεκινούν ταυτόχρονα 14 μέτωπα φωτιάς σε μία περιοχή, όπως στη Δυτική Αττική. Ξεκίνησαν όλα από ένα καλώδιο του Ο.Τ.Ε.; Ξεκίνησαν όλα από οργανωμένο εμπρησμό, γι’ αυτό και τα ταυτόχρονα 14 μέτωπα; Υπάρχουν αρρωστημένα μυαλά που χαίρονται με την καταστροφή του οικοσυστήματος, ανθρώπων και ζώων; Υπάρχουν άλλα συμφέροντα, κυρίως οικονομικά, για τη δημιουργία ορυχείου για εξόρυξη βωξίτη;
Υπάρχουν μια σειρά από γεγονότα που οδηγούν σε μια καταστροφή. Το θέμα είναι να υπάρχει πρόληψη και πάνω απ’ όλα να μην χαθεί άλλη ανθρώπινη ζωή.
Φταίει ο κρατικός μηχανισμός που όπως φαίνεται δεν λειτούργησε άμεσα; Φταίνε οι αρμόδιοι που δίνουν άδειες κτισίματος στα λεγόμενα αυθαίρετα φιλέτα; Στα οποία αυθαίρετα φιλέτα, όπως φαίνεται, ούτε οι δήμοι, αλλά ούτε οι πολίτες λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα αντιπυρικής προστασίας.
Ευχόμαστε να δοθούν απαντήσεις και οι άνθρωποι που χάθηκαν να είναι οι τελευταίοι που θυσιάστηκαν σε μία χώρα που δεν λειτουργεί τίποτα σωστά και σε αυτό έχουμε όλοι ευθύνη!
Το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε είναι δύναμη σε όλες τις οικογένειες που έχασαν τους αγαπημένους τους. Στις μάνες που δε θα αγκαλιάσουν ξανά τα παιδιά τους. Σε όσους έχασαν το βιός τους σε μια στιγμή. Δύναμη στη μάνα γη και σε ένα οικοσύστημα που σβήστηκε από το χάρτη.
Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε το Μάτι πριν και μετά την καταστροφή:
https://www.youtube.com/watch?v=BIBSa8QGGxw
Πυρκαγιές 2007
Είχαμε σκοπό να αναφερθούμε στις φονικές πυρκαγιές του 2007 στην Ηλεία τον Αύγουστο, αλλά όλο αυτό που συνέβη στην Αττική – εν έτη 2018 – είναι ασύλληπτο.
Παρακάτω θα ξεδιπλώσουμε όλο το χρονικό των καταστροφικών πυρκαγιών στην Ηλεία, έντεκα χρόνια πριν.
Το χρονικό της τραγωδίας
Αύγουστος 2007. Η Ελλάδα καίγεται. Ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής κηρύττει τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Συνολικά, οι νεκροί από τις πυρκαγιές έφτασαν τους 63, ενώ κάηκαν 268.834 εκτάρια γης και 60.000 ζώα σε ταυτόχρονα πύρινα μέτωπα σε Πάρνηθα, Υμηττό, Λακωνία, Μεσσηνία, Αρκαδία, Κορινθία και Εύβοια.
Το μεσημέρι της 24ης Αυγούστου όμως θα έκαιγε την καταπράσινη Ηλεία και θα γέμιζε με μελανά γράμματα αρκετές σελίδες της χώρας μας. Μάκιστος, Αρτέμιδα, Ζαχάρω, Ωλένη και φυσικά το λίκνο του πολιτισμού, Αρχαία Ολυμπία στα δίχτυα της πύρινης κόλασης.
Το πύρινο μέτωπο στο νομό Ηλείας κατέστρεψε έκταση 450.000 στρεμμάτων, έκαψε 30.000 ζώα και δυστυχώς χάθηκαν 44 ανθρώπινες ζωές, οι 25 εκ των οποίων από την Αρτέμιδα.
Την Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007, στη χαράδρα που χωρίζει τα χωριά Αρτέμιδα, Μάκιστος από τη μια πλευρά και Χρυσοχώρι από την άλλη, συναντήθηκαν τρεις φωτιές. Η μία που ερχόταν από ανατολικά, από το χωριό Σέκουλα, η δεύτερη βορειοδυτικά από το χωριό Γκρέκα και η τρίτη από το Παλαιοχώρι.
Η τελευταία θα είναι εκείνη που θα περάσει μέσα από τα χωριά Μάκιστος και Αρτέμιδα, κι εκείνη που θα προλάβει στη μοιραία στροφή τον πανικόβλητο κόσμο που προσπαθούσε να ξεφύγει με τα αυτοκίνητα, αλλά και το πλήρωμα του πυροσβεστικού οχήματος που είχε εγκλωβιστεί από τις υπόλοιπες φωτιές. Αναλυτικότερα, το χρονικό εκείνης της μέρας παρουσιάζει σε ρεπορτάζ στις 26 Αυγούστου του 2007 η εφημερίδα «Καθημερινή»:
12.30. Ο αντιδήμαρχος Ζαχάρως, Σπύρος Μπηλιώνης, βρίσκεται στο Δημαρχείο του. Βλέπει καπνό να έρχεται από τη χαράδρα έξω από τη Ζαχάρω.
12.45. Τηλεφωνεί στο Πυροσβεστικό Σώμα Κρεστένων. Τον καθησυχάζουν κάπως. «Η φωτιά είναι στον Ταΰγετο». Αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να βλέπει τη φωτιά από τόσο μεγάλη απόσταση.
13.30. Ο αντιδήμαρχος ξανατηλεφωνεί στην Πυροσβεστική Κρεστένων. «Η φωτιά είναι στον Ταΰγετο, αντιδήμαρχε…».
13.45. Στο τρίτο τηλεφώνημά του στο Πυροσβεστικό Σώμα, «η φωτιά εντοπίζεται στην Καρύταινα».
14.00. Ο αντιδήμαρχος τηλεφωνεί στον Δήμαρχο Ζαχάρως, Πανταζή Χρονόπουλο. «Βλέπω καπνό, πάμε να δούμε, γιατί ανησυχώ, θα καούμε όλοι». Τηλεφωνεί στο Παλαιοχώρι. «Η φωτιά είναι εδώ!», κραυγάζει τώρα μια φωνή.
14.05. Ο Σπύρος Μπηλιώνης επιβιβάζεται στο τζιπ του Δημαρχείου και ξεκινάει με κατεύθυνση για Μάκιστο. Ειδοποιεί τον αδερφό του. Ξεκινά κι αυτός προς Μάκιστο, προλαβαίνει και ενημερώνει τον πρόεδρο Χρυσοχωρίου.
14.15. Το τζιπ κατευθύνεται προς Αρτέμιδα. Ο καπνός πυκνώνει. Δεκάδες αυτοκίνητα από την Αρτέμιδα και τη Μάκιστο βρίσκονται στην κάθοδο προς Ζαχάρω.
14.20. Το Πυροσβεστικό Σώμα Πύργου λαμβάνει τηλεφώνημα από το Παλαιοχώρι για φωτιά σε εξέλιξη. Τρία Πυροσβεστικά αναχωρούν για το Παλαιοχώρι.
14.30. Η φωτιά φτάνει στη Μάκιστο, χωριό τριακοσίων ανθρώπων. Ο πρόεδρος, Νίκος Πόθος, ακούει φωνές που λένε «φωτιά απέναντι στο Παλαιοχώρι».
14.35. Ο Γιώργος Παρασκευόπουλος γευματίζει με την οικογένειά του, τη σύζυγο και τα τέσσερα παιδιά τους στο σπίτι της μητέρας του στην Αρτέμιδα. Το σπίτι του είναι κοντά στην είσοδο του χωριού. Έχουν έρθει για το Σαββατοκύριακο. Μαζί τους είναι και ο αλβανικής καταγωγής εργάτης, Σπύρος Κιόσια. Βλέπουν καπνό.
14.40. Τρία Πυροσβεστικά Οχήματα αναχωρούν από τα Κρέστενα για την περιοχή που φλέγεται. Τα δύο, σπεύδουν προς Αρτέμιδα και Παλαιοχώρι και το τρίτο παραμένει στο δρόμο ανάμεσα στη Σμέρνα και την Αρτέμιδα, μήπως σβήσει τη φωτιά που πλησιάζει με μανία από τις πλαγιές.
14.45. Ο Σπύρος Κιόσια στην Αρτέμιδα βλέπει τα πρώτα πυροσβεστικά αεροπλάνα στον αέρα. Η Εκκλησία του χωριού τυλιγμένη στις φλόγες.
15.00. Ο Γιώργος Παρασκευόπουλος λέει στη σύζυγό του Αθανασία να πάρει τα παιδιά και τη μητέρα του και να φύγουν για τη Ζαχάρω. Ζητάει από τον Σπύρο να τους ακολουθήσει με το μηχανάκι μέχρι τη Ζαχάρω για να βεβαιωθεί ότι είναι καλά. Ο ίδιος μένει πίσω για να προστατεύσει το σπίτι του.
15.05. Πυροσβεστικό όχημα παλεύει να σβήσει τη φωτιά στη Μάκιστο. Οι κάτοικοι είναι συγκεντρωμένοι στην πλατεία. Καίγονται σπίτια. Περιπολικό ειδοποιεί τους κατοίκους να εκκενώσουν το χωριό. Ο πρόεδρος Νίκος Πόθος τρέχει να σωθεί. Πορεύεται προς τη Ζαχάρω. Στο δρόμο τον προλαβαίνει η φωτιά. Δίπλα του καίγονται δυο συγχωριανοί του με τα ζώα τους. Συνεχίζει να τρέχει.
15.10. Το αυτοκίνητο της Αθανασίας Παρασκευοπούλου φθάνει είκοσι μέτρα από το σημείο που βρίσκεται το πυροσβεστικό. Αδιέξοδο. Ο δρόμος κλειστός. Ούτε προς τα πάνω υπάρχει διαφυγή. Τα αυτοκίνητα κορνάρουν. Επικρατεί χάος.
15.20-15.30. Καυτός αέρας χτυπάει με ορμή τα σταθμευμένα αυτοκίνητα. Ο Σπύρος Κιόσια αφήνει το μηχανάκι και πεζός κατευθύνεται προς τους πυροσβέστες. Είναι άσπροι σαν το πανί και παγωμένοι. Βουτάει τη γιαγιά με τα παιδιά και τους λέει να τρέξουν προς την πλαγιά. Η φωτιά έρχεται από παντού. Ακούγονται δυνατές εκρήξεις. Τα παιδιά ουρλιάζουν. Η φωτιά έρχεται από όλες τις κατευθύνσεις.
Ο αντιδήμαρχος Αντώνης Κρέσπης τρέχει να σωθεί με πορεία προς τα χωράφια. Στον λόφο συναντάει τον Σπύρο Κιόσια. Είναι μαζί τους και ένας τρίτος άνδρας. Σκάβουν με τα χέρια τους το χώμα. Ο Σπύρος πετάει το κινητό του τηλέφωνο για να μην «ανατιναχτεί».
Ο αντιδήμαρχος κρατάει το κινητό του στην τσέπη του. Ο τρίτος άνδρας καίγεται δίπλα τους. Σκεπάζουν τα πρόσωπά τους με χώμα. Η λάβα περνάει από πάνω τους. Δευτερόλεπτα. Περνάει από πάνω τους και ίσα που τους χαϊδεύει. Όλα καίγονται γύρω. Δεκατέσσερις άνθρωποι απανθρακώνονται. 
15.30. Το αυτοκίνητο του δημάρχου, ανάμεσα στην Αρτέμιδα και τη Μάκιστο, συναντάει τον πρόεδρο της Μακίστου, Νίκο Πόθο. Έχει εμφανή εγκαύματα. Επιβιβάζεται στο αυτοκίνητο και κάνουν αναστροφή προς Αρτέμιδα.
Εκεί βρίσκουν και άλλους καμμένους. Μαζεύονται στην εκκλησία. Ο δήμαρχος δίνει λάδι σε όλους και αλείφονται στο σώμα τους. Καταβρέχουν με νερό και το προαύλιο. Προσεύχονται και περιμένουν.
16.00. Ο κοινοτάρχης Αρτέμιδας λαμβάνει τηλεφώνημα από τον αδερφό του, Θανάση Κόσσυφα, πρώην αστυνομικό. Eίναι στο χωράφι με τις ελιές. Του λέει ότι καίγεται και τον αποχαιρετάει. Το πτώμα του θα μαζέψει ο ίδιος λίγο μετά.
16.30. Φθάνει στην Αρτέμιδα ο διοικητής του Πυροσβεστικού Σώματος Πύργου και μαζί και ο δασάρχης. Φεύγουν όλοι για τη Ζαχάρω μέσα από τα χωράφια.
17.00. Φορτωτής περνάει και ανοίγει το δρόμο. Ρίχνει το πυροσβεστικό όχημα στο πλάι του δρόμου.
18.30. Ο Σπύρος Κιόσια και ο αντιδήμαρχος Αντώνης Κρέσπης είναι ακόμη ξαπλωμένοι στο χώμα. Είναι καμμένοι, αλλά ζωντανοί. Ο αντιδήμαρχος τηλεφωνεί στην κόρη του. Ο Σπύρος νυστάζει, αλλά δεν κοιμάται. Σηκώνονται. Περπατούν. Τους παίρνει το ΕΚΑΒ.
18.40-22.00. Τηλεοπτικό συνεργείο φθάνει στο σημείο της τραγωδίας. Παντού πτώματα. Τραβάει τα πρώτα πλάνα. Αυτοκίνητα ανεβοκατεβαίνουν το δρόμο για την Αρτέμιδα. Συγγενείς ψάχνουν για τους δικούς τους. Τα πτώματα δεν έχουν μετακινηθεί.
22.00. Φθάνει περιπολικό στο σημείο της τραγωδίας, επικοινωνεί με το τμήμα στη Ζαχάρω. Ζητάει κλιμάκιο για να μαζέψει τα πτώματα.
00.30. Κλιμάκιο της αστυνομίας φθάνει στο σημείο της τραγωδίας μαζί με έξι ασθενοφόρα. Άνθρωποι με φακούς μετρούν τους νεκρούς και μαζεύουν τα πτώματα. Είναι μαύρη νύχτα.
https://www.youtube.com/watch?v=lN66pHzDSCU
Η πυρκαγιά στην Αρχαία Ολυμπία
Η φωτιά έφτασε μέχρι το χώρο της αρχαίας Ολυμπίας, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τον αρχαιολογικό χώρο. Μετά την καταστροφή των παροχών ηλεκτρισμού προς τις αντλίες νερού του πυροσβεστικού συστήματος του χώρου, η φωτιά κατέκαψε το περιβάλλον και το δάσος και απετράπη μόνο όταν συγκεντρώθηκε στο χώρο μεγάλη πυροσβεστική δύναμη. Στην επιχείρηση αυτή στην αρχαία Ολυμπία έλαβαν μέρος 6 πυροσβεστικά αεροσκάφη και 4 ελικόπτερα, όπως επίσης και ειδικό ερπυστριοφόρο όχημα. Η επέμβαση της πυροσβεστικής δεν πρόλαβε να αποτρέψει όμως καταστροφές στον Κρόνιο Λόφο.
Απόδοση ευθυνών για τις φονικές πυρκαγιές
Τραγικές όλες οι ιστορίες των θυμάτων, που πάνω στον πανικό τους προσπάθησαν να διαφύγουν. Τραγική η ιστορία της μητέρας που κάηκε με τα τέσσερα παιδιά της, στην προσπάθεια της να τα σώσει, όταν εγκλωβίστηκε στη μοιραία στροφή στης Αρτέμιδας. Εκεί, όπου και άλλα οχήματα μαζί με ένα πυροσβεστικό όχημα εγκλωβίστηκαν από τις φλόγες και 25 άνθρωποι απανθρακώθηκαν. Αυτό μας θυμίζει την περίπτωση της φονικής πυρκαγιάς στη Δυτική Αττική, όπου εγκλωβίστηκαν χιλιάδες οχήματα στα στενά από τις φλόγες και στην προσπάθεια τους να διαφύγουν στη θάλασσα απανθρακώθηκαν σε ένα οικόπεδο 26 άτομα.
Στο σημείο που εκτυλίχθηκε η τραγωδία έχουν στηθεί μνημεία. Μικρά εικονοστάσια των κατοίκων, των 3 πυροσβεστών και του αγροφύλακα Γ. Σιορδίνη που έπεσαν στο καθήκον. Κάθε χρόνο τελείται μνημόσυνο, με τα δάκρυα να μη σταματούν από τα μάτια των συγγενών τους, και όχι μόνο. Οργή και μόνο για το κακό που τους συνέβη, που έχασαν τα πάντα μέσα σε λίγα λεπτά.
Για τις πυρκαγιές κρίθηκαν ένοχοι οι: Χαράλαμπος Καφύρας, πρώην νομάρχης Ηλείας, Πανταζής Χρονόπουλος, πρώην δήμαρχος Ζαχάρως, Παναγιώτης Τσούρας, ο πρώην πυροφύλακας Μίνθης, και η 84χρονη Σοφία Νικολοπούλου για πρόκληση εμπρησμού. Οι ποινές που επιβλήθηκαν ήταν 10 ετών για κάθε κατηγορούμενο, τα οποία ήταν εξαγοράσιμα για 5€ την ημέρα.
Με λίγα λόγια, όλοι είναι ελεύθεροι. Υπήρξαν κάποια έγγραφα κατηγορίας προς τον τότε δήμαρχο Ζαχάρως, στα οποία φαίνεται ότι είχε συμφωνήσει με ιδιώτες για να γίνει αποψίλωση των δασών κοντά στην παραλία Ζαχάρως για να κατασκευαστούν καντίνες και άλλα κτίρια. Μία κατηγορία που θάφτηκε στο συρτάρι.
Η αναγέννηση των χωριών Μάκιστος και Αρτέμιδα
Στις 27 Σεπτεμβρίου 2010 οι κάτοικοι της Μακίστου υποδέχτηκαν με ανοιχτή αγκαλιά, δάκρυα στα μάτια, λουλούδια και τιμές εθνικού ευεργέτη την Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO, κυρία Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, που έφτασε εκεί για την τελετή παράδοσης του χωριού στους κατοίκους του.
Ανάμεσα στους πρώτους που στάθηκαν στο πλευρό των πυρόπληκτων συμπολιτών μας ήταν ο Πρόεδρος του Ομίλου Βαρδινογιάννη, κύριος Βαρδής Βαρδινογιάννη και η σύζυγός του Μαριάννα, που βλέποντας το μέγεθος της καταστροφής και την απόγνωση των κατοίκων της Μακίστου από τις πυρκαγιές, αποφάσισαν να την ξαναχτίσουν. Τον Οκτώβριο του 2007 άρχισε η εκπόνηση των μελετών για κάθε επιμέρους οικοδομή και μέχρι το τέλος του 2009 είχε παραδοθεί και η τελευταία οικοδομή του χωριού. Το σύνολο του έργου περιελάμβανε την ανέγερση και την ανακατασκευή 70 ανεξάρτητων κατοικιών και 2 εκκλησιών, καθώς και τη διαμόρφωση της πλατείας.
Η Αρτέμιδα, παραδοσιακός οικισμός στην Ηλεία, βγήκε από τις στάχτες των πυρκαγιών του 2007, χάρη στη μεθοδικότητα της κυπριακής κυβέρνησης και τη συνεργασία των εμπλεκόμενων ελληνικών υπηρεσιών.
Στις 17 Ιανουαρίου του 2010 η Κυπριακή Δημοκρατία παρέδωσε το ολοκληρωμένο έργο που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων αντιπλημμυρικά έργα, έργα στήριξης και ασφάλειας, καθώς και αισθητικής αναβάθμισης. Επιπλέον, λήφθηκαν οικονομικά μέτρα στήριξης των παραγωγών της περιοχής. Η κεντρική πλατεία του χωριού μετονομάστηκε σε Πλατεία Κύπρου.
Το περίφημο Ταμείο Μολυβιάτη
Το Ειδικό Ταμείο Αντιμετωπίσεως Εκτάκτων Αναγκών που συστάθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή, συγκεντρώνοντας δωρεές ιδιωτών για την ανακούφιση των πληγέντων από τη φωτιά, μάλλον ήταν ταμείο φάντασμα.
Ύστερα από έρευνα διαπιστώθηκε ότι οι πραγματικοί πυροπαθείς δεν πήραν ούτε ένα ευρώ. Μόνο σε μεμονωμένες περιπτώσεις και μάλλον κατά τύχη. Υπήρξαν συζητήσεις ότι τα χρήματα δόθηκαν για άκυρες υποδομές και όχι με αυτά που είχαν δρομολογηθεί.
Το περιβόητο Ταμείο Μολυβιάτη, όπως έμεινε στην ιστορία, μια και αρχικά τη διαχείρισή του είχε ο Πέτρος Μολυβιάτης, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ενσωματώθηκε στο Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων, τρία χρόνια μετά την αρχική του σύσταση.
Είχαν συγκεντρωθεί 215 εκατ. ευρώ. Στην πορεία, όμως, και στη μεταβίβασή του στο πρόγραμμα των δημόσιων επενδύσεων, «εξαφανίστηκαν» περίπου 28 εκατ. ευρώ, τα οποία κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει πού πήγαν.
Την ίδια ώρα, τα χρήματα του Ταμείου τροφοδοτούσαν έργα σε περιοχές άσχετες με την Ηλεία και γενικότερα με τις φωτιές. Αυτό άλλωστε αποδείχθηκε κι από σχετικό πόρισμα που συνέταξε το 2013 η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής. Ειδικότερα, ανέφεραν πως τουλάχιστον 27 εκατ. ευρώ από το εν λόγω Ταμείο κατέληξαν σε περιοχές που δεν είχαν καταστραφεί από φωτιές και σε έργα άσχετα με την αποκατάσταση πυρόπληκτων. Με την υπόθεση του Ταμείου ασχολήθηκε και η Δικαιοσύνη, αλλά και αυτή η υπόθεση σκονίζεται στο συρτάρι.
Σήμερα
Έντεκα χρόνια μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, οι κάτοικοι εξακολουθούν να ζουν με τις πληγές τους. Για τους ανθρώπους που έχασαν, τις περιουσίες, τα σπίτια, τις καλλιέργειες τους, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος οι άνθρωποι στην ορεινή Ηλεία ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους, παρά την οικονομική κρίση που τους έχει τσακίσει, όπως και όλους τους Έλληνες. Στο θέαμα, όμως, των νέων μικρών πράσινων δέντρων που εμφανίζονται, η ελπίδα σιγοκαίει.
Βλέπουμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και κάθε φορά είναι πιο βίαιη, πιο σκληρή. Φταίει μόνο ο κρατικός μηχανισμός που μπάζει από παντού νερά, όσο και να προσπαθούν οι ήρωες πυροσβέστες, αστυνομικοί και πολίτες; Φταίμε κάπου και εμείς που δεν παίρνουμε την πρόληψη στα σοβαρά, προκειμένου να αποφύγουμε τέτοιες τραγικές καταστάσεις; Ίσως είναι γραμμένα από τη μοίρα;
Ειδικά το τελευταίο κανείς δε θα το μάθει ποτέ…
Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα σχετικό βίντεο με τις πυρκαγιές στην Ηλεία.
Info
