Το χιούμορ και κυρίως ο αυτοσαρκασμός θεωρώ πώς είναι σημάδι ιδιαίτερης ευφυίας, και χαίρομαι αφάνταστα όταν το συναντώ. Είναι το πρώτο γνώρισμα προσωπικότητας που θα εκτιμήσω σε όποιον το συναντήσω, και είμαι η πρώτη που θα «ελαφρύνω» την ατμόσφαιρα λέγοντας αστεία και δίνοντας το έναυσμα να εκδηλωθούν οι χιουμορίστες. Όμως η διαχωριστική γραμμή μεταξύ χιούμορ και γελοιότητας είναι καθοριστική, και οι επαγγελματίες χιουμορίστες οφείλουν να το γνωρίζουν!
Το πώς αντιλαμβανόμαστε το χιούμορ είναι σίγουρα υποκειμενικό, όταν όμως γίνεται προσβλητικό και χυδαίο όσο αγγλικό και βόρειο χιούμορ και αν διαθέτεις, καταλαβαίνεις πως τα όρια ξεφεύγουν. Ο λόγος όπως καταλάβατε για το Super mammy του Σεφερλή και οι αντιδράσεις που έχει προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία.
Φυσικά υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι τηλεθεατών το οποίο διασκέδασε με τα «αστεία» του ηθοποιού, και σ ’αυτό το σημείο θα σταθώ και θ ’αναρωτηθώ, όχι το ότι ένας ηθοποιός showman ή απλά διάσημος «αστειεύτηκε» με θέματα κοινωνικής αποδοκιμασίας, αλλά στο ποιος νοήμων άνθρωπος γέλασε στην ατάκα «Είδα στον δρόμο έναν βιαστή, έτρεχα έτρεχα, αλλά δεν τον πρόλαβα»…Δυσκολεύομαι ν’ αποδεχτώ πώς υπήρξε άνθρωπος που γέλασε σ’ αυτό το σημείο! Σίγουρα τα θύματα, συγγενείς και φίλοι των ανθρώπων που βιάστηκαν δεν γελάνε, και σίγουρα όχι λόγω έλλειψης χιούμορ! Πόσα #metoo# θα πρέπει να υπάρξουν να κατανοηθεί το πρόβλημα; Πόσο χοντροκομμένος και άγαρμπος τρόπων είναι αυτός που διασκέδασε σε αυτή την φράση; Και σαν μην έφτανε η παραπάνω ατάκα το γλέντι της βλακείας συνεχίστηκε με το «Η Βότκα είναι λιπαντικό για να κατεβάζουν οι γυναίκες τα βρακιά τους και να γκαστρώνονται» ..άτοπο, ανούσιο και προσβλητικό! Αδικεί αρχικά τις γυναίκες και φυσικά την βότκα!
Δεν θα τα κατηγορήσω την ΕΣΡ, θα κατηγορήσω όμως αυτούς που απευθύνονται στο κοινό, και δεν είναι μόνο οι ηθοποιοί. Θα κατηγορήσω και το κοινό, τον κόσμο μας. Ακούστε, το μέτρο έχει χαθεί, δεν αρκεί να προκαλέσεις ή να γίνει μια αρνητική διαφήμιση. Μπορεί όπως λένε στο επιθετικό marketing, η αρνητική διαφήμιση να εξακολουθεί να είναι διαφήμιση, αλλά κάπου πρέπει να μπει και ένα όριο από εμάς τους ίδιους.
Κάπου πρέπει να δείξουμε ευαισθησία στον πόνο του άλλου και να πάρουμε θέση όχι μόνο στον καναπέ μας, αλλά θέση στάση ζωής!
Το χιούμορ επιβάλλεται σαν μέσο επιβίωσης , αλλά έχει όρια, και προσωπικά ξεκινώ να το χάνω μέσα στη τόση τραγικότητα και γελοιότητα της επικαιρότητας!
Πετάξτε τα σκουπίδια στην χωματερή, κλείστε την τηλεόραση, ακούστε ραδιόφωνο, διαβάστε ένα βιβλίο, χρησιμοποιήστε το δικό σας χιούμορ και αποστομώστε τους σεξιστές γελοίους «καλαμπουρτζήδες»! Βγείτε μια βόλτα και πάρτε και ζακέτα!
