We’ve all got the power to kill in our hands. Most of us are afraid to use it. Those who aren’t, control life itself.
(μτφρ. Όλοι έχουμε τη δύναμη να σκοτώσουμε. Οι περισσότεροι από εμάς φοβούνται να τη χρησιμοποιήσουν. Εκείνοι που δε φοβούνται, ελέγχουν την ίδια τη ζωή.)
Ted Bundy.
Advertising
Η φράση ανήκει στον Ted Bundy, έναν από τους διασημότερους κατά συρροή δολοφόνους, για τον οποίο μιλήσαμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος. Σε συνέχεια του πρώτους μέρους, θα αναφερθούμε σε μερικούς serial killers ακόμη, οι οποίοι επιλέχθηκαν, όχι τόσο λόγω του αριθμού των θυμάτων τους, όσο λόγω της διαστροφής που τους χαρακτήριζε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατηγορίας είναι ο Δράκουλας της Ιαπωνίας.
Tsutomu Miyazaki – ο δολοφόνος Otaku
Παρόλο που τα θύματά του ήταν λίγα σε αριθμό (πρόλαβε να σκοτώσει μόνο πέντε κορίτσια πριν συλληφθεί), ο Tsutomu Miyazaki συγκλόνισε την Ιαπωνία με τα εγκλήματά του, κυρίως λόγω της προτίμησής του σε κορίτσια πολύ νεαρής ηλικίας (5-7 ετών), αλλά και της διαδικασίας που ακολουθούσε μετά την κάθε δολοφονία. Εξαιτίας της συνήθειας του να πίνει το αίμα των θυμάτων του, τον αποκάλεσαν Δράκουλα, ενώ η εμμονή του με τα άνιμε οδήγησε στο χαρακτηρισμό του ως δολοφόνος Otaku (ο όρος Otaku χρησιμοποιείται στην Ιαπωνία για να περιγράψει τα άτομα που έχουν εμμονή με τα ιαπωνικά κινούμενα σχέδια, γνωστά ως «άνιμε», και τα ιαπωνικά κόμικς ή αλλιώς «μάνγκα»). Όπως σε πολλές αντίστοιχες ιστορίες όμως, τα προβλήματα του Tsutomu ξεκίνησαν, πολύ πριν αρχίσει να σκοτώνει.
Ο Miyazaki γεννήθηκε στις 21 Αυγούστου 1962, και όπως αποκαλύφθηκε στη δίκη του, ήταν καρπός της αιμομικτικής σχέσης του πατέρα του με τη μεγαλύτερη αδελφή του. Λόγω της πρόωρης γέννας της τελευταίας, ο Miyazaki γεννήθηκε με παραμορφωμένα χέρια, γεγονός που προκάλεσε την απομόνωσή του από τα άλλα παιδιά στο σχολείο και τον οδήγησε στο να γίνει ιδιαίτερα εσωστρεφής. Παρόλο που αρχικά υπήρξε ένας άριστος μαθητής, σταδιακά οι σχολικές του επιδόσεις μειώθηκαν σε τέτοιο βαθμό, που απέτυχε να εισαχθεί στο πανεπιστήμιο και να γίνει καθηγητής αγγλικών, όπως ονειρευόταν. Αντ’ αυτού, έγινε τεχνικός λήψης φωτογραφίας και στα μέσα της δεκαετίας του ’80 συγκατοικούσε με τη μεγαλύτερη αδελφή του. Τότε ήταν που άρχισε να αποκτά αυτοκτονικές σκέψεις αφού, όπως κατέθεσε στη δίκη του, ένιωθε ότι κανείς στην οικογένειά του δεν τον άκουγε πραγματικά, κι εκείνος είχε την ανάγκη να ακουστεί. Ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο ένιωθε κοντά ήταν ο παππούς του, ο χαμός του οποίου το 1988 τον οδήγησε σε ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση. Μάλιστα, προσπαθώντας να κρατήσει κάτι από εκείνον, έφαγε ένα μέρος από τις στάχτες του.
Την ίδια χρονιά, άρχισε η εγκληματική του δράση. Από τον Αύγουστο του 1988 μέχρι και τον Ιούλιο του 1989, οπότε και συνελήφθη, ο Miyazaki σκότωσε 5 κορίτσια ηλικίας 5 – 7 ετών, ασέλγησε στα πτώματά τους, ενώ στη συνέχεια τα διαμέλησε και κράτησε κάποια μέλη τους ως «ενθύμιο». Στην τελευταία του δολοφονία μάλιστα, ήπιε το αίμα του παιδιού και έφαγε ένα κομμάτι από το χέρι του! Η διαδικασία που ακολουθούσε σε κάθε δολοφονία ήταν η ίδια: ξεγελούσε ή εξανάγκαζε τα κορίτσια να μπουν στο αυτοκίνητο του, τα φωτογράφιζε γυμνά, τα έπνιγε, και αφού βίαζε τα πτώματά τους, τα άφηνε σε κάποια ερημική τοποθεσία. Λίγες μέρες αργότερα, και αφού είχε προχωρήσει η αποσύνθεσή τους, επέστρεφε στην ίδια τοποθεσία, έπαιρνε κάποια μέλη του σώματός τους και άφηνε το υπόλοιπο σώμα να αποσυντεθεί εντελώς. Το ίδιο διάστημα, έπαιρνε τηλέφωνο στην οικογένεια του παιδιού, χωρίς να μιλάει, ενώ σε περίπτωση που δεν απαντούσαν, το άφηνε να χτυπάει μέχρι και για 20 λεπτά! Χαρακτηριστικό ήταν επίσης, το γεγονός ότι έστελνε κάρτες στις οικογένειες των θυμάτων, στις οποίες περιέγραφε σε λίγες λέξεις το έγκλημά του. Σε μία περίπτωση, εκτός από την κάρτα, επέλεξε να στείλει ένα μέρος από τις στάχτες του κορίτσιου, του οποίου το πτώμα είχε κάψει, θραύσματα από τα μαυρισμένα της οστά, κάποια δόντια της, φωτογραφίες από τα ρούχα της και ένα χαρτί που έγραφε: «Μέρι. Οστά. Αποτεφρώθηκε. Ερεύνησε. Απόδειξε.»
Ο Miyazaki συνελήφθη στις 23 Ιουλίου 1989, όταν υποχρέωσε άλλο ένα 5χρονο κορίτσι να γδυθεί στο πάρκο και άρχισε να το φωτογραφίζει. Ο πατέρας του κοριτσιού ειδοποιήθηκε από την άλλη του κόρη, του επιτέθηκε και κάλεσε την αστυνομία. Μετά τη σύλληψη του, ο Miyazaki ομολόγησε τις δολοφονίες των κοριτσιών και υποστήριξε ότι για τις πράξεις του δεν έφταιγε ο ίδιος, αλλά ο κακός του εαυτός, ο Ratman, όπως τον αποκαλούσε. Όσο ήταν στη φυλακή, σχεδίασε πολλές φορές ένα καρτούν, για να πείσει ότι ο Ratman ήταν πραγματικός και ότι αυτή ήταν η μορφή του. Η υπεράσπιση προσπάθησε να αποδείξει ότι ήταν ψυχοπαθής, ώστε να γλιτώσει τη θανατική ποινή, αλλά το δικαστήριο έκρινε ότι ήταν ικανός να συνειδητοποιήσει τι έκανε, κι έτσι θανατώθηκε το 2008. Ο πατέρας του αρνήθηκε να πληρώσει για την υπεράσπιση του και αυτοκτόνησε από την ντροπή του το 1994.
Pedro Rodrigues Filho – Ο serial killer των serial killers
Πρόκειται για έναν από τους πιο διάσημους κατά συρροή δολοφόνους της Βραζιλίας. Κι ίσως τον λιγότερο επικίνδυνο για τον απλό άνθρωπο, καθώς παρόλο που υπήρξε ιδιαίτερα… ενεργός (!) -αφού τα επιβεβαιωμένα θύματά του φτάνουν τα 70 σε αριθμό, αλλά υπολογίζεται ότι ξεπέρασε τις 100 δολοφονίες- στόχος του ήταν κυρίως άλλοι εγκληματίες ή άνθρωποι που τον είχαν βλάψει με κάποιο τρόπο.
Ο Pedro Rodrigues Filho λοιπόν, γεννήθηκε στις 17 Ιουνίου 1954 στη Σάντα Ρίτα της Βραζιλίας. Από τη γέννησή του το κρανίο του ήταν τραυματισμένο, λόγω της σωματικής κακοποίησης της μητέρας του από τον πατέρα του, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η κακοποίηση προς τη μητέρα και το παιδί θα συνεχιστεί για πολλά χρόνια. Στα 14 του, ο Filho διαπράττει τον πρώτο του φόνο, όταν σκότωσε τον αντιδήμαρχο της περιοχής, ο οποίος είχε απολύσει τον πατέρα του, με την αιτιολογία ότι είχε κλέψει φαγητό από τη σχολική κουζίνα, στην οποία δούλευε ως φύλακας. Ένα μήνα μετά, σκοτώνει ένα φύλακα του σχολείου, που πίστευε ότι ήταν ο πραγματικός κλέφτης. Στη συνέχεια, μετακομίζει στο Σάο Πάολο για να διαφύγει τη σύλληψη και εκεί συμμετέχει σε ληστείες. Κατά τη διάρκεια μιας από αυτές, σκοτώνει έναν έμπορο ναρκωτικών υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Στο Σάο Πάολο γνωρίζει, επίσης, τη Maria Aparecida Olympia, την ερωτεύεται και συζεί μαζί της, ενώ παράλληλα σκοπεύουν και να αρραβωνιαστούν. Όταν η Maria δολοφονείται από μέλη συμμορίας, ο Filho σκοτώνει 7 μέλη της και τραυματίζει άλλα 16, κατά τη διάρκεια ενός γάμου που είχε οργανώσει ο αρχηγός της συμμορίας. Οι αδικίες όμως, κατά των ανθρώπων που αγαπά, δε σταματούν, και ο ίδιος συνεχίζει να «τιμωρεί» τους υπεύθυνους. Λίγο καιρό αργότερα, σκοτώνει το σύντροφο της αγαπημένης του ξαδέλφης, ο οποίος την είχε αφήσει έγκυο, αλλά αρνούνταν να την παντρευτεί.
Η δολοφονία για την οποία έγινε διάσημος όμως, δεν είναι άλλη από τη δολοφονία του ίδιου του πατέρα του, ο οποίος είχε φυλακιστεί, επειδή μαχαίρωσε και κατακρεούργησε τη μητέρα του Filho. Όταν το έμαθε ο Filho, επισκέφθηκε τον πατέρα του στη φυλακή, και αφού τον μαχαίρωσε 22 φορές, ξερίζωσε την καρδιά του, δάγκωσε ένα κομμάτι της, και το έφτυσε. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να ξεφύγει από τους φύλακες και συνέχισε τη δράση του, εντοπίζοντας εγκληματίες και σκοτώνοντας τους, συνήθως με τον τρόπο που χρησιμοποιούσαν οι ίδιοι για να σκοτώσουν τα θύματά τους. Έβλεπε, κατά κάποιο τρόπο, τον εαυτό του σαν ήρωα, σαν ένα τιμωρό των κακών.
Ο Filho συνελήφθη τελικά, στις 24 Μαΐου 1973 και καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκισης. Η σύλληψή του ωστόσο, δεν τον σταμάτησε. Όταν βρέθηκε στο ίδιο περιπολικό με ένα βιαστή, δε δίστασε να τον σκοτώσει. Η δράση του ως δολοφόνος εγκληματιών δεν τον έκανε ακριβώς δημοφιλή στις φυλακές, κι έτσι πολλές φορές χρειάστηκε να αντιμετωπίσει τους συγκρατούμενούς του. Όχι άδικα βέβαια, αφού κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του σκότωσε 47 άτομα.
Το 2007 αποφυλακίστηκε, για να συλληφθεί τέσσερα χρόνια αργότερα με την κατηγορία του ταραχοποιού. Σήμερα βρίσκεται ακόμη στη φυλακή.
Στο βίντεο που ακολουθεί αναφέρονται μερικοί ακόμη διάσημοι κατά συρροή δολοφόνοι.
https://www.youtube.com/watch?v=zpBcem8Of2U
Πηγές
https://www.murdermurdermurder.com/tsutomu-miyazaki-full-bio/
http://criminalminds.wikia.com/wiki/Pedro_Rodrigues_Filho
