Πολλές φορές σίγουρα το έχουμε σκεφτεί όλοι. «Κι αν γύριζα το χρόνο πίσω, όλα θα τα έκανα αλλιώς».
Σήμερα το απόγευμα γυρνώντας σπίτι από τη δουλειά, μετά από μία συνάντηση που είχα, αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα. «Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω!»
Ήταν μια συνηθισμένη μέρα, βαρετή δηλαδή, με έπρηξαν στη δουλειά κι εγώ μασούλαγα συνέχεια κάτι για να εκτονώσω τα νεύρα μου. Να μη μιλήσω για τη ζέστη! 2 χρόνια τώρα συνέχεια φτιάχνουν τον κλιματισμό και συνέχεια χαλάει. Πετάξτε τον, τον συφοριασμένο και πάρτε άλλον. Τόσα λεφτά βγάζετε! Τίποτε αυτοί. Εκεί να λιώνουμε και να απαιτούν να αποδίδουμε κιόλας τα μέγιστα με το χαμόγελο στα χείλη.
Σχόλασα με το καλό στις 17:00 και πήρα το δρόμο για το σπίτι. Τα ρούχα ήταν κολλημένα επάνω μου και το μαλλί το είχα μαζέψει με ένα χαζοκλάμερ που βρήκα στο γραφείο μου. Μάλλον θα το είχε ξεχάσει η καθαρίστρια. Να μη μιλήσω για μακιγιάζ. Ήμουνα πασαλειμμένη σαν κλόουν και ο ιδρώτας είχε πάρει στο διάβα του ότι μολύβι και μάσκαρα είχε απομείνει στα μάτια μου, από το πρωινό βάψιμο. Οι άνθρωποι που με προσπερνούσαν με κοιτούσαν με οίκτο. Και ξαφνικά ακούω μια φωνή.
– Κυβέλη εσύ είσαι;
Γυρίζω να δω ποιος με φωνάζει και βλέπω το Μανώλη. Παραλίγο να πάθω διπλό εγκεφαλικό. Εγώ σαν τα τρία κακά της μοίρας μου κι αυτός κούκλος!
Μανώλης
Ήταν πολύ καλό παιδί ο Μανώλης και μ’ αγαπούσε. Η ιστορία μας κράτησε 3 χρόνια. Ο Μανώλης να με κοιτάει στα μάτια κι εγώ να βαριέμαι. Βλέπεις εμένα μου άρεσαν τα κακά παιδιά, λίγο οι ταινίες, λίγο η Τούλα που μου φούσκωνε τα μυαλά, δεν με συγκλόνιζε ο Μανώλης. Λογιστής σε ένα μικρό γραφείο, με γυαλάκια και ταπεραμέντο χελώνας. Είχε και λίγα κιλάκια επιπλέον, εγώ ήθελα κορμί μάρμαρο σαν αυτά που έβλεπα στο γυμναστήριο, δεν με κάλυπτε ο Μανωλάκης. Τον χώρισα και τον πλήγωσα. Τι λουλούδια μου έστελνε, τι καρδούλες και like στο Facebook, ανένδοτη εγώ. Έψαχνα τον μεγάλο έρωτα…
– Τι κάνεις Μανώλη μου; Χρόνια και ζαμάνια βρε παιδί μου. Τον κοίταζα από πάνω έως κάτω χωρίς να το πιστεύω. Ντυμένος στην πένα, γυμνασμένος, χωρίς γυαλιά και με θανατηφόρο χαμόγελο. Μη σας πω ότι μου φάνηκε και πιο ψηλός.
– Όλα πηγαίνουν σούπερ Κυβελη μου. Είμαι πλέον οικονομικός διευθυντής σε μια μεγάλη εταιρία τώρα κι έχω αγοράσει σπίτι στην Παλλήνη, κοντά στη δουλειά μου. Α και το πιο σημαντικό, ετοιμάζομαι να παντρευτώ με ένα πολύ καλό κορίτσι. τη λένε Νάντια και είναι γυμνάστρια. Άσε με εμένα όμως. Πες μου για σένα, τι κάνεις, πως είσαι; Κούκλα όπως πάντα!
Τελικά είχε χιούμορ ο Μανώλης και δεν του το ‘χα! Άκου κούκλα!
Τι να του έλεγα εγώ για μένα; Εξάλλου με έβλεπε.
Ότι εγώ 5 χρόνια μετά το χωρισμό μας κατέληξα με συν 10 κιλά, στην ίδια δουλειά και το Φάνη που βαριέται να κουνηθεί. Πως το πιο extreme πράγμα που κάνει είναι να βλέπει ποδόσφαιρο από τον καναπέ πίνοντας μπύρες;
Αμ, άμα το ‘ξερα Μανωλάκη ότι θα είχες τέτοια εξέλιξη, δεν θα σε χώριζα! Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω. Τώρα θα μέναμε μαζί στην Παλλήνη και θα ψάχναμε ονόματα για τα παιδιά μας. Και θα ήμουνα στη χειρότερη η ιδιαιτέρα γραμματέας σου και κυρία διευθυντού.
Αλλά εγώ άκουγα την Τούλα και με είχε ξεμυαλίσει ο Τζόνι Ντεπ βλέπεις. Τώρα θα έπινα κοκτέιλ στην πισίνα μου κι όχι μπύρες με σουβλάκια στο ισόγειο, στο Θησείο, με το Φάνη. Ναι λάθος μου! Έπρεπε να του σταθώ του Μανώλη και να μην τον πετάξω έτσι απλά από τη ζωή μου. Και να πεις δεν είχε τα φόντα; Και έξυπνος ήταν και ομορφούλης εδώ που τα λέμε. Όλα τ ’άλλα φτιάχνονται με τον καιρό. Αλλά εγώ εκεί, να ακούω την Τούλα!
Είναι περίεργη η ζωή τελικά και παίζει παράξενα παιχνίδια…
Αφού μιλήσαμε κάνα δεκάλεπτο με το Μανώλη χωρίσαμε δίνοντας του την υπόσχεση ότι θα κανονίσουμε να βρεθούμε σαν ζευγάρια και να γνωρίσει και το Φάνη. Μη με ρωτήσετε τι του είπα για τη ζωή μου, δεν έχω χρόνο να σας τα πω. Πρέπει να ξεκινήσω ολοκληρωτική αναστήλωση και μεταμόρφωση του Φάνη, εγώ να πάω σε τόρνο μπας και με μαζέψουν και να βρω μια καλύτερη δουλειά. Αφού δεν μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω ας εκμεταλλευτώ αυτόν που έχω μπροστά μου για να βελτιώσω εμένα πρώτα απ’ όλα και τη σχέση μου βέβαια με το Φάνη.
Και στην τελική μια χαρά είναι και το ισόγειο στο Θησείο. Στο κέντρο κι όλα στα πόδια. Παλλήνες και βλακείες. Στην άκρη της Αθήνας να μην μπορώ να πάω πουθενά. Όχι βρε αδερφέ, μια χαρά είμαι. Να ξεπατώνομαι να καθαρίζω το δίπατο. Ενώ τα 50 τετραγωνικά τα ξεπετάω στο πι και φι.
Το θέμα είναι να μην μάθει τα νέα η Τούλα. Θα βάλει στόχο να μου τα ξαναφτιάξει με το Μανώλη. Κι εγώ το Φάνη μου δεν τον αλλάζω! Γιατί μπορεί να μην είναι το πρότυπο του ιδανικού άντρα που είχα στο μυαλό μου, αλλά μαζί του δε βαριέμαι ποτέ. Πάντα βρίσκει κάτι να με εκπλήσσει και να με νευριάζει. Αλλά μ’ αγαπάει και με προσέχει το μωρό μου.
Κι αν γύριζα το χρόνο πίσω…
Ε ναι λοιπόν! Ακόμη κι αν γύριζα το χρόνο πίσω, πάλι με το Φάνη θα διάλεγα να είμαι. Τώρα όσον αφορά τη δουλειά πρέπει απλά να ξεβολευτώ και να βρω κάτι καλύτερο. Στο κάτω κάτω το αξίζω και το οφείλω στον εαυτό μου!
