14 Φλεβάρη και ο έρωτας έχει την τιμητική του και φέτος. Λουλούδια, μπαλόνια, τραγούδια, αφιερώσεις. Ένα γενικότερο πάρτι (εκτός των χωρισμένων- που δεν είναι καλεσμένοι). Οι υπόλοιποι είμαστε έξω, γιορτάζοντας με το έτερον ήμισυ τον έρωτα και την αγάπη. Όλα έχουν σχήμα καρδιάς, οι δρόμοι είναι γεμάτοι τριαντάφυλλα(-συγνώμη για τις υπερβολές, τις σταματώ τώρα-) (-μάλλον-).
Υπάρχουν αρκετές -τεκμηριωμένες- απόψεις για τον καταναλωτικό χαρακτήρα που διέπει αυτή τη μέρα των ερωτευμένων. Λαϊκιστή: «Η χαρά του ανθοπώλη». Είναι σωστό να πιστεύουμε πως ο έρωτας δεν είναι ανάλογος ή αντιστρόφως ανάλογος ενός δώρου, και δε μπορεί να μετρηθεί με αυτό τον τρόπο. Δεν είναι σωστό ωστόσο, να κατακρίνουμε αυτούς που επιλέγουν να τον εκφράζουν έτσι.
Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να θες να γιορτάσεις στις 14 Φλεβάρη,
γενικότερα στο να βρίσκεις ευκαιρία να γιορτάζεις τη ζωή σου, και να είσαι χαρούμενος!
Μη ντραπείς να πεις, αλλά και να δεχθείς το «χρόνια πολλά», να ανταλλάξεις χαζά δώρα, να τραγουδήσεις και να αφιερώσεις ποιήματα. Αν αυτό νιώθεις και αυτό θέλεις, ΚΑΝ’ ΤΟ! Γιατί ο αμοιβαίος έρωτας, είναι γιορτή, και υπάρχει στη ζωή μας μόνο για να την ολοκληρώνει, να μας εμψυχώνει, να μας κάνει έναν τόνο πιο ευτυχισμένους! Στις 14 Φλεβάρη, μας υπενθυμίζει το πόσο πιο όμορφη μπορεί να γίνει η καθημερινότητά μας μέσα από αυτόν.
Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να ΜΗΝ θες να γιορτάσεις αυτή τη μέρα (και ας είσαι σε σχέση).
Κανείς δε μπορεί να ορίσει γενικευμένα το πως αντιλαμβανόμαστε την «ημέρα των ερωτευμένων», γιατί απλούστατα οι απόψεις διίστανται, και δεν είμαστε ίδιοι. Υπάρχουν άνθρωποι εσωστρεφείς και χαμηλών τόνων, οι οποίοι δε μπορούν να εκφράσουν τα αισθήματά τους με την ίδια αυτοπεποίθηση με τους περισσότερους, και κατ’ επέκταση να νιώσουν την επιθυμία να γιορτάσουν για αυτά. Για εκείνους, ίσως είναι κάπως άβολη αυτή η μέρα, και καλό είναι να μην τους φέρνουμε σε περίεργη θέση πιέζοντάς τους. Επιλέγουμε να τους αγαπάμε για αυτό που είναι.Οι εκδηλώσεις αγάπης των ανθρώπων αυτών είναι συνήθως μικρές και καθημερινές, όχι τόσο κραυγαλέες και γιορτινές.
Καταλήγουμε, στο ότι ο έρωτας και η αγάπη, είναι ένας τρόπος ζωής, που δεν θα αλλάξει ξαφνικά μέσα σε διάστημα μιας μέρας. Όταν είσαι ερωτευμένος, νιώθεις την ανάγκη να βρίσκεσαι με το έτερον ήμισυ καθημερινά, σε συμπληρώνει, σε βελτιώνει, σε γεμίζει με όνειρα. Κάνετε σχέδια, γελάτε, τσακώνεστε, νιώθετε πως είστε ο ένας για τον άλλον. Στις 14 Φλεβάρη, δεν θα κάνεις κάτι πολύ διαφορετικό, ή τουλάχιστον, δεν θα νιώσεις τίποτα διαφορετικό. Γιορτάζεις κάθε μέρα, επειδή έχεις αυτόν τον άνθρωπο στη ζωή σου!
Γιορτάζεις κάθε μέρα γιατί η αγάπη πάντα σε πάει πιο μακριά, και αυτό δε μπορεί να χωρέσει με τίποτα στα πλαίσια μιας ημέρας.
Ας μην υπερεκτιμούμε την 14η ημέρα του Φλεβάρη. Να βρίσκουμε αφορμές κάθε μέρα να εκδηλώνουμε την αγάπη μας, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
Το πραγματικό δώρο που επιθυμείς άλλωστε όταν είσαι ερωτευμένος είναι τον χρόνο του άλλου. Οπότε είτε επιλέξετε να γιορτάσετε τον έρωτά σας αυτή τη μέρα, είτε όχι, φροντίστε να χαρίσετε στον άνθρωπό σας στιγμές και συναισθήματα.
Όπως και να έχει όμως,
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα ,
θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή πλάι σου.
Θα θυμάμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερά και μεγάλα,
Σα δυο νύχτες έρωτα, μες στον εμφύλιο πόλεμο.
Α! ναι, ξέχασα να σου πω, πως τα στάχυα είναι χρυσά κι απέραντα, γιατί σ’ αγαπώ.
…
Ποτέ δεν θα μάθεις τι ήσουν για μένα κι ας ήσουν ένας ήλιος στο δρόμο μου
Ποτέ δεν θα μάθεις πως ήσουν το τραγούδι μου κι ας τραγουδούσα μόνο για σένα
Ποτέ δεν θα μάθεις ότι πίσω από τα δάκρυα μου κρυβόταν η ελπίδα κι ότι εσύ ήσουν το δάκρυ μου, μια άφθαστη ελπίδα, η ηλιαχτίδα στην καταιγίδα της ζωής μου
Δεν θα το μάθεις
Μπορεί να ήσουν ότι πιο όμορφο αγάπησα,μα θα κρύψω τα λόγια μου πίσω απ’τα χείλη και δεν θα το μάθεις
Κι αν οι λέξεις, χωρίς να το θέλω ξεφύγουν, θα τις ψιθυρίσω τόσο σιγά που δεν θα τις ακούσεις
Θα ξέρεις πως για μένα ήσουν μια απλή γνωριμία κι ας ήσουν για μένα η ζωή μου
Κάποτε θα ήθελα να μιλήσω γι’αυτή τη σκιά που μας ακολουθεί μες στην ομίχλη,αλλά μου είναι απαγορευμένο να πω το τέλος μιας ιστορίας που δεν άρχισε ποτέ…
Τ. Λειβαδίτης
