«Η ζωή δεν έχει καμία υποχρέωση να μας δώσει αυτά που περιμένουμε.» – Μάργκαρετ Μίτσελ στο «Όσα παίρνει ο άνεμος.»
Η ημερομηνία έδειξε 16 Αυγούστου, πράγμα το οποίο σημαίνει πως συμπληρώνονται ακριβώς 70 χρόνια από τον θάνατο της σπουδαίας συγγραφέας Μάργκαρετ Μίτσελ, η οποία με τον χαμό της επιβεβαίωσε και το παραπάνω απόφθεγμα του μυθιστορήματος της, καθώς σε ηλικία μόλις 49 ετών σίγουρα δεν περίμενε να βρει απρόσμενα τον θάνατο όταν ένας μεθυσμένος ταξιτζής, οδηγώντας το προσωπικό του αυτοκίνητο, την χτύπησε σοβαρά με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στο νοσοκομείο όπου άφησε και την τελευταία της πνοή, κληροδοτώντάς μας το -πλέον βραβευμένο με Βραβείο Πούλιτζερ- ιστορικό αλλά και ταυτόχρονα ρομαντικό μυθιστόρημα με τίτλο «Όσα παίρνει ο άνεμος», του οποίου η επιτυχία ήταν εξίσου τεράστια όταν μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη.
Η Μάργκαρετ Μίτσελ, λοιπόν, γεννημένη στις 8 Νοεμβρίου του 1900 από μια σκωτο-ιρλανδικής καταγωγής οικογένεια, οικονομικά ευκατάστατη με πατέρα δικηγόρο και μητέρα μια από τις συμμετέχουσες στο κίνημα των σουφραζετών. Ο θάνατος της δεύτερης ήταν που την ανάγκασε να διακόψει τις σπουδές της το 1919, αφήνοντας πίσω της το κολέγιο Σμιθ της Μασαχουσέτης και αναλαμβάνοντας τα νοικοκυρικά της καθήκοντα. Μόλις 3 χρόνια αργότερα παντρεύεται τον Ρεντ Άψοου, ένας γάμος που τελικά αποδεικνύεται αποτυχημένος, καθώς μέσα σε 2 μήνες χωρίζουν λόγω των αλκοολικών προβλημάτων του ίδιου και η Μάργκαρετ αφιερώνεται για τα επόμενα χρόνια στο δημοσιογραφικό της έργο στην τοπική εφημερίδα «The Atlanta Journal Sunday Magazine», από την οποία εξασφαλίζει τα προς το ζειν. Αυτή της η ενασχόληση θα λάβει, επίσης, τέλος το 1925 εξαιτίας της ανάγκης της να αφοσιωθεί τόσο στον νέο σύζυγό της, Τζον Μαρς, όσο και στην συγγραφή του βιβλίου της.
Ο λόγος για το μυθιστόρημα της «Όσα παίρνει ο άνεμος», του οποίου ο τίτλος προέκυψε από τον στίχο “ξέχασα πολύ την Σαινάρα! την πήρε ο άνεμος” του ποιητή Έρνεστ Ντόσον. Δεν θα περίμενε κανείς, άλλωστε, τίποτα λιγότερο “ψαγμένο” από την φιλανάγνωστη Μάργκαρετ, η οποία εκτός από ποιήματα καταβρόχθιζε και ιστορικά βιβλία, που σε συνδυασμό με τις εικόνες των ερειπίων -απομεινάρια του Εμφυλίου Πολέμου- τις οποίες αντίκρισε, την ώθησαν στην υιοθέτηση του συγκεκριμένου ιστορικού πλαισίου κατά την συγγραφή του μυθιστορήματος της. Αυτή η ιστορικότητα του έργου της, φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν λειτουργεί ως παράγοντας παραγκωνισμού του ρομαντικού ειδυλλίου που εξελίσσεται, καθώς τα διαδραματιζόμενα γεγονότα μεταξύ της πρωταγωνίστριας, Σκάρλετ Ο’Χάρα και του Ρετ Μπάτλερ καταφέρνουν για εγείρουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Η περίληψη του βιβλίου δίνεται και στο οπισθόφυλλο της έντυπης έκδοσης που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη: “Το «Όσα παίρνει ο άνεμος», ένα από τα πολυδιαβασμένα βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, διακρίνεται για την ποιητική του νοσταλγία, την περιγραφική του χάρη και την υποβλητική του ατμόσφαιρα.
Η Μάργκαρετ Μίτσελ με φόντο τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο σκιαγραφεί ανάγλυφα αθανάτους χαρακτήρες.
Η Σκάρλετ, γυναίκα κακομαθημένη και πεισματάρα, ζητά επίμονα σιγουριά, μη διστάζοντας να χρησιμοποιεί κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, αναιρεί, ωστόσο τον εαυτό της λαχταρώντας να προσκολληθεί σε μια χιμαιρική αγάπη, να τα θυσιάσει όλα σε τούτη την αγάπη και στο πατρικό της χώμα. Και ο Μπάτλερ είναι ίδιος με την Σκάρλετ. Μα σαν άντρας εκδηλώνεται με επικίνδυνο κυνισμό. Μέσα του το σκοτάδι παλεύει με το φως και στο τέλος το σκοτάδι διαλύεται.”
(Πηγή εικόνας: maxstores.gr)
Η Μ. Μίτσελ με το «Όσα παίρνει ο άνεμος», όχι μόνο άφησε ανεξίτηλο το σημάδι της στην παγκόσμια λογοτεχνία, αλλά έδωσε και την απάντηση σε ορισμένους σύγχρονους της, σύμφωνα με τους οποίους “ήταν ανίκανη να συγγράψει μυθιστόρημα”.
