Καλώς ή κακώς τείνουμε να δημιουργούμε συνήθειες μέρα με τη μέρα. Συνήθειες όπου με τη πάροδο του χρόνου μας χαρίζουν μια αίσθηση άνεσης. Επαναπαύομαστε μέσα σε μια συνθήκη που μας κάνει να νιώθουμε ασφαλείς. Είναι κάτι το γνώριμο. Κάτι το ακίνδυνο πλέον.
Αυτή η λεγόμενη άνεση στην οποία ζούμε, μας προσφέρει μια ψευδαίσθηση ελευθερίας. Αναπαράγουμε ή και αναβιώνουμε τις ίδιες καταστάσεις, φοβούμενοι για οτιδήποτε ξένο ή καινοτόμο. Σε μια εποχή όμως πιο δημοκρατική με υποτυπώδεις ελευθερίες, κάτι τέτοιο είναι παράδοξο. Εγκλωβισμένοι μέσα στα πλαίσια ενός comfort zone, μπορούμε να κάνουμε λόγο για την ελευθερία της βούλησης μας;
Ο φόβος για το αβέβαιο μας διακατέχει. Μας κάνει αδύναμους. Μας οδηγεί στο να δημιουργούμε μια άνεση στην οποία θα νιώθουμε καλά και θα είμαστε ικανοποιημένοι. Ωστόσο, αυτή η βεβαιότητα που αναζητάμε να κατακτήσουμε βασίζεται σε μια ουτοπία που έχουμε πλάσει στο μυαλό μας. Η ζωή ταυτίζεται με τον όρο της αβεβαιότητας. Συνεπώς, αδυνατούμε να γνωρίζουμε την εξέλιξή της και η εξασφάλιση μιας σιγουριάς είναι ανώφελη.
Εκ μέσου αυτής της αβεβαιότητας προκύπτει ένα δίπολο. Από τη μια μεριά “συγκεντρώνονται” όλοι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι αγωνίζονται και πασχίζουν. Έχουν εκ φύσεως (ή και όχι) ένα δυναμισμό. Είναι ενεργοί και αυτόνομοι. “Αρπάζουν” μια ευκαιρία και την οικειοποιούνται. Απαρνιούνται την οποιαδήποτε άνεση είχαν. Ρισκάρουν και ας αποτύχουν. Έξαλλου, όλα είναι μέσα στο “παιχνίδι” της ζωής. Ο συγκεκριμένος τύπος ανθρώπων το αναγνωρίζει αυτό, το ενστερνίζεται και “προχωράει”.
Ακριβώς από την άλλη μεριά, βρίσκονται τα άτομα που είναι “κολλημένα” μέσα σε μια κινούμενη άμμο των ανέσεων. Αυτού του είδους η προσκόλληση έχει την τάση να συνδράμει ανασταλτικά για τα άτομα που είναι επιρρεπείς σε αυτή. Ακολουθώντας ένα τέτοιο μοτίβο ζωής, αν μη τι άλλο καταντάει κουραστικό και ανιαρό. Οι φόβοι διογκώνονται. Η ανάγκη να νιώσουν άνεση, τους καθιστά αδύναμους. Τους αφαιρεί εμπειρίες/βιώματα. Γίνονται θεατές σε ένα έργο που θα έπρεπε να κατέχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ο κάθε άνθρωπος φτιάχνει τη δική του άνεση. Γύρω από μια κατάσταση, από μια σχέση, από μια καθημερινή συνήθεια κλπ. Άλλωστε, όλοι νιώθουμε ευεξία μέσα σε αυτή. Ας μη κρυβόμαστε. Δε μπορούμε να ξεφύγουμε. Η ειδοποιός διαφορά, ωστόσο, έγκειται στο να αντιλαμβανόμαστε το χρονικό πλαίσιο που μπορούμε να μείνουμε σε αυτή τη κατάσταση. Ειδάλλως κινδυνεύουμε να γίνουμε δέσμιοι αυτής. Και τότε η δυσκολία για την αποδέσμευση θα είναι μεγάλη.
