Πώς γίνεται μια Αμερικανή socialite, με δύο διαζύγια, να κατέχει τον τίτλο της Δούκισσας του Βρετανικού Windsor; Πολύ απλά, κάνοντας τον διάδοχο του θρόνου να την ερωτευτεί παράφορα και για χάρη της να απαρνηθεί το δικαίωμα και συνάμα καθήκον του να γίνει βασιλιάς. Μιλάμε, φυσικά, για τον Εδουάρδο VIII και την Wallis Simpson. Μια δυνατή ιστορία αγάπης ή ένα ζεύγος εγωιστών που δεν λογάριασαν τίποτα, προκειμένου να κάνουν αυτό που θα τους ευχαριστούσε; Η απόφαση δική σας.
Wallis…Warfield
Γεννημένη ως Bessie Wallis Warfield, στις 19 Ιουνίου του 1896 στην Pennsylvania των ΗΠΑ, η Wallis ήταν κόρη του εμπόρου αλεύρων Teackle Wallis Warlfield και της Alice Montague. Πήρε το όνομά της από τον συνδυασμό αυτών του πατέρα και της θεία της και σε νεαρή ηλικία, το Bessie ξεχάστηκε. Αν και σύμφωνα με επίσημα έγγραφα, οι γονείς της παντρεύτηκαν στις 20 Οκτωβρίου του 1895, η Wallis επέμενε πως ο γάμος είχε γίνει από τον Ιούνιο.
Έμεινε πολύ νωρίς ορφανή από πατέρα, καθώς εκείνος έφυγε από τη ζωή λίγο μετά τη γέννησή της, χτυπημένος από φυματίωση. Έτσι, εκείνη και η μητέρα της ζούσαν χάρη στην οικονομική υποστήριξη των συγγενών τους και κυρίως του εύπορου αδερφού του πατέρα της, Solomon Davies Warfield, με τον οποίο έζησαν μέχρι το 1901, όταν και μετακόμισαν στο σπίτι της πρόσφατα χηρευάμενης αδερφής της Alice, Bessie Merryman. Το 1908, η Alice ξαναπαντρεύτηκε, αυτή τη φορά με τον John Freeman Rasin, γιο μεγαλοπάραγοντα του Δημοκρατικού κόμματος.
Από το 1912 έως και το 1914, η Wallis φοιτούσε στο Oldfields School, ένα από τα καλύτερα σχολεία θηλέων του Maryland, τα δίδακτρα του οποίου κάλυπτε ο θείος Warfield. Φαίνεται πως η επένδυση απέδωσε καρπούς, αφού η Wallis ήταν άριστη μαθήτρια και φρόντισε να κάνει τις πλέον κατάλληλες παρέες. Οι συμμαθητές της την χαρακτήριζαν «έξυπνη, εξυπνότερη από όλους. Έβαλε στο μυαλό της να φτάσει στην κορυφή της τάξης και το κατάφερε». Πέρα από το πνεύμα, η Wallis φρόντιζε να είναι άψογη και η εμφάνισή της, καθώς πρόσεχε πολύ το ντύσιμό της. Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη το σχόλιο ενός μεταγενέστερου βιογράφου της, ο οποίος σημειώνει:
«Αν και το σαγόνι της παραήταν ‘βαρύ’ για να την κάνει να θεωρείται όμορφη, τα όμορφα βιολετί-μπλε μάτια της και η λεπτοκαμωμένη σιλουέτα της, η ευστροφία, η ζωηράδα και η δυνατότητα πλήρους συγκέντρωσης στον συνομιλητή της, εξασφάλιζαν πολλούς θαυμαστές.»
Wallis… Spencer
Η δήλωση αποδείχτηκε ακριβής, όταν τον Απρίλιο του 1916, η Wallis γνώρισε τον Earl Winfield Spencer Jr., έναν πιλότο της Αμερικανικής αεροπορίας, κατά τη διάρκεια επίσκεψής της στην ξαδέρφη της, Corinne Mustin, στη Φλόριντα. Κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης, εκείνη έγινε μάρτυρας δύο πτώσεων αεροπλάνων σε διάστημα μόλις δύο εβδομάδων, με αποτέλεσμα να φοβάται τα αεροπλάνα σε όλη την υπόλοιπη ζωή της. Wallis και Win -όπως ήταν γνωστός ο Spencer- παντρεύτηκαν τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, στην ενορία της νύφης στη Βαλτιμόρη. Ο Win, όμως, έπινε λίγο παραπάνω από όσο θα έπρεπε και ενδεχομένως από όσο άντεχε. Μάλιστα, συνηθίζοντας να πίνει ακόμα και πριν την πτήση, έριξε το αεροπλάνο του στη θάλασσα, με τον ίδιο, όμως, να μην παθαίνει σχεδόν τίποτα.
Με την είσοδο της Αμερικής στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1917, ο Spencer τοποθετήθηκε στο San Diego, ως επικεφαλής μιας βάσης εκπαίδευσης στο Coronado. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Edward, πρίγκιπα -ακόμα- της Ουαλίας, εκείνος και η Wallis δεν συναντήθηκαν. Αργότερα την ίδια χρονιά, εκείνη και ο σύζυγός της παρέμειναν χωριστά για διάστημα τεσσάρων μηνών, έως την άνοιξη του 1921 όταν και συναντήθηκαν στην Washington. Πολύ σύντομα χωρίστηκαν ξανά και το 1922 ο Spencer διορίστηκε στην Άπω Ανατολή ως κυβερνήτης του Pampanga, ενώ η Wallis έμεινε πίσω, διατηρώντας την εξωσυζυγική της σχέση με τον Αργεντίνο διπλωμάτη Felipe de Espil.
Τον Ιανουάριο του 1924, η Wallis και η εξαδέλφη της, Corinne Mustin, που ήταν πλέον χήρα, επισκέφθηκαν το Παρίσι και στη συνέχεια επιβιβάστηκαν σε πλοίο για την Άπω Ανατολή. Εκεί έγινε η επανένωση των Spencer που, όμως, δεν είχε μεγάλη διάρκεια, καθώς η Wallis αρρώστησε και επέστρεψε στο Χονγκ Κονγκ. Στο διάστημα που βρισκόταν εκεί έμεινε για λίγο στο Πεκίνο, όπου φιλοξενήθηκε από την Katherine και τον Herman Rogers, που έμελλε να παραμείνουν φίλοι της για πολλά χρόνια.
Φήμες της εποχής ήθελαν την Wallis να συνάπτει σχέση με τον Κόμη Galeazzo Ciano, μετέπειτα γαμπρό και υπουργό εξωτερικών του Μουσολίνι, η οποία κατέληξε σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και μία κακώς καμωμένη έκτρωση, που άφησε την Wallis στείρα. Η φήμη απέκτησε μεγάλη έκταση και αργότερα έφτασε στα αυτιά της συζύγου του Ciano, Edda Musollini, η οποία την αρνήθηκε κατηγορηματικά.
Μετά από παραμονή ενός έτους στην Κίνα, οι Spencers επέστρεψαν στις ΗΠΑ, αν και πλέον ζούσαν χωριστά. Το διαζύγιό τους επισημοποιήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου του 1927.
Wallis… Simpson
Η Wallis δεν έχασε καθόλου χρόνο, αφού στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την επισημοποίηση του διαζυγίου της από τον Spencer, είχε ήδη προχωρήσει στην επόμενη σχέση. Ο Αγγλο-Αμερικανός Ernest Aldrich Simpson πήρε διαζύγιο από την προηγούμενη σύζυγό του, Δωροθέα, με την οποία είχαν μάλιστα και μία κόρη, ώστε να παντρευτεί την Wallis στις 21 Ιουλίου του 1928 στο Τσέλσι του Λονδίνου. Η θετική απάντησή της στην πρόταση γάμου του Simpson ήρθε τηλεγραφικώς από τις Κάννες, όπου βρισκόταν για διακοπές με τους Rogers.
Το ζευγάρι μετά τον γάμο εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Mayfair, σε ένα σπίτι με τέσσερα άτομα υπηρετικό προσωπικό. Το 1929, η Wallis έπρεπε να ταξιδέψει πίσω στις ΗΠΑ για να επισκεφθεί τη μητέρα της, που στο μεταξύ μετά τον θάνατο του Rasin είχε παντρευτεί τον δικαστικό υπάλληλο Charles Gordon Allen και ήταν πλέον άρρωστη. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, οι επενδύσεις της Wallis χάθηκαν στο Κραχ της Wall Street, με αποτέλεσμα η μητέρα της να πεθάνει απένταρη στις 2 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς και εκείνη να επιστρέψει στην Αγγλία. Οι επιχειρήσεις του Simpson εξακολουθούσαν να πηγαίνουν καλά και επέτρεπαν στο ζευγάρι να μετακομίσει σε μεγαλύτερο διαμέρισμα και να αυξήσει το υπηρετικό του προσωπικό. Εκεί, μέσω κοινών γνωστών, η Wallis γνώρισε την Thelma, ή Lady Furness, που εκείνη την περίοδο ήταν ερωμένη του πρίγκιπα της Ουαλίας, Edward.
Στις 10 Ιανουαρίου του 1931, η Lady Furness σύστησε την Wallis στον Edward. Ο πρίγκιπας ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Βασιλιά Γεωργίου V και της Βασίλισσας Mary, των παππούδων της σημερινής Βασίλισσας Ελισάβετ, κάτι που τον καθιστούσε διάδοχο του βρετανικού θρόνου. Στα χρόνια μεταξύ του 1931 και του 1934, ο πρίγκιπας συναντήθηκε με τους Simpson σε αρκετές περιστάσεις και η Wallis παρουσιάστηκε στην αυλή. Ταυτόχρονα, ο Ernest άρχισε να αντιμετωπίζει ολοένα αυξανόμενα οικονομικά προβλήματα, καθώς εκείνος και η σύζυγός του ζούσαν περισσότερο πλουσιοπάροχα από όσο τους επέτρεπαν τα έσοδά τους. Έτσι, αναγκάστηκαν να προβούν σε απολύσεις μεγάλου μέρους του προσωπικού τους.
Wallis & Edward:
Η Σχέση με τον Πρίγκιπα και η Παραίτησή του από τον Θρόνο
Τον Ιανουάριο του 1934 και ενώ η Lady Furness βρισκόταν σε ταξίδι στη Νέα Υόρκη, η Wallis, σύμφωνα με τις φήμες, εξακολουθώντας να είναι παντρεμένη με τον Simpson, ξεκίνησε εξωσυζυγική σχέση με τον Edward. Εκείνος το αρνήθηκε στον πατέρα του, παρόλο που το προσωπικό τους είδε μαζί στο κρεβάτι και υπήρχαν “αποδείξεις σεξουαλικής πράξης”. Πολύ σύντομα η Lady Furness εκτοπίστηκε και ο πρίγκιπας απομάκρυνε από το περιβάλλον του και την πρώην ερωμένη και έμπιστη φίλη του, την Αγγλο-Αμερικανή κληρονόμο Freda Dudley Ward.
Μέχρι το τέλος του 1934, ο πρίγκιπας είχε πλέον καταγοητευτεί από την Wallis. Οι αυταρχικοί της τρόποι και η αδιαφορία που έδειχνε για τη θέση του, τον εντυπωσίασαν και τον μαγνήτισαν αμέσως. Σύμφωνα με τον επίσημο βιογράφο του, ο Edward ήταν πλέον “δουλοπρεπώς εξαρτημένος” από εκείνη. Σύμφωνα με την ίδια την Wallis,δεν ήταν παρά κατά τη διάρκεια κρουαζιέρας με το σκάφος του Λόρδου Moyone, το Rosaura, τον Αύγουστο του 1934, που ερωτεύτηκε τον πρίγκιπα. Η βασιλική οικογένεια γνώρισε την Wallis σε μια βραδινή δεξίωση στο παλάτι του Buckingham, με τον Βασιλιά να γίνεται έξαλλος από το θράσος του γιου του να τους παρουσιάσει μια γυναίκα με δύο διαζύγια από δύο εν ζωή συζύγους, γνωρίζοντας ότι οι διαζευγμένοι αποκλείονταν από την αυλή ως γενικός κανόνας. Ο Edward, όμως, δεν έλαβε υπόψιν τα πρωτόκολλα, γεμίζοντας την αγαπημένη του με χρήματα και κοσμήματα και κάνοντας δύο φορές μέσα στην ίδια χρονιά, το 1935, διακοπές μαζί της στην Ευρώπη, προκαλώντας την ανησυχία των συμβούλων του, καθώς η σχέση αυτή είχε πλέον αρχίσει να επηρεάζει τα επίσημα καθήκοντά του.
Το 1935, ο επικεφαλής του Metropolitan Police Special Branch δήλωσε στον επίτροπο ότι η Wallis διατηρούσε παράλληλο δεσμό με τον Guy Marcus Trundle, που σύμφωνα με πληροφορίες εργαζόταν για την αυτοκινητοβιομηχανία της Ford. Οι ισχυρισμοί καταρρίφθηκαν από την ιστορικό Susan Williams αλλά και από τον Λοχαγό Val Bailey που γνώριζε τον Trundle, αφού η μητέρα του πρώτου είχε σχέση διάρκειας δύο δεκαετιών με τον δεύτερο.
Στις 20 Ιανουαρίου του 1920, ο Βασιλιάς Γεώργιος E’ πέθανε, αφήνοντας έτσι τον θρόνο στον Edward, ο οποίος έγινε βασιλιάς ως Εδουάρδος Η’. Την επόμενη κιόλας ημέρα έσπασε το πρωτόκολλο, καθώς παρακολούθησε την ανακοίνωση της στέψης του από το παλάτι του St James, με την Wallis -ακόμα παντρεμένη με τον Simpson- στο πλευρό του. Είχε γίνει πλέον εμφανές σε όλους, από την συμπεριφορά του νέου βασιλιά, ότι σκόπευε να την παντρευτεί. Η σχέση αυτή τον είχε κάνει ιδιαίτερα αντιπαθή στους Συντηρητικούς που αποτελούσαν την τότε κυβέρνηση της Βρετανίας, ενώ προκαλούσε και την αγανάκτηση τόσο της μητέρας του όσο και του αδερφού του, Δούκα του Γιορκ. Τα Βρετανικά ΜΜΕ παρέμεναν πιστά στη βασιλική οικογένεια και δεν τύπωναν άρθρα και ειδήσεις που είχαν σχέση με την Wallis, όμως ο ξένος τύπος ήταν μια άλλη ιστορία, καθώς εκεί τα δημοσιεύματα για τον δεσμό τους έδιναν και έπαιρναν.
Το μεγάλο πρόβλημα με την σχέση αυτή δεν πήγαζε από το πρωτόκολλο και τη μη ανοχή του σε διαζευγμένα άτομα, αλλά από την ισορροπία μεταξύ του Στέμματος και της Εκκλησίας. Ο Βασιλιάς της Αγγλίας ήταν και ο Επικεφαλής της Αγγλικανικής Εκκλησίας, η οποία δεν επέτρεπε μέχρι και το 2002 -όταν και τελέστηκε ο γάμος του Καρόλου με την Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς- να ξαναπαντρευτεί ένα διαζευγμένο άτομο, του οποίου ο προηγούμενος σύζυγος βρισκόταν ακόμα στη ζωή. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο Βασιλιάς έπρεπε να συμβαδίζει με τις επιταγές της Εκκλησίας, που αναγνώριζε ως μοναδική αιτία διαζυγίου τη μοιχεία. Το διαζύγιο της Wallis με τον πρώτο της σύζυγο ανέφερε ως αιτία την ασυμφωνία χαρακτήρων, αφήνοντας έτσι την υπόνοια ότι τόσο ο δεύτερος γάμος της όσο και ο επικείμενος με τον Βασιλιά της Αγγλίας μπορούν να θεωρηθούν ως διγαμία, αν το δικαστήριο κληθεί να αποφανθεί για το πρώτο αυτό διαζύγιο.
Ενόσω η Wallis είχε ήδη υποβάλει αίτηση διαζυγίου από τον Simpson με αιτιολογία την -από πλευράς του- μοιχεία, που επισημοποιήθηκε στις 27 Οκτωβρίου του 1936, ο Edward από τον Νοέμβριο κιόλας αναζητούσε τρόπο ώστε και να παντρευτούν και να παραμείνει στον θρόνο. Σε αυτήν του την προσπάθεια ζήτησε τη βοήθεια του Βρετανού Πρωθυπουργού, Stanley Baldwin, στον οποίο πρότεινε να μη δοθεί τίτλος ευγενείας στην Wallis μετά τον γάμο. Ο Baldwin, που συμμεριζόταν τις απόψεις της Βρετανικής, Αυστραλιανής, Καναδικής και Νοτιοαφρικανικής Κυβέρνησης για την πολιτική, κοινωνική και ηθική ακαταλληλότητα της Wallis για σύζυγό του, δήλωσε στον Edward ότι μια τέτοια απόφαση θα εξανάγκαζε την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου σε παραίτηση, προκαλώντας έτσι πολιτική κρίση στην αυτοκρατορία.
Στο μεταξύ, η σχέση του Βασιλιά και της Wallis είχε γίνει γνωστή στους πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου ήδη από τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου του 1936. Έτσι, η Wallis αποφάσισε να αποδράσει από την Αγγλία για να αποφύγει το σκάνδαλο και βρέθηκε στη Νότια Γαλλία, όπου ζήτησε καταφύγιο στους καλούς της φίλους, τους Rogers, μετά από ένα ανελέητο κυνηγητό από τον Τύπο. Για ένα διάστημα τριών μηνών βρισκόταν κοντά στις Κάννες σε κατάσταση πολιορκίας, με τον έμπιστο του Edward, Λόρδο Brownlow, να την πιέζει να απαρνηθεί τον Βασιλιά. Πράγματι, στις 7 Δεκεμβρίου ο Brownlow διάβασε στον Τύπο μια δήλωση που την είχε βοηθήσει να συντάξει, η οποία αναφερόταν στο πόσο έτοιμη ήταν η Wallis να προβεί σε κάτι τέτοιο. Ο Βασιλιάς όμως είχε άλλη άποψη. Ήταν αποφασισμένος να προχωρήσει με αυτόν τον γάμο, πράγμα που σήμαινε πως δεν είχε άλλη επιλογή από το να απαρνηθεί τον θρόνο.
Ο Edward VIII υπέγραψε στις 10 Δεκεμβρίου του 1936 την παραίτησή του από τον θρόνο του Ηνωμένου Βασιλείου, παρουσία των τριών αδερφών του – του Δούκα του Gloucester, του Δούκα του Kent και του Δούκα του York, που την επόμενη ημέρα ανέλαβε τη Βασιλεία ως Γεώργιος ΣΤ. Σε δήλωσή του, την επόμενη μέρα, στο ραδιόφωνο, ο παραιτηθής βασιλιάς είπε:
“Βρήκα αδύνατο να σηκώσω αυτό το βαρύ φορτίο της ευθύνης και να απαρνηθώ τα καθήκοντά μου ως Βασιλεύς, όπως ήθελα να πράξω, χωρίς τη βοήθεια και την υποστήριξη της γυναίκας που αγαπώ.”
Ο Edward αναχώρησε από τη Βρετανία με προορισμό την Αυστρία, όπου έμεινε στην οικία των Βαρόνων Rothschild, εν αναμονή της τελεσιδικίας για το διαζύγιό της, ώστε να μην υπάρξει κανενός είδους εμπόδιο. Όταν, πέντε μήνες μετά, ήρθε η οριστικοποίηση, η Wallis επανέφερε το πατρικό της επώνυμο, έγινε ξανά η Wallis Warfield και το ζευγάρι επανενώθηκε στο Chateau de Cande της Γαλλίας στις 4 Μαΐου 1937.
Wallis… Duchess of Windsor
Ο γάμος της Wallis και του Edward έγινε έναν μήνα αργότερα, στις 3 Ιουνίου 1937 στο Chateau de Cande, το οποίο τους παραχώρησε ο Γάλλος εκατομμυριούχος Charles Bedaux. Η επιλογή της συγκεκριμένης ημερομηνίας προκάλεσε ακόμα περισσότερα προβλήματα στις ήδη τεταμένες σχέσεις με τη Βασιλική Οικογένεια, αφού ήταν η 72η επέτειος από τη γέννηση του Βασιλιά Γεωργίου Ε. Η Βασίλισσα Mary θεώρησε πως η επιλογή δεν ήταν διόλου τυχαία και κανένα μέλος της οικογένειας του Edward δεν παρέστη. Το νυφικό της Wallis ήταν γαλάζιο, μια απόχρωση που πήρε το όνομά της και έγινε το διάσημο “Wallis blue“.
Πριν από τον γάμο, ο Edward είχε χριστεί Δούκας του Windsor, τίτλο που απέκτησε και η σύζυγός του. Όμως, ο Γεώργιος δεν ήθελε να προσφωνείται η γυναίκα του αδερφού του ως “Αυτού Υψηλότης”, αφού κατά τον ίδιο τρόπο προσφωνούνταν η μητέρα και η σύζυγός του, βασίλισσα Ελισάβετ -αργότερα Βασιλομήτωρ. Η οικογένεια δεν δέχτηκε ποτέ την Wallis ως μέλος και δεν την υποδεχόταν επισήμως, παρόλο που ο Edward τους είχε επισκεφθεί ακόμα και μετά την παραίτησή του. Κάποιοι βιογράφοι υποστηρίζουν πως η Βασιλομήτωρ διατηρούσε μια πικρία απέναντί της, καθώς την θεωρούσε υπεύθυνη για την ανάληψη του θρόνου από τον Γεώργιο, κάτι που ο ίδιος δεν επιθυμούσε και που θεωρήθηκε ως αιτία για τον πρόωρο θάνατό του. Και η ίδια η Wallis, όμως, διατηρούσε τη δική της πικρία απέναντι στην οικογένεια του συζύγου της, για την άρνησή τους να την δεχτούν αλλά και για την απώλεια του τίτλου της. Και την εξέφραζε με παρατσούκλια και ψευδώνυμα, τα οποία χρησιμοποιούσε για τα μέλη της. Χαρακτηριστικότερα μεταξύ αυτών, το παρατσούκλι της Βασίλισσας Ελισάβετ, την οποία αποκαλούσε “Cookie”, πιθανότατα λόγω της αδυναμίας της στο φαγητό και του σωματότυπού της και αυτό της Πριγκίπισσας Ελισάβετ, την οποία αποκαλούσε “Shirley Temple”.
Wallis…Η Πράκτορας των Ναζί ( ; )
Στα χρόνια πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Δούκας και η Δούκισσα του Windsor έμειναν στη Γαλλία. Το 1937 έκαναν μια ιδιαίτερα προβεβλημένη επίσκεψη στη Γερμανία, όπου γνώρισαν τον Αδόλφο Χίτλερ. Μάλιστα, μετά από αυτήν τη γνωριμία, ο Χίτλερ φέρεται να είπε πως η Wallis “θα γινόταν μια θαυμάσια βασίλισσα“. Η επίσκεψη αυτή λειτούργησε ως επιβεβαίωση για όσους υποστήριζαν πως η Δούκισσα ήταν πράκτορας των Γερμανών, φήμη με την οποία διασκέδαζε συχνά στα γράμματά της με τον Edward. Μάλιστα οι φήμες φαίνεται πως είχαν κάποια βάση αφού το αμερικανικό FBI είχε φακελωμένη την Wallis ως φιλοναζί, ενώ υπήρχαν και μαρτυρίες που υποστήριζαν πως εκείνη και ο επιφανής Ναζί Joachim von Ribbentrop διατηρούσαν δεσμό στο Λονδίνο.
Καθώς τα γερμανικά στρατεύματα επελαύνουν στην Ευρώπη, Wallis και Edward μετακινούνται όλο και νοτιότερα, εγκαταλείποντας το σπίτι τους στο Παρίσι για το Biarritz, κατόπιν για την Ισπανία -όπου η Wallis είπε στον Αμερικανό πρέσβη ότι η Γαλλία έχασε γιατί ήταν “εσωτερικά άρρωστη”– για να καταλήξουν στη Λισσαβόνα, όπου φιλοξενήθηκαν στο σπίτι του μεγαλοτραπεζίτη Ricardo de Espirito Santo e Silva, για τον οποίο υπήρχαν υποψίες ότι ήταν πράκτορας των Γερμανών. Τον Αύγουστο του 1940, ο Δούκας και η Δούκισσα ταξίδεψαν για τις Μπαχάμες, όπου εκείνος έγινε Κυβερνήτης και εκείνη μια επιτυχημένη Πρώτη Κυρία, που για τα επόμενα πέντε χρόνια εργάστηκε για τον Ερυθρό Σταυρό και για τη βελτίωση των συνθηκών για τα παιδιά.
Από την άλλη πλευρά, η ίδια γυναίκα μισούσε το Nassau, παρομοιάζοντάς το με τον τόπο εξορίας του Ναπολέοντα, ήδη γνωστή για το άψογο και προσεγμένο της στυλ, ξόδευε τεράστια ποσά σε ψώνια στις ΗΠΑ -με τον Βρετανικό Τύπο να την κατακρίνει για την αλόγιστη συμπεριφορά της σε μια εποχή μεγάλων δυσχερειών για τον λαό της Βρετανίας- και η συμπεριφορά της προς τον ντόπιο πληθυσμό μπορεί να συνοψιστεί στη φράση που χρησιμοποιούσε όταν αναφερόταν σε αυτούς στην αλληλογραφία με τη θεία της: “τεμπέληδες, ευημερούντες νέγροι“.
Ο κοινωνικός κύκλος που διατηρούσε το ζευγάρι έριχνε ακόμα περισσότερο λάδι στη φωτιά για τις απόψεις τους απέναντι στους Ναζί. Το 1941 ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας, Winston Churchill, εξέφρασε έντονες ενστάσεις για τα σχέδια του ζευγαριού να κάνει κρουαζιέρα στην Καραϊβική με το κότερο του Σουηδού Axel Wenner-Gren, που ήταν φιλογερμανός, ενώ και ο Charles Bedaux, του οποίου το σπίτι φιλοξένησε τον γάμο τους, κατηγορήθηκε για προδοσία το 1943 και αυτοκτόνησε στη φυλακή πριν φτάσει η υπόθεσή του στο δικαστήριο. Ως αποτέλεσμα αυτών, η Βρετανική Κυβέρνηση δεν εμπιστευόταν τους Δούκες του Windsor, με τον Sir Alexander Hardinge να γράφει ότι οι αντιβρετανικές πράξεις για τις οποίες υποπτεύονταν την Wallis πήγαζαν από την επιθυμία της να εκδικηθεί τη χώρα που δεν την ήθελε για βασίλισσά της.
Wallis & Edward: Μετά τον Πόλεμο
Με το τέλος του πολέμου, Wallis και Edward επέστρεψαν στη Γαλλία. Το 1946 έλαβε χώρα μια αρκετά ύποπτη κλοπή. Μέρος των κοσμημάτων της Wallis εκλάπη κατά τη διάρκεια της διαμονής της στο Ednam Lodge. Φήμες της εποχής ήθελαν η κλοπή να έχει ενορχηστρωθεί από τη Βασιλική Οικογένεια ως ένας τρόπος να πάρουν πίσω κοσμήματα που ανήκαν στη Βασιλική Συλλογή και τα οποία είχαν πάρει οι Windsor. Οι φήμες βασίζονταν στο γεγονός ότι, την επόμενη χρονιά, η οικογένεια κατέθεσε μια μεγάλη ποσότητα άδετων πολύτιμων λίθων στον Οίκο Cartier. Το 1960, όμως, την ευθύνη της κλοπής ανέλαβε ο επαγγελματίας εγκληματίας Richard Dunphie.
Οι απόψεις τους για τον Ναζισμό δεν άλλαξαν, παρά το τέλος του πολέμου. Σύμφωνα με τους γείτονές τους στη Γαλλία, Oswald και Diana Mosley, εκείνοι και οι Windsors συμφωνούσαν ότι ο Χίτλερ έπρεπε να αφεθεί ελεύθερος για να καταστρέψει τον Κομμουνισμό. Την ίδια άποψη υπερασπίστηκε σε άρθρο του στην New York Daily News, που δημοσιεύθηκε στις 13 Δεκεμβρίου του 1966, και ο ίδιος ο Edward λέγοντας ότι:
“Ήταν προς το συμφέρον της Βρετανίας και της Ευρώπης να ενθαρρυνθεί η Γερμανία να χτυπήσει ανατολικά και να διαλύσει για πάντα τον Κομμουνισμό. Πίστευα πως οι υπόλοιποι θα ήμασταν απλοί παρατηρητές καθώς Ναζί και Κόκκινοι θα κονταροχτυπιούνταν μέχρι θανάτου“.
Το 1965, οι Windsors ταξίδεψαν πίσω στο Λονδίνο, καθώς ο Δούκας χρειαζόταν να υποβληθεί σε εγχείρηση στο μάτι. Η Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ και η Πριγκίπισσα Μαρίνα, Δούκισσα του Κεντ, τους επισκέφτηκαν, με την αδερφή του Edward να πράττει το ίδιο δέκα μόλις μέρες πριν τον θάνατό της. Η Wallis και ο Edward παρέστησαν στην κηδεία της στο Αββαείο του Westminster. Δύο χρόνια αργότερα, το 1967, επέστρεψαν και πάλι στο Λονδίνο, για τα αποκαλυπτήρια της πλάκας για τη 100ά γενέθλια της Βασίλισσας Mary. Η τελευταία επίσημη επίσκεψη μέλους της Βασιλικής Οικογένειας έγινε λίγο πριν τον θάνατο του Δούκα, στο Παρίσι, από την Ελισάβετ Β’ και τον Πρίγκιπα Κάρολο.
Wallis: Τα Τελευταία Χρόνια
Ο Δούκας του Windsor άφησε την τελευταία του πνοή από καρκίνο το 1972 και η Wallis ταξίδεψε για ακόμα μια φορά στην Αγγλία για την κηδεία του. Αυτή τη φορά έμεινε στο Παλάτι του Buckingham. Τα επόμενα χρόνια ήταν δύσκολα για εκείνη αφού η υγεία της χειροτέρευε συνεχώς, έπασχε από άνοια και οι πολλές πτώσεις που της συνέβησαν είχαν ως αποτέλεσμα να σπάσει δύο φορές τον γοφό της. Έτσι, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της απομονωμένη, έχοντας οικονομική στήριξη από την περιουσία του συζύγου της και από ένα ετήσιο ποσό εκ μέρους της Βασίλισσας Ελισάβετ.
Εξαιτίας της περιορισμένης αυτής πνευματικής της δυνατότητας, η δικηγόρος της Suzanne Blum λειτουργούσε ως πληρεξούσιός της, προχωρώντας σε πωλήσεις αντικειμένων που ανήκαν στη Δούκισσα σε δικούς της φίλους και μάλιστα σε τιμή χαμηλότερη από την αξία τους. Ο βασιλικός βιογράφος Hugo Vickers χαρακτήρισε την Blum ως μια “σατανική φυσιογνωμία, που φορούσε μανδύα καλών προθέσεων για να καλύψει την εσωτερική της κακία“. Το 1980, η Wallis έχασε πια και την ομιλία της, ενώ προς το τέλος της ζωής της ήταν κατάκοιτη και απομονωμένη, με μοναδικούς επισκέπτες τον γιατρό και τις νοσοκόμες της.
Η Wallis, Δούκισσα του Windsor έφυγε από τη ζωή στις 24 Απριλίου του 1986 στο σπίτι της στο Παρίσι. Η κηδεία της έγινε στο Κάστρο του Windsor, παρουσία της Βασιλομήτωρος, της Πριγκίπισσας Alice, Δούκισσας του Gloucester και άλλων μελών της Βασιλικής Οικογένειας. Η Βασίλισσα, ο Πρίγκιπας Φίλιππος, ο Πρίγκιπας της Ουαλίας, Κάρολος, και η Πριγκίπισσα της Ουαλίας, Νταϊάνα, παραβρέθηκαν τόσο στην κηδεία όσο και στην ταφή της Wallis, η οποία έγινε δίπλα στον αγαπημένο της Edward στο Βασιλικό Νεκροταφείο κοντά στο Κάστρο του Windsor, με τον τίτλο “Wallis, Duchess of Windsor” να αναγράφεται στην πλάκα.
Η συλλογή της από έπιπλα σε στυλ Λουδοβίκου του 16ου, πορσελάνες και πίνακες κληροδοτήθηκε στο Γαλλικό Κράτος ως ένδειξη εκτίμησης για το ότι λειτούργησε ως σπίτι των Windsors για πολλά χρόνια. Το μεγαλύτερο τμήμα της υπόλοιπης περιουσίας της πήγε στο Ινστιτούτο Ιατρικών Ερευνών Παστέρ, κατ’ εντολή της Blum, απόφαση που εξέπληξε τη Βασιλική Οικογένεια, καθώς οι σχέσεις της Wallis με τη φιλανθρωπία ήταν ανύπαρκτες κατά τη διάρκεια της ζωής της. Τον Απρίλιο του 1987 δημοπρατήθηκε η μεγάλη συλλογή των κοσμημάτων της στον Οίκο Sotheby’s στη Γένοβα, συγκεντρώνοντας 45 εκατομμύρια δολάρια, περίπου επτά φορές περισσότερα από το εκτιμώμενο ποσό. Η Blum αργότερα ισχυρίστηκε πως ο Αιγύπτιος επιχειρηματίας Mohamed Al-Fayed είχε προσπαθήσει να τα αγοράσει σε εξευτελιστική τιμή. Τελικά, ο Al-Fayed αγόρασε μεγάλο τμήμα της μη-οικονομικής περιουσίας της, όπως το ενοίκιο της έπαυλης στο Παρίσι. Η δημοπρασία της συλλογής του ανακοινώθηκε τον Ιούλιο του 1997 και θα πραγματοποιούνταν αργότερα την ίδια χρονιά στη Νέα Υόρκη. Το δυστύχημα όπου έχασε τη ζωή του ο γιος του μαζί με την Πριγκίπισσα Νταϊάνα καθυστέρησε τη δημοπρασία, που τελικά συγκέντρωσε ποσό μεγαλύτερο από 14 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία δόθηκαν για φιλανθρωπικό σκοπό το 1998.
Wallis…
Τελικά, ποια ήταν η Wallis της πραγματικότητας και ποια εκείνη που έπλασαν οι φήμες; Πού ξεκινούσε η μία και πού σταματούσε η άλλη; Μια γυναίκα ερωτευμένη παράφορα με τον λάθος άνδρα ή αρκετά φιλόδοξη ώστε να μην διστάσει να αλλάξει την πορεία της Βρετανικής Μοναρχίας; Πράκτορας των Γερμανών, ρατσίστρια και εγωίστρια ή βαθύτατα πληγωμένη από το Σύστημα που της απαγόρευσε να γίνει Βασίλισσα και ανάγκασε τον Εδουάρδο να απαρνηθεί το εκ γενετής δικαίωμά του στον θρόνο;
Στα απομνημονεύματά της, με τίτλο “The Heart Has Its Reasons“, που δημοσιεύτηκαν το 1956, είπε τη δική της εκδοχή της αλήθειας και κατηγορήθηκε ότι άλλαξε τα γεγονότα προκειμένου να προβάλει ένα πιο συμπαθητικό προφίλ. Κατά τον βιογράφο της, Charles Higham, η Δούκισσα του Windsor ήταν χαρισματική, ηλεκτρική και παθολογικά φιλόδοξη. Φήμες, σκόρπιες λέξεις και εικασίες, σε συνδυασμό με τη δική της χειραγώγηση της αλήθειας, δημιουργούν πυκνό καπνό γύρω από την πραγματικότητα της ζωής της. Παρά την όλη φημολογία, δεν έχει εμφανιστεί κάποιο επίσημο έγγραφο που να αποδεικνύει ότι ήταν κάτι άλλο από μια γυναίκα υπερβολικά φιλόδοξη μεν, που όμως έζησε έναν μεγάλο έρωτα που εξελίχθηκε σε μια μεγάλη τραγωδία. Κατά τους βιογράφους της “έζησε το απόλυτο παραμύθι του να γίνει η λατρεμένη σύντροφος του πιο λαμπερού εργένη της εποχής του. Το ειδύλλιο στράβωσε όταν, αγνοώντας τις παρακλήσεις της, εκείνος εγκατέλειψε τη θέση του για να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του μαζί της“. Μάλιστα, σε μια επιστολή της προς εκείνον, η Wallis έγραφε: “Εσύ και εγώ το μόνο που μπορούμε να δημιουργήσουμε μαζί είναι καταστροφή“.
Στερημένοι από αξιοπρέπεια και χωρίς τίποτα χρήσιμο για να κάνουν, ο Δούκας και η Δούκισσα του Windsor έμελλε να γίνουν διεθνώς τα πιο φημισμένα παράσιτα της γενιάς τους, ενώ παράλληλα έκαναν ο ένας τον άλλο να πλήττει. Η Wallis έβλεπε τον Edward ένα Peter Pan σε συναισθηματικό επίπεδο και τον εαυτό της ως μια Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, ενώ η ιστορία που έγραψαν μαζί ήταν το “Χαμένος Παράδεισος”.
Η ίδια η Wallis φέρεται να έχει περιγράψει τη ζωή της στην παρακάτω φράση:
“Δεν έχετε ιδέα πόσο δύσκολο είναι να επιζείς μετά από έναν μεγάλο έρωτα”
Wallis, Δούκισσα του Windsor
Δείτε στο παρακάτω βίντεο μια αναδρομή στην ιστορία του Edward και της Wallis.
https://www.youtube.com/watch?v=4fS-26rBU88
Πηγές: en.wikipedia.org | youtube.com | biography.com
