Για πες, τι πιστεύεις, αγοράζουν τελικά τα λεφτά την ευτυχία; Στάσου, στάσου καλέ, πάρε μια στιγμή και σκέψου. Μη βιάζεσαι να απαντήσεις. Αμέσως, να μου είσαι ρομαντικούλης (και ρομαντικούλα), να πεις κατηγορηματικά όχι και να αρχίσεις να μιλάς για αγάπες, λουλούδια και τα συναφή, και πως αυτά είναι τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή, στον κόσμο ολόκληρο. Και τι δηλαδή, η μάνα που ζητιανεύει κάθε μέρα μέσα στο κρύο και στο αγιάζι, για να πάρει ψωμί, γάλα, να φάνε τα παιδιά της, την ρώτησε ποτέ κανείς στο σουπερμάρκετ «Κυρία μου αγαπάτε τα παιδιά σας;» και αφού εκείνη απάντησε καταφατικά της είπε «Ε εντάξει τότε, πάρτε τσάμπα ότι θέλετε, κερνάει το μαγαζί»; Θα σου πω εγώ: Όχι!
Και τώρα διάφοροι μπορεί να στηθούν στη σειρά και να αρχίζουν να λένε: «Κάτσε ρε κοπέλα μου, θα σε φάει ο κυνισμός εσένα. Τι φταίνε οι αγάπες, τα λουλούδια και τα συναφή; Οι καπιταλιστικές κοινωνίες στις οποίες ζούμε φταίνε και η παγκοσμιοποίηση». Άλλος θα πει «το κράτος φταίει που δε μεριμνά για αυτή τη δύστυχη μάνα και κάθε άλλη». Μπλα, μπλα και τα λοιπά, και τα λοιπά. Ε εντάξει ξεπεράστε το μερικοί. Έχουμε καπιταλισμό, τα παιδιά στην Αφρική «πεινάνε» και ούτε καθεξής. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ ότι άντε και όλα αυτά είναι καλά και τι τα συζητάμε, δε χρειάζεται τίποτα αλλαγή. Η ουσία είναι, εννοώ, τι κάνει ο καθένας από εμάς για όλα αυτά. Εφόσον δηλαδή πραγματικά τον ενοχλεί τόσο πολύ, και του προκαλεί δυσφορία, η όλη αυτή κατάσταση. Τέλος πάντων, αλλού παπά ευαγγέλιο αυτό, που λέει και η λαϊκή παροιμία. Στο θέμα μας: Τα λεφτά μπορούν να φέρουν την ευτυχία;
Εμένα άμα με ρωτήσεις θα σου πω όχι, αλλά όχι κατηγορηματικά. Όχι, δεν τη φέρνουν πάντοτε. Μερικές φορές όμως – ως και πολλές μπορώ να πω- μια χαρά σε βοηθούν να έχεις και τις στιγμές τις χαρούμενες και να περνάς και καλά. Και αυτό δεν είναι άλλωστε η ευτυχία; Στιγμές χαράς με πολλά χαμόγελα και γέλια; Ή μήπως κάνω λάθος; Πάντως να σου πω και κάτι άλλο; Εγώ αν θες σου λέω και εμπεριστατωμένα γιατί πιστεύω τα λεφτά αγοράζουν την ευτυχία. Άκου μία ιστορία, ή μάλλον καλύτερα διάβασε.
Μία φορά και έναν καιρό, ένας άνδρας όταν ήταν έφηβος στεκόταν με τον πατέρα του στην ουρά στο τσίρκο. Περίμεναν εκεί για να αγοράσουν εισιτήρια, ωσότου, ήταν τελικά μία μόνο οικογένεια μπροστά από εκείνους. Η οικογένεια αυτή έκανε μεγάλη εντύπωση στο νεαρό τότε έφηβο· ήταν οκτώ παιδιά και το πιο πιθανόν όλα κάτω από την ηλικία των δώδεκα. Μπορούσες να καταλάβεις ότι δεν είχαν πολλά χρήματα. Τα ρούχα τους δεν ήταν ακριβά, αλλά ήταν καθαρά. Είχαν καλή συμπεριφορά και στεκόντουσαν στη σειρά. Ήταν όλα πιασμένα χέρι χέρι, ανά δύο πίσω από τους γονείς τους και πολυλογούσαν ενθουσιασμένα για τους κλόουν, τους ελέφαντες και τα λοιπά. Οι γονείς στέκονταν μπροστά τους με μεγάλη περηφάνια. Η μητέρα κρατούσε το χέρι του άντρα της σαν να ήταν ο πρίγκηπάς της και εκείνος την κοιτούσε χαμογελώντας και με περηφάνια. Η ταμίας ρώτησε τον πατέρα πόσα εισιτήρια ήθελε και εκείνος απάντησε οκτώ. Όταν η ταμίας του είπε την τιμή, η γυναίκα του του άφησε απότομα το χέρι και εκείνος ρώτησε σιγανά την ταμία να επαναλάβει τι είχε πει. Ο άντρας δεν είχε αρκετά χρήματα.
Τότε όμως ο πατέρας του έφηβου αγοριού με τον οποίο στέκονταν από πίσω, βλέποντας τι γινόταν, έβγαλε είκοσι δολάρια από το πορτοφόλι του. Ύστερα τα πέταξε κάτω. Έπειτα, σκούντηξε τον πατέρα της οικογένειας στον ώμο και του είπε πως κάτι του είχε πέσει από την τσέπη του. Τότε εκείνος, και ας φαινόταν ότι ήταν ένας άνθρωπος που δεν παρακαλούσε για μία διέξοδο, κλαίγοντας, τον κοίταξε στα μάτια και του απάντησε: «Σας ευχαριστώ πολύ κύριε. Αυτό σημαίνει πολλά για εμένα και την οικογένειά μου». Εκείνο το βράδυ ο πατέρας και το έφηβο αγόρι δεν πήγαν στο τσίρκο αλλά ήταν εντάξει και έτσι.
Με την ιστορία αυτή καταλαβαίνεις λοιπόν πως πολλές φορές και κάτι χάρτινο, όπως είναι τα λεφτά, μπορεί να προσφέρει χαρά και ευτυχία. Μάλιστα, ιδίως δε όταν συνοδεύεται από μία τέτοια πράξη γενναιοδωρίας. Και εσύ τώρα μπορεί να σκέφτεσαι πως είμαι καμιά φιλάργυρη και πως λέω πως τα λεφτά είναι το παν σε αυτή τη ζωή. Σε διαβεβαιώ πως σε καμία περίπτωση δεν ισχύει κανένα από τα δύο πράγματα. Αυτό που λέω είναι αυτό: Όπως και με όλα τα ζητήματα, έτσι και αυτό-με το κατά πόσο δηλαδή τα λεφτά φέρνουν την ευτυχία- έχει δύο όψεις, και οι δύο του ίδιου νομίσματος.
