Στον γκρινιάρη δεν υπάρχει χώρος για τοξική θετικότητα
Η επίτευξη της ευτυχίας και της ευημερίας είναι σαν τον γκρινιάρη, το παιχνίδι εκείνο που παίζαμε μικρότεροι και οδηγούσε σε τιτάνιες διαμάχες με φίλους και συγγενείς. Όσο πιο κοντά βρισκόσουν στο να βάλεις και το τελευταίο σου πιόνι μέσα και να νικήσεις τόσο μεγαλύτερες και οι πιθανότητες κάποιος αντίπαλος να κατάφερνε να σε “φάει”. Η απογοήτευση και η γκρίνια ήταν τα φυσικώς επακόλουθα συναισθήματα και κανένας δεν σε μάλωνε όταν τα βίωνες. Ούτε σου επιβαλλόταν να είσαι χαρούμενος όταν έχανες ! Αν κάτι τέτοιο όμως συνέβαινε θα ήταν το τέλειο παράδειγματοξικής θετικότητας.
Στην καθημερινότητα μας, κάποιες φορές καταφέρνουμε να βάλουμε και τα τέσσερα πιόνια μέσαμε την πρώτη, αλλά φορές τερματίζουμε στην κόψη του ξυραφιού και αρκετές φορές είμαστε “τελευταίοι και καταϊδρωμένοι”. Η επιτυχία και ως επακολουθό της η ευτυχία, δεν είναι προδιαγραμμένες για κανέναν!
Χαμογελαστοί καταθλιπτικοί άνθρωποι
Οι κακοτοπιές και τα στραβοπατήματα, που μπορεί να βιώσουμε, οδηγούν στην εκδήλωση αρνητικών συναισθημάτων. Τα αρνητικά αυτά συναισθήματα, θα πρέπει να κάνουν τον κύκλο τους προκειμένου να καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε. Η παρεμπόδιση της εκδήλωσης τέτοιων συναισθημάτων και η έμμονη ιδέα ότι ακόμη και τις τραγικές καταστάσεις της ζωής μας είναι αναγκαστικό να τις βλέπουμε από θετική σκοπιά, είναι αυτό που ορίζουμε ως τοξική θετικότητα.
Και όμως, όσο παράλογο και αν μας ακούγετε, η θετικότητα μπορεί να έχει και αρνητική χροιά και να οδηγήσει σε μια πίεση για την εκδήλωση θετικών συναισθημάτων. Η πιέση αυτή παραμποδίζει τον πάσχων από το να βιώσει όλα τα στάδια της θλίψης. Τα συναισθήματα αυτά συσσωρεύονται και εκδηλώνονται πολύ πιο έντοντα και σε ανύποπτη στιγμή γίνεται το “μπαμ”.
Είναι φαινόμενο της εποχής μας οι χαμογελαστοί καταθλιπτικοί άνθρωποι. Εκεί όπου ο φίλος, ο γνωστός, ο συγγενής, ο άνθρωπος μας έχει ανάγκη από έναν ώμο να κλάψει ή από λίγη ενσυναίσθηση εμείς τον προτρέπουμε κατευθείαν να γίνει “καλά”. Χρησιμοποιούμε τις γνωστές σε όλους μας φράσεις: “Δες την θετική πλευρά των πραγμάτων”, “Όλα για κάποιον λόγο γίνονται”, “Θα το ξεπεράσεις”, “Ρε μην το σκέφτεσαι θετική ενέργεια”, “Μην είσαι αρνητικός“.
Η υπερπροβολή της ευτυχίας στα social media μας πνίγει
Τα social media, αν και δεν μου αρέσει να τα δαιμονοποιώ όπως αρκετοί, συμβάλλουν στην γιγάντωση του φαινομένου της τοξικής θετικότητας. Είναι μια λανθάνουσε μορφή της ζωής μας, στην οποία προβάλλουμε μόνο τον πιο χαρούμενο ευατό μας. Πλάθουμε την εικόνα ενός άτρωτου ανθρώπου, ο οποίος δεν έχει “κακές” μέρες. Και θα μου πείτε: “Ωραία και τι να δείχνουμε την άσχημη πλευρά της καθημερινότητάς μας;”. Αυτό είναι μια άλλη συζήτηση!
Εκεί που θέλω να εστιάσουμε είναι στο ότι περνάμε αμέτρητες ώρες καθημερινά σ’ αυτές τις εφαρμογές, με αποτέλεσμα να έχουμε μια εικονική αίσθηση της πραγματικότητας. Όλοι δείχνουν τόσο χαρούμενοι και δυνατοί απέναντι στα αρνητικά που μπορεί να βιώνουν. Ακολουθούμε και εμείς το παράδειγμά τους, τον πιο “αποδεκτό” δρόμο, ακόμη και αν νίωθουμε διαφορετικά. Τα social media είναι μια αστείρευτη πηγή χαμογελαστών ανθρώπων με inspirational quotes. Πίσω από την φωτεινή οθόνη του κινητού μας όμως δίνουμε μάχη με τον ίδιο μας τον εαυτό. Η υπερπροβολή θετικών μηνυμάτων μπορεί να οδηγήσει πολλούς χρήστες να πιστεύουν ότι οι ίδιοι κάνουν κάτι λάθος. Η εντύπωση ότι φταις επειδή δεν νίωθεις καλά είναι η πιο επικίνδυνη μορφή τοξικής θετικότητας.
Η τυραννία του να δείχνεις πάντα χαρούμενος
Είναι σαν καθημερινά να καταστρώνουμε στρατηγικές προκειμένου να αποφύγουμε την εκδήλωση των αρνητικών μας συναισθημάτων. Αυτό όμως που καταφέρνουμε στην τελική είναι να “βάζουμε τα χεράκια μας και να βγάζουμε τα ματάκια μας”. Η μη παραδοχή των αρνητικών μας συναισθημάτων μας οδηγεί και στη μη αναζήτηση βοήθειας όταν την χρειαζόμαστε,είτε από έναν φίλο είτε απο κάποιον ειδικό.
Η θετική στάση απέναντι στην ζωή είναι επιθυμητή προκειμένου να πορευόμαστε ομαλά στην καθημερινότητά μας. Η τοξική θετικότητα όμως, κατά την οποία πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα πάντα θετικά χωρίς να μας ενδιαφέρει το πόσο δύσκολο μπορεί να είναι οδηγεί στην “τυραννία της χαράς”.
Το κάθε αρνητικό συναίσθημα έχει κάτι να μας προσφέρει και θα πρέπει να το βιώνουμε, ώστε να το ξεπερνάμε. Έτσι και αλλίως όλοι μας γνωρίζομουμε ότι η απόλυτη ευτυχία είναι μια φενάκη. Προτιμώ να βλέπω γύρω μου ανθρώπους που στο προσωπό τους αποτυπώνεται το πραγματικό τους συναίσθημα παρά ανθρώπους με ένα πονεμένο επίπλαστο χαμόγελο.
Και να θυμάστε : “It’s okay not to be okay!”
