Φίλοι φίδια. Είναι πολύ άσχημο όταν έρχεσαι αντιμέτωπη με ένα τέτοιο γεγονός. Σε τσακίζει,σε πονάει,σε διαλύει. Έπεσα τόσο έξω μαζί σου… Και όχι δεν ήσουν μια ξένη. Ήσουν η καλύτερη φίλη μου. Αλλά αποδείχτηκες «φίδι».
Φίλοι φίδια. Είναι πολύ άσχημο όταν έρχεσαι αντιμέτωπη με ένα τέτοιο γεγονός. Σε τσακίζει,σε πονάει,σε διαλύει. Έπεσα τόσο έξω μαζί σου… Και όχι δεν ήσουν μια ξένη. Ήσουν η καλύτερη φίλη μου. Αλλά αποδείχτηκες «φίδι».Όταν είναι από κάποιο άτομο που το υποψιάζεσαι σου έρχεται ομαλά η όλη φάση. Αλλά όταν σου έρχεται από την κολλητή σου, είναι το χειρότερο συναίσθημα από όλα. Ο άνθρωπος με τον οποίο κάποτε γελούσες, έκλαιγες, ήταν πλάι σου, σε στήριζε, σε νοιαζόταν, σε αγαπούσε, σε πονούσε αποδείχτηκε φίδι, σου έμπηξε βαθιά το μαχαίρι στην πλάτη.
Σκέφτομαι πως έπεσα τόσο έξω; Πως δεν είδα τα σημάδια; Πως με ξεγέλασες; Γιατί ήμουν τόσο τυφλή; Δεν το περίμενα. Όχι από σένα ρε γαμώτο! Σε έβαλα στο σπίτι μου, στην οικογένεια μου. Ήμασταν κολλητές 8 ολόκληρα χρόνια. Με πάντρεψες, ήσουν εκεί στις χαρές και στις λύπες μου, εκεί δίπλα μου. Έχω τόσες αναμνήσεις μαζί σου.
Και ξαφνικά άλλαξες, δε σε αναγνώριζα, έλεγα αυτή δεν είναι η φιλενάδα μου, δεν μπορεί. Όχι δεν το δέχομαι. Δεν πίστευα τα λόγια που έβγαιναν από το στόμα σου, δεν μπορούσα να δεχτώ τη χολή και την κακία σου, ήταν σα να έβλεπα έναν άλλον άνθρωπο.
Έκλαψα, χτυπήθηκα, πόνεσα, μάτωσα μέσα μου. Μου κόστισε πολύ. Ήσουν ένα φίδι στη ζωή μου και το έκρυβες τόσο καλά. Επί μήνες ήμουν σε άρνηση, πονούσα κάθε μέρα. Ήταν τόσο δυνατό το χαστούκι. Θυμάμαι τα λόγια σου ξανά και ξανά. Πως γίνεται να πέσεις τόσο έξω με έναν άνθρωπο; Που έκρυβες μέσα σου τόση κακία;
Πλέον χρόνια μετά ο πόνος έχει φύγει. Έχει μείνει μέσα μου μια μεγάλη απογοήτευση. Μια πικρή γεύση στο στόμα. Κάθε φορά που σε θυμάμαι νοιώθω έναν πόνο στην καρδιά. Μια σουβλιά. Γιατί με πόνεσες… Με το φέρσιμο σου, με τα λόγια σου, τη ζήλια σου, με όλη την κακία που έβγαλες.
Ξέρεις κάτι; Σε λυπάμαι τόσο πολύ! Γιατί ζήλεψες την οικογένεια μου, γιατί ήξερες ότι εσύ ποτέ σου δε θα έφτανες αυτό που έφτιαξα εγώ. Ζήλεψες αυτό που έχω εγώ. Έναν γάμο δημιουργημένο από αληθινό έρωτα και όχι λόγο συμφερόντων και βολέματος όπως ο δικός σου. Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς όμως. Είσαι άξια της μοίρας σου.
Ό,τι και αν έγινε στο παρελθόν από φιλίες που έληξαν άδοξα, δε θα σταματήσω να πιστεύω στη φιλία. Ναι θα προσπαθήσω ξανά να δημιουργήσω κάτι καινούργιο, δεν τα παρατάω. Ναι γονάτισα, σακατεύτηκα αλλά σήκωσα ψηλά το κεφάλι, στηρίχτηκα ξανά στα πόδια μου και συνέχισα τη ζωή μου. Έφυγε ένα φίδι από τον κόρφο μου…
Η φιλία είναι κάτι πολύ όμορφο. Ποιοι από μας δεν έχουμε αναμνήσεις με τους φίλους μας να περνάμε τα καλοκαίρια μαζί, να φλερτάρουμε, να παίζουμε, να γελάμε. Όλοι μας! Η φιλία είναι από τα ωραιότερα δώρα που μπορούμε να δημιουργήσουμε. Ό,τι και αν συμβεί στη ζωή σας μην τα παρατήσετε. Μην εγκαταλείψετε την ευκαιρία να γίνεται φίλος/η με έναν άλλον άνθρωπο. Μη χτίσετε τοίχους γύρω σας μόνο και μόνο επειδή φοβάστε.
Η ζωή συνεχίζεται… Και όπως κάνεις ξεκαθάρισμα στα πράγματα σου, στα ρούχα σου, στα παλιά σου αντικείμενα και πετάς ότι δε χρειάζεσαι έτσι να κάνεις και με τους ανθρώπους που έχεις πλάι σου. Γιατί δε θέλουν όλοι το καλό σου και δε χαίρονται όλοι με τη χαρά σου.
Κλείνοντας το κείμενο μου θέλω να σας πω κάτι τελευταίο, που απ’ όσα έχω ζήσει στη ζωή μου, έχει μια δόση αλήθειας. Ο αληθινός φίλος στη χαρά φαίνεται. Όχι στη λύπη. Οι περισσότεροι είναι δίπλα σας αν κάτι κακό σας συμβεί. Όχι από ενδιαφέρον αλλά επειδή τρέφονται από τη δυστυχία σας και νοιώθουν καλύτερα που δεν έτυχε σε αυτούς. Στη χαρά όμως ένας τοξικός και ζηλιάρης άνθρωπος δύσκολα θα σου σταθεί. Δεν μπορεί να αντέξει τη χαρά που ζεις… Κοιτάξτε τους στα μάτια εκεί θα δείτε την αλήθεια. Τα μάτια τα λένε όλα!
