Έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν όντως κάθε μέρα ζεις στο παρόν,αν ζεις την κάθε στιγμή στο έπακρο χωρίς να σε απασχολεί κάτι που συνέβη νωρίτερα ή αναμένεις να γίνει αργότερα; Δυστυχώς σε όλη την πορεία της ζωής μας, συνήθως καταtναλώνουμε σχεδόν όλη μας την ενέργεια είτε στο παρελθόν, είτε στο μέλλον. Σε δυο «φανταστικούς» χρόνους θα έλεγε κανείς, που δεν έχουν καν υπόσταση. Και οι δυο χρόνοι «ζουν» μόνο μέσα στο μυαλό μας…
Στην πραγματικότητα το μόνο που υπάρχει είναι αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή, το παρόν. Ακόμη και αυτή η βόλτα που σκέφτομαι να πάω το Σαββατοκύριακο είναι απλά μια φαντασία που δημιούργησε ο εγκέφαλος μου. Το μόνο σίγουρο και δεδομένο είναι ότι αυτή τη στιγμή γράφω αυτό το άρθρο, τίποτα άλλο. Θα αλλάξει κάτι αν αυτή τη στιγμή κάθομαι και σκέφτομαι αυτόν τον αχρείο τύπο που μου μίλησε άσχημα στο μετρό χτες; Ναι φυσικά θα αλλάξει. Δε θα μπορώ να συγκεντρωθώ σε αυτά που θέλω να γράψω, θα αρχίσω να θυμάμαι την άσχημη αυτή στιγμή και θα νευρίασω, θα μου χαλάσει η διάθεση και δε θα έχω στο τέλος καμιά όρεξη να συνεχίσω αυτό που κάνω τώρα…
Αντίστοιχα έχει μεγάλη σημασία αν αρχίσω και αγχώνομαι για το τι θα γίνει στην εκδρομή μου το Σάββατοκύριακο από τώρα και να αρχίσω να κάνω εικασίες αν όλα θα πάνε καλά, αν θα περάσω καλά, αν θα έχει κάλο καιρό, και αν δεν έχει τι θα κάνω; Αυτό ήταν θα χαλάσει η εκδρομή, θα περάσω χάλια, τζάμπα θα πάω και άλλες τέτοιες ωραίες σκέψεις θα κατακλύσουν το μυαλό μου και πάλι θα χαλάσει η διάθεση μου από κάτι που υπάρχει μόνο στη φαντασία μου. Πραγματικά μόνο στη φαντασία μου. Από τα παραπάνω παραδείγματα λοιπόν, πιστεύεις ότι σου κάνει καλό να ζεις σε «φανταστικούς» χρόνους και όχι στο παρόν; Και επειδή σίγουρα θα σκεφτείς ότι τα παραδείγματα αυτά περιλαμβάνουν μόνο αρνητικές σκέψεις, θα σου παραθέσω και την αντίθετη πλευρά.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι τώρα που γράφω το άρθρο το μυαλό μου ταξιδεύει στην εκδρομή μου… Αρχίζω πάλι να κάνω εικασίες για το πως θα περάσω, τι θα συναντήσω μπροστά μου, τι ωραία που θα περάσω και πλάθω στο μυαλό μου όλη τη διαδικασία. Στη περίπτωση αυτή υπάρχει και το θετικό ότι η διάθεση μου θα φτιάξει και θα έχω περισσότερη ενέργεια να συνεχίσω αυτό που κάνω αυτήν τη στιγμή, αλλά και πάλι αν τυχόν κάτι από αυτά που φαντάστηκα δεν πάει κατά γράμμα, θα απογοητευτώ και θα στεναχωρηθώ. Συνεπώς όταν περάσει η εκδρομή, θα «ζω» πάλι στο παρελθόν σκεπτόμενη γιατί τότε έθεσα τόσο υψηλές προσδοκίες και στο τέλος απογοητεύτηκα. Και κάπως έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος με μένα να ζω στο παρελθόν και στο μέλλον και να χάνω την ουσία, που δεν είναι άλλη από το τώρα και το παρόν.
Δυστυχώς αυτό το φαινόμενο δε σταματά σε τόσο απλά, καθημερινά παραδείγματα μόνο. Ισχύει και για πιο σημαντικά γεγονότα στη ζωή μας. Πόσες φορές δεν έχουμε «πιάσει» τον εαυτό μας να σκέφτεται με τις ώρες για καταστάσεις του παρελθόντος που έχουμε μετανιώσει και νιώθουμε θλίψη και απογοήτευση; Άλλες τόσες φορές δεν καθόμαστε ώρες ολόκληρες κάνοντας όνειρα και σχέδια για το μέλλον χάνοντας το παρόν; Οι στιγμές είναι πολύτιμες και δυστυχώς για εμάς δεν καταλαβαίνουμε πάντα την αξία τους… Τις αφήνουμε και φεύγουν, χάνονται στον χρόνο. Το παρόν και το «τώρα» φεύγουν μέσα από τα χέρια μας και εμείς δεν κάνουμε τίποτα για αυτό.
Για πόσο ακόμα θα αφήνουμε τη ζωή να περνά και να είμαστε απλοί παρατηρητές;
