Αγάπη, χαρά, θαυμασμός καθώς και ένα σωρό άλλα θετικά συναισθήματα υπάρχουν, που μπορεί να βιώσει κανείς. Παρόλα αυτά, κάποιοι επιλέγουν- ναι, επιλέγουν- καθημερινά να αισθάνονται και να σκορπούν το μίσος.
Μα τι τρέλα είναι και αυτή, τι παράνοια; Γιατί να υποβάλλεις τον εαυτό σου και τους γύρω σου σε μία τέτοια διαδικασία; Γιατί να αναλίσκεσαι στη μιζέρια, τη μνησικακία, τη χαιρεκακία και άλλα θλιβερά αρνητικά συναισθήματα;
Καθημερινά, ακούμε και βιώνουμε ποικίλα περιστατικά που πυροδοτούνται και πυροδοτούν το μίσος, τη διχόνοια με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Τα γεγονότα πολλαπλά. Άνθρωποι που τρώγονται με τα ρούχα τους και βρίσκουν αφορμή να τσακωθούν με τον καθένα, άνθρωποι που αναλίσκονται στη διπροσωπία, το κουτσομπολιό, είναι ο κοινός παρονομαστής σε όλα αυτά τα γεγονότα.
Το μίσος όχι μόνο γεννά άσχημες και στενάχωρες καταστάσεις, αλλά πολύ συχνά η εκδήλωσή του, στην οποιαδήποτε μορφή, αποτελεί καθοριστικός παράγοντας διαμόρφωσης προσωπικοτήτων. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που άτομα σε νεαρή ή μεγαλύτερη ηλικία δέχτηκαν ρατσισμό, εκφοβισμό και άλλες μορφές μίσους και μετέπειτα στη ζωή τους αναπαρήγαγαν την ίδια συμπεριφορά που δέχτηκαν.
Ένα συναίσθημα τόσο άσχημο, τόσο νευρωτικό που καταναλώνει όσους ανθρώπους έχω δει να το αισθάνονται. Σε κάνει, να θες να κάνεις τα πάντα για να το αποφύγεις, βλέποντας τι ολέθριες συνέπειές του. Ολέθριες, γιατί από ένα σημείο και μετά κυριαρχεί την καθημερινότητα και αποτελεί οδηγήτρια δύναμη για κάθε σκέψη και πράξη.
Και κάπως έτσι, καταλήγει κάποιος να αποξενώνει τον εαυτό του από όλα τα όμορφα και ευχάριστα πράγματα που υπάρχουν στη ζωή. Και πραγματικά το μίσος είναι το χείριστο όλων των συναισθημάτων που μπορεί να βιώσει κανείς, γιατί είναι το έναυσμα μίας συναισθηματικής κατηφόρας. Μίας κατηφόρας απότομης, που σε παρασύρει σε έναν φαύλο κύκλο κακίας.
Και τι άραγε είναι εκείνο ή εκείνα τα πράγματα που πυροδοτούν τελικά το μίσος; Τι κάνει τους ανθρώπους που επιλέγουν να καθοδηγούν τις ζωές τους με βάση αυτό το συναίσθημα;
Πολλές φορές μπορεί να είναι μία άσχημη εμπειρία. Μία εμπειρία που έκανε κάποιον να βλέπει τον κόσμο μόνο με άσχημο τρόπο. Με έναν τρόπο απειλητικό, που τον κάνει να θέλει να «εκδικείται» τα πάντα και τους πάντες. Έτσι, σε κάθε ευκαιρία το μίσος γίνεται ο καθιερωμένος τρόπος συμπεριφοράς του, μέχρι που τελικά κυριεύει όλη του τη ζωή.
Άλλες πάλι φορές ίσως φταίει ο φόβος. Ο φόβος της ανεπάρκειας, της ανασφάλεια που δημιουργεί ένα κενό το οποίο κανείς δε μπορεί να διαχειριστεί. Τελικά, καταλήγει λοιπόν, αντί να φτιάξει αυτό που είναι «σπασμένο» μέσα του, να καταστρέφει τα πάντα γύρω του.
Καταλήγει να ποτίζει οτιδήποτε και οποιονδήποτε υπάρχει στον περίγυρο του με μίσος. Μίσος για τους άλλους, γιατί λείπει η αγάπη για τον ίδιο του τον εαυτό. Κάτι τόσο λυπηρό και αυτοκαταστροφικό. Γιατί, όμως, να χαραμίζεις με αυτόν τον τρόπο τη ζωή σου;
