Μοναξιά μου όλα ή τίποτα, όπως μας έχει χιλιό-τραγουδήσει και ο Φίλιππος Πλιάτσικας στους Πυξ Λαξ; Ένα feeling και συνάμα μια κατάσταση όπου ο μέσος κοινός θνητός δε μπορεί να σπάσει τα δεσμά της. Και ο λόγος; Μα φυσικά στη μοναξιά.
Μοναξιά φίλε. Την τρέμεις ή την επιζητείς; Σε πολλές κοινωνίες έχει αναγνωριστεί πως η μοναξιά είναι συνοδοιπόρος του ανθρώπινου φόβου. Φοβόμαστε μη μείνουμε μόνοι. Εμμένοντας σε σχέσεις τοξικές ή απλά κενές: φιλικές – ερωτικές – ακόμη και οικογενειακές. Μια καταστροφική επιλογή η οποία πιθανό να μας κάνει μεγαλύτερη ζημιά από αυτό που προσπαθούμε να αποφύγουμε, δηλαδή τη μοναξιά μας. Μη μείνουμε μόνοι. Αυτό μας “καίει”. Για κάποιους μια διέξοδος. Για κάποιους άλλους η “εύκολη” λύση, ενώ για κάποιους άλλους απλά η μόνη επιλογή. Διαλέγεις ανθρώπους οι οποίοι εν τέλει δε σου ταιριάζουν και εξελίσσεται διαφορετικά το ειδύλλιο. Και αυτό το ανακαλύπτεις ευθύς αμέσως ή ακόμη και στη πορεία τα πράματα φαίνονται διαφορετικά. Εθελοτυφλείς παρόλα αυτά και συνεχίζεις. Προσπαθείς να τα έχεις καλά με όλους. Μα πώς γίνεται να τα έχεις καλά με όλους; Μήπως δεν έχεις προσωπικότητα ή μήπως δε θέλεις να μείνεις μόνος;
Για σένα τι από όλα ισχύει; Η μοναξιά είναι επιλογή ή μονόδρομος; Και αν χωρίζαμε τους ανθρώπους με βάση τη μοναξιά; Θα μπορούσε να γίνει κι αυτό. Υπάρχουν πολλά είδη ανθρώπων που μπορείς να κατατάξεις με βάση τη μοναξιά. Ή που η ίδια η μοναξιά τους κατατάσσει σε κατηγορίες. Μπορεί να μην είναι εκούσια επιλογή αλλά απόρροια αυτής. Εμείς το επιλέγουμε αυτό. Ένα είναι βέβαιο: πως η μοναξιά ανεξαιρέτως όλων θα παραμείνει εκεί, αγέρωχη και θα σε περιμένει.
Τι πιο ηχηρό από το “Γεννιόμαστε μόνοι – πεθαίνουμε μόνοι” για να σε βάλει σε σκέψεις. Σκέψεις όπου αναλογίζεσαι όλα όσα φοβάσαι από το εν λόγω θέμα – τη μοναξιά. Ως αυταπάτες μεταξύ των δύο αυτών πραγματικοτήτων χαρακτηρίζονται όλα αυτά που μανιωδώς θέλουμε να έχουμε για να μη νιώσουμε όσο δύναται αυτό το συναίσθημα. Αλλά επειδή ακριβώς το ενδιάμεσο διάστημα λέγεται ζωή, η δική σου ζωή, να επιλέξεις αυτό που σε εκφράζει αληθινά. Που αισθάνεσαι πλήρης είτε αυτό συμπεριλαμβάνει και άλλους ανθρώπους είτε μόνο εσένα. Φίλε/-η μου είσαι ελεύθερος/-η να διαλέξεις πως εσύ θέλεις να το περάσεις. Όλα είναι θέμα επιλογών. θέλεις να το περάσεις με παρέα; Καν’ το! Αν σε κάνει χαρούμενο και δε σε πληγώνει. Οικογένεια, φίλοι, έρωτες. Αρκεί να είναι επιλογή σου. Να σε ικανοποιούν και να εφάπτονται με εσένα. Θέλεις από την άλλη να το περάσεις μόνος; Go ahead! Και μη λογαριάζεις τίποτα και κανένα. Άλλωστε μόλις επέλεξες πως δε χωρούν οι γνώμες των άλλων για σένα και τη ζωή σου. Είσαι πάλι από τα τυπάκια που αρέσκονται στο να βρίσκουν ισορροπίες; Παιδεύεσαι κι εσύ. Δοκίμασε, πειραματίσου αλλά βρες γρήγορα τους συνδυασμούς που σου ταιριάζουν αλλιώς θα τα βρεις πολλές φορές σκούρα και θα σιχτιρίζεις…
Η μοναξιά όπως και να έχει κρύβεται πίσω σε μια σκοτεινή γωνία. Καρτερικά, ελλοχεύει τη κάθε λάθος σου κίνηση. Είναι έτοιμη να σε παρασύρει και να σε αγκαλιάσει. Αγκάλιασε την κι εσύ. Αγκάλιασε αυτόν το φόβο σου. Καν’ τον φίλο σου και δε θα σε βλάψει, όπως πίστευες μέχρι πρότινος. Εσύ μεγαλώνεις τα δαιμόνια. Όσο πιστεύεις σε αυτά, παίρνουν σάρκα και οστά, ακονίζοντας τα μαχαίρια τους για επίθεση. Το να μπορείς να αντέχεις τη μοναξιά και επιπλέον να την απολαμβάνεις είναι μεγάλο προσόν.
