Μία σειρά αλλεπάλληλων συμπτώσεων· έτσι θα χαρακτήριζα τη μέχρι τώρα ζωή μου. Η μοιρολατρία δεν είναι το φόρτε μου κι ούτε θεωρώ πως «όλα για κάποιο λόγο γίνονται», όχι. Όλα γίνονται επειδή έτσι έτυχε να γίνουν – τελεία. Εξηγούμαι.
Είμαι αυτή που είμαι επειδή, κάποια στιγμή στη ζωή μου, βρέθηκα στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Ή στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Κι ύστερα βρέθηκα ξανά. Η μία σύμπτωση έφερε την άλλη – το ένα βήμα μου έφερε το άλλο και, όλα μαζί, δημιούργησαν ένα εντελώς νέο κι αυτοτελές μονοπάτι, που κατέληξε να γίνει μια ολόκληρη πτυχή της ζωής μου.
Αν είχα επιλέξει να βγω εκείνο το Σαββατόβραδο που έκατσα μέσα, ίσως σήμερα να περιβαλλόμουν από εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους, να είχα συγκεντρώσει άλλου είδους εικόνες και εμπειρίες. Ίσως να μην σκεφτόμουν καν να γράψω αυτό το άρθρο -ή ένα οποιοδήποτε άρθρο- κι αντί για Μίλτο ίσως να άκουγα Michael Jackson. Ίσως. Γενικώς, θα ήμουν κάποια άλλη. Ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη· απλώς διαφορετική.
Το τυχαίο δεν είναι κάτι το τρομακτικό, δεν έρχεται για να σε βγάλει από την προδιαγεγραμμένη σου πορεία. Έρχεται μόνο για να την καθορίσει. Κι όσοι πιστεύουν στη βούληση Θεών και Δαιμόνων, δεκτό. Είναι οι ίδιοι που βυθίζονται διαβάζοντας Κοέλιο, οι ίδιοι που προγραμματίζουν τη ζωή τους με κάθε λεπτομέρεια, που δεν αφήνουν δευτερόλεπτο να «πάει χαμένο» αφού ο χρόνος είναι χρήμα κι εμείς δεν είμαστε για έξοδα.
Αυτό που αναρωτιέμαι είναι: πότε αφήνουν αυτοί οι άνθρωποι χώρο στο αυθόρμητο, να εισβάλει στη ζωή τους και να φέρει τα πάνω κάτω εν ριπή οφθαλμού; Για μία τυχαία συνάντηση με έναν παλιό συμμαθητή, κι ύστερα μία ξαφνική ιδέα κάνοντας ποδήλατο στην παραλία ή ένα «σήκω να πάμε για καφέ» της στιγμής, χωρίς ραντεβού και ατέρμονο προγραμματισμό;
Έχουν συλλάβει, άραγε, το ότι η πορεία μας είναι απρόβλεπτη; Το ότι αρκεί μία σπίθα από το πουθενά για να μας ανάψει φωτιές, να μας πάει σε μέρη όπου ούτε ονειρευόμασταν πως θα βρεθούμε και να μας μετατρέψει σε όσα αποστρεφόμασταν ή σε όσα θαυμάζαμε;
Σε αυτούς τους ανθρώπους -και σε όλους τους ανθρώπους- θέλω να πω δυο προτάσεις. Είναι οι ευκαιρίες που χάσαμε κι οι ευκαιρίες που ανέλπιστα μας δόθηκαν· είναι τα απρόσμενα τηλεφωνήματα και οι βόλτες χωρίς σκοπό και προορισμό· είναι το απρόβλεπτο, το ξαφνικό και το τυχαίο στη ζωή…. Αυτά είναι που δίνουν χρώμα.
Σύνταξη κειμένου: Βιβή Σιδηροπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Kλεοπάτρα Μπράιτ
