Χωρίς αποτέλεσμα έκλεισε η Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες σχετικά με τη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος με τις χώρες του Βίσεγκραντ (Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία και Σλοβακία) να μην αποδέχονται την αρχή των ποσοστώσεων στην υποδοχή προσφύγων από τις χώρες της Μεσογείου κυρίως την Ελλάδα και την Ιταλία.
Η άτυπη συμμαχία των χωρών του Βίσεγκραντ που στην ουσία καθοδηγείται από τον ακροδεξιό Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν αρνείται με κάθε τρόπο να αποδεχθεί την παροχή ασύλου σε μουσουλμάνους πρόσφυγες στη βάση των ποσοστώσεων που έχει αποφασίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σαν αιτία για αυτό, προβάλετε το ότι κάτι τέτοιο παραβιάζει την εθνική κυριαρχία των Ευρωπαϊκών Κρατών και υπονομεύει την οικονομική τους σταθερότητα με τα έξοδα συντήρησης των προσφύγων. Αίσθηση επίσης έχει προκαλέσει και η δήλωση του νέου Πρωθυπουργού της Τσεχίας Αντρέι Μπάμπις ότι η μετεγκατάσταση προσφύγων στην Τσεχία θα έχει σαν αποτέλεσμα την άνοδο της ακροδεξιάς.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017, έλαβε χώρα στην Πράγα συγκέντρωση ακροδεξιών κομμάτων από όλη σχεδόν την Ευρώπη με πρωτοβουλία του Τσέχου (ιαπωνικής καταγωγής) ακροδεξιού ηγέτη Τόμιο Οκαμούρα με ατζέντα «Μια Ευρώπη των εθνικών κρατών, χωρίς την Ε.Ε.» (στην οποία κεντρικό ρόλο είχε η αντι-μουσουλμανική ρητορική).
Η στάση των χωρών του Βίσεγκραντ προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις των υπολοίπων χωρών στις Βρυξέλλες, κυρίως της Γερμανίας, η οποία είχε σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος ως χώρα προορισμός στην πρόσφατη προσφυγική κρίση. Ο Ολλανδός Πρωθυπουργός, επίσης, σε μια οργισμένη ομιλία δήλωσε πως «αν επιτραπεί αυτό, η Ε.Ε. θα γίνει ένα κατάστημα όπου ο καθένας αγοράζει αυτό που του ταιριάζει. Αυτό που κάνει ο Όρμπαν εδώ είναι ντροπή».
Αντίθετα οι χώρες του Βίσεγκραντ φαίνονται ιδιαίτερα διατεθειμένες να συνδράμουν στα κατασταλτικά μέτρα για την φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων ενώ υποστηρίζουν την κοινή συνεργασία με την Τουρκία και την Λιβύη για το σκοπό αυτό. Μάλιστα οι πρωθυπουργοί των κεντροευρωπαϊκών χωρών φάνηκαν διατεθειμένοι (στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες) να παρέχουν 35 δις ευρώ, για να στηρίξουν το ιταλικό πρόγραμμα για τη διακοπή της μετανάστευσης από τη Λιβύη στην Ευρώπη.
Μπορεί οι Πρωθυπουργοί και οι Πρόεδροι των Κρατών μελών να δεσμεύτηκαν πως θα συνεχιστούν οι εργασίες ούτως ώστε να δημιουργηθεί ένα κοινό πλαίσιο διαχείρισης των προσφυγικών ροών εντός του 2018. Ωστόσο κάτι τέτοιο είναι πολύ αόριστο ενώ δείχνει να προσανατολίζεται περισσότερο στο να κρατηθούν οι πρόσφυγες έξω από την Ευρώπη παρά να γίνουν δεκτοί με έναν αποτελεσματικό τρόπο.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως η Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίζεται διαιρεμένη μα ο σωστός χαρακτηρισμός είναι ότι μάλλον δείχνει ανύπαρκτη καθώς δεν μπορεί να δώσει από κοινού λύσεις σε φλέγοντα προβλήματα όπως αυτό του προσφυγικού και ταυτόχρονα επιτρέπει σε χώρες μέλη της, να καταφεύγουν σε λογικές δωροδοκίας για να αποφύγουν υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει.
Συνυπολογίζοντας και τις αποδεδειγμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που λαμβάνουν χώρα στην Λιβύη και την Τουρκία σε βάρος των προσφύγων (κακοποιήσεις, εγκλεισμός ακόμα και δουλεμπόριο και εμπόριο οργάνων) τότε μπορεί κανείς να μιλήσει και για ένα διαρκές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Το έγκλημα αυτό δεν περιορίζεται μόνο στους πρόσφυγες καθώς οι κυβερνήσεις των Ευρωπαϊκών Κρατών χρησιμοποιούν ως φόβητρο την άνοδο της ακροδεξιάς για να δικαιολογούν την επιβολή κατασταλτικών μεθόδων για την αποτροπή της μετανάστευσης. Με άλλα λόγια υιοθετούν την ατζέντα και τις προτάσεις των ποιο ακραίων ρατσιστικών και ακροδεξιών κομμάτων με πρόσχημα να μην έρθουν αυτά στην εξουσία γιατί θα εφαρμόσουν κάτι (αόριστα) χειρότερο.
Με αυτόν τον τρόπο ο εκφασισμός της Ευρώπης προχωρά πολύ ποιο εύκολα μεταμφιεσμένος ακριβώς σε προάσπιση της δημοκρατίας. Όπως όμως μας έχει αποδείξει η ιστορία όταν ο φασισμός αρχίζει να καταλαμβάνει την δημόσια ζωή και την άσκηση της εξουσίας, ανεξάρτητα με ποιο τρόπο το κάνει, ποτέ δεν περιορίζεται μόνο στην ομάδα που έχει σαν αρχικό στόχο – στις μέρες μας τους πρόσφυγες. Πάντα ο τελικός του στόχος είναι η υποδούλωση του ίδιου του λαού που του επέτρεψε να εμφανιστεί.
Είναι λοιπόν απολύτως βέβαιο πως με την κατεύθυνση που έχουν πάρει σχεδόν όλα τα Ευρωπαϊκά Κράτη στο θέμα των προσφύγων τα τελευταία θύματα θα είναι οι ίδιοι οι ευρωπαϊκοί λαοί, που θα βρεθούν να ζουν σε μια ήπειρο φυλακή φτιαγμένη για να τους κρατήσει «ασφαλείς».
