Να μην έχω να θυμάμαι όλα αυτά που με πονάνε

θυμάμαιΘυμάμαι το άγγιγμα σου. Δυο χέρια που με κρατούσαν όταν το είχα ανάγκη, χωρίς να πω τίποτα. Εκείνα τα χέρια που το σώμα μου επιζητούσε για να νιώσει ασφάλεια. Τίποτα δεν ήταν το ίδιο όταν σε ένιωθα, όταν ο κόσμος γινόταν ένα μέρος καλύτερα ξέροντας πως είσαι εκεί. Η ζεστασιά και τ’ άρωμα σου, αγαθά που κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει όσο τους αρμόζει. Ήρθε όμως η στιγμή που όλα αυτά δεν μπορούσαν πια να είναι δικά μου. Το πήρα απόφαση και τα αποχωρίστηκα για να είμαστε και οι δυο μας καλά. Το σώμα μου όμως δεν ξεχνά και θέλει να νιώσει ξανά εκείνα τα καλά που μόνο το άγγιγμα σου τόσο απλόχερα προσέφερε.

Θυμάμαι σαν καταπληκτικές όλες εκείνες τις στιγμές που με αγκάλιαζες. Χανόμουν στην ζεστασιά μιας αγκαλιάς που με έκανε να μην φοβάμαι τίποτα και κανέναν. Θυμάμαι λοιπόν όλα αυτά σαν κάτι, θα έλεγε κανείς, καλό. Σαν κάτι που με κάνει να χαίρομαι γι’ αυτά που κατάφερα να ζήσω μαζί σου.

Όποιος όμως νομίζει κάτι τέτοιο κάνει λάθος. Ακόμη και οι καλές μνήμες έρχεται η στιγμή που αρχίζουν να πονάνε. Τις αναβιώνω, τις θυμάμαι και μου λείπουν. Τούτο το συναίσθημα πλέον νικά εκείνο της ζεστασιάς μέσα στα δυο σου χέρια.

Η ασφάλεια γίνεται αμφιβολία και η αμφιβολία λησμονιά. Λησμονώ το να μαι ήρεμος μαζί σου. Σπανίζουν πλέον αυτές οι στιγμές. Τη μέρα κυριεύει η θύμηση σου και το άγγιγμα σου. Σε ήθελα δίπλα μου, μα έπρεπε να σε αφήσω, γιατί όντως σε αγάπησα και σ’ αγαπώ. Νομίζεις πως δεν ένιωθα τίποτα για εσένα γι’ αυτό και σταμάτησα να προσπαθώ. Η αλήθεια όμως είναι πως ήθελα να αποφύγω να σε θυμάμαι ως κάτι κακό. Σαν στιγμές που θα μετανιώνω επειδή προσπαθήσαμε παραπάνω απ’ όσο έπρεπε.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Με πονάει κάθε ανάμνηση όμως δεν μετανιώνω τίποτα. Παραδέχομαι πως θέλω να μην σε σκέφτομαι, παρ’ όλα αυτά γνωρίζω πως όσο κι αν με πονάει δεν θέλω να ξεχάσω το παραμικρό λεπτό που ήσουν για εμένα και ήμουν για εσένα.

Καταλαβαίνω έτσι πως με έκανες χαρούμενο και πλέον με κάνεις να λυπάμαι. Και πάλι, λάθος! Δεν με κάνει να λυπάμαι το παρελθόν, μα το μέλλον που αναγκάστηκα να σταματήσω για να συνεχίσω να εκτιμώ τα όσα ζήσαμε. Δεν σε κατηγορώ, επομένως, παρά σε ευχαριστώ για εκείνα που μου έδωσες την ευκαιρία να νιώσω. Όσο σε θυμάμαι όμως πλέον με ξεχνάω. Εξαιτίας αυτού πρέπει να σ’ αφήσω «να χαθείς»! Να σε αφήσω να χαθείς για να μην έχω να θυμάμαι όλα αυτά που με πονάνε…

 

 

 

 

 

Δηλώνω τρομερά ονειροπόλος και φανατικά καλλιτέχνης! Κατάγομαι από την Δράμα και ζω στην Κέρκυρα όπου και σπουδάζω στο τμήμα Τεχνών ήχου και εικόνας του Ιόνιου Πανεπιστημίου. Αγαπώ την φωτογραφία και ηρεμώ με την μουσική. Λατρεύω να χάνομαι στις ταινίες και τις σειρές μου, μα και να εκφράζομαι με τα κείμενα μου.

Περισσότερα από τη στήλη: Αψυχολόγητα

Αψυχολόγητα

Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε τα πάντα

Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε τα πάντα. Κάποια πράγματα δεν βγάζουν νόημα. Γι’αυτό απλούστατα θα πρέπει…

Αψυχολόγητα

Oδηγός απελπισίας για απελπισμένους

Ένας πλήρης οδηγός απελπισίας για απελπισμένους ή αλλιώς τι να κάνεις όταν απελπίζεσαι. Σου έχει…

Αψυχολόγητα

Η ευτυχία δεν είναι πίσω από τις οθόνες

Είμαστε πραγματικά χαρούμενοι; Είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι; Με μια ματιά γύρω μου, δυσκολεύομαι να απαντήσω με…

Αψυχολόγητα

Καλοκαιρι 2025: Μπάνια παγωτά και αναμνήσεις

Αναμνήσεις από το καλοκαίρι 2025: Τι ζήσαμε, τι κρατάμε και γιατί ήταν ένα καλοκαίρι που…

Αψυχολόγητα

“Daddy issues”Δεν είναι drama, είναι τραύμα…

Ο όρος “daddy issues” αναφέρεται σε συμπεριφορές που συχνά έχουν τις ρίζες τους σε μια…

Αψυχολόγητα

Κάποιοι πολέμησαν γι’ αυτό το «για πάντα»

Αγάπη και για πάντα Είναι τόσο απλό και αβίαστο. Παντού υπάρχει αγάπη. Όλοι θέλουμε αγάπη.…

Αψυχολόγητα

Είναι ωραίο να μεγαλώνεις…

                    Σήμερα έκλεισα τα 25α χρόνια…