Όλα αυτά που περίμενα για μας
Είναι από αυτούς του έρωτες που καίγεστε κυριολεκτικά ο ένας για τον άλλον ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις ότι είναι μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι στην πραγματικότητα φλόγα υπάρχει στην καρδία μόνος ενός από τους δύο. Περίμενα πολλά πάρα πολλά, ίσως παρά πάνω από αυτά που μπορεί να σου προσφέρει κάποιος, και αυτό ήταν το λάθος μου. Εγώ νόμιζα ότι αυτά που οι ταινίες δείχνουν είναι ίδια με αυτά που εμείς οι δύο μπορούσαμε να ζήσουμε. Περίμενα να ζήσουμε τον δικό μας μοναδικό έρωτα που μόνο σε κάποιο σινεμά μπορείς να τον βρεις. Περίμενα τόσα μα τόσα πολλά που αναρωτιέμαι αν το λάθος είναι δικό μου που ζούσα στα σύννεφα ή δικό σου που με άφηνες να βρίσκομαι μονίμως εκεί. Ίσως να μην είναι εφικτό να ζουν οι άνθρωποι πια τέτοιους έρωτες, από αυτούς που τα δίνεις όλα και δεν περιμένεις να πάρεις τίποτα. Μα νόμιζα πως ο δικός μας έρωτας ήταν. Τριγυρίζοντας σε σοκάκια, σε στενά ψιθυρίζοντας ο ένας στον άλλον τα όνειρα του και τις ευχές του για ένα κοινό μέλλον με την λαχτάρα να τα ζήσουμε όλα στο πολύ. Ναι αυτό περίμενα από μας, να τα ζήσουμε όλα μαζί στο πολύ, χωρίς δισταγμούς και φόβους.
Μαζί σε όλα και με το αίσθημα της περιπλάνησης πάντα να μας συνοδεύει ακόμα και στις ήρεμες στιγμές μας πάνω στα ζεστά σεντόνια και στην ακόμη πιο ζεστή σου αγκαλιά. Περίμενα να μην φοβηθείς, να μην μας φοβηθείς, να μην δειλιάσεις να σταθείς εκεί για μας και για όλα όσα ζήσαμε κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου. Και τώρα όταν με ρωτάνε τι έγινε απαντώ αυτό που όπως λένε και στις ταινίες ότι πάντα γίνεται. Έγινε πραγματικότητα. Η ζωή να τρέχει και να θες να την φτάσεις γιατί μαζί μου απλά την ζούσες. Κάποτε μαγευόσουν από την θλιμμένη μου εικόνα, από τα μελαγχολικά μου συναισθήματα, τόσο δυνατά που αναρωτιόμουν αν όντως τα νιώθεις και εσύ. Δεν σε παρεξηγώ ήμασταν πολύ μικροί για να ζήσουμε κάτι τόσο μεγάλο. Περίμενα το όνειρο να γίνει πραγματικότητα πολύ νωρίς.
Θα θυμάμαι τα ηλιοβασιλέματα μας, τα θλιμμένα σου εκείνα μάτια και τα ζεστά σου χέρια να κρατάνε τα δικά μου και τα απαλά σου χείλη να τρέμουν στην αναμονή του δικού μου φιλιού. Δεν φοβάμαι πια, μου έλεγες να είμαι δυνατή. Ε λοιπόν έγινα δυνατή, για να μην ξανά πονέσω τόσο όσο πόνεσα για την δικιά σου καρδία. Ξέρω τι έρωτα θέλω να ζήσω. Ξανά σαν τον δικό μας, όχι όπως τον δικό μας αλλά τόσο δυνατό γιατί δεν ξέρω πως είναι να ερωτεύεσαι λογικά, χλιαρά, μέτρια.
Δεν περιμένω πια, μόνο για σένα περίμενα και για μένα θα είσαι πάντα η αγαπημένη μου ρομαντική ταινία, εκείνη που κράτησα στα χέρια μου και γεύτηκα στα χείλη μου.
