Το greek weird wave ήταν ένα κινηματογραφικό κίνημα που ξεκίνησε με τον ερχομό της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, το 2009. Πυροδότησε πολλές συζητήσεις λόγω των ασυνήθιστων θεμάτων και των οπτικών που υιοθετούσε. Χαρακτηριστικά του θέματα ήταν ο θεσμός της οικογένειας, η παράδοση και η ρήξη με το γνώριμο. Ο Κυνόδοντας, του Γιώργου Λάνθιμου, αποτέλεσε την ταινία – κορωνίδα για το κίνημα, κάνοντας τη σημείο τομής για το νέο ελληνικό κινηματογράφο. Με αυτή τη μικρή λίστα, θα θέλαμε να παρουσιάσουμε κάποιες βασικές ταινίες που συνόψισαν το κίνημα αυτό.
Xenia (2014)
Δύο αδέρφια, ο δεκαεξάχρονος Ντάνι και ο δεκαοκτάχρονος Οδυσσέας, ξεκινούν ένα ταξίδι από την Αθήνα μέχρι τη Θεσσαλονίκη για να βρουν τον πατέρα τους. Η μητέρα τους, αλβανικής καταγωγής, έχει μόλις πεθάνει, οπότε ο πατέρας τους αποτελεί την ευκαιρία τους να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια. Ένα τρυφερό road movie, με έντονες επιρροές από τον Αλμοδοβάρ, που σίγουρα θα σας κάνει να χαμογελάσετε.
Attenberg (2010)
Η Μαρίνα ζει σε μια βιομηχανική πόλη δίπλα στη θάλασσα, μαζί με τον πατέρα της, ο οποίος είναι σοβαρά άρρωστος. Απαξιεί την ανθρώπινη φύση και για αυτό το λόγο κρατάει τις αποστάσεις της, αποφεύγοντας τους ανθρώπους. Μόνη της φίλη η Μπέλλα, η οποία τη βοηθάει να ανακαλύψει τη σεξουαλικότητά της. Από τις ταινίες ορόσημα του greek weird wave, το Attenberg αποτελεί ένα στοχευμένο σχόλιο πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και τις δυναμικές τους.
Interruption (2015)
Μία θεατρική παράσταση είναι έτοιμη να αρχίσει. Ξαφνικά, μια ομάδα νεαρών ανθρώπων ντυμένων στα μαύρα, οι οποίοι κρατάνε όπλα, σταματάνε τη ροή και προσκαλούν το κοινό να συμμετέχει στην παράσταση. Τι είναι αληθινό και τι όχι; Μία αλληγορία πάνω στη φύση του θεάματος και τα δίπολα ζωής και τέχνης, αλήθειας και ψέματος, που θα σας κρατήσει προσηλωμένους μέχρι το τέλος της ταινίας.
Miss Violence (2013)
Ένα εντεκάχρονο κορίτσι, η Αγγελική, πηδάει από το μπαλκόνι και αυτοκτονεί τη μέρα των γενεθλίων της. Οι θεατές καλούνται να ανακαλύψουν ποιοι ήταν οι λόγοι που την ώθησαν να το κάνει, σε μια ταινία για γερά νεύρα. Η οικογένεια, οι αυστηροί κανόνες και η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για το ελληνικό σινεμά, όμως ο τρόπος που αυτά παρουσιάζονται είναι ωμότερος από ότι έχουμε συνηθίσει.
Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού (2012)
Ένα εικοσάχρονο αγόρι μένει ξαφνικά χωρίς σπίτι. Δεν έχει κοπέλα, χρήματα, δουλειά ή φαγητό, μόνο ένα καναρίνι, με το οποίο μοιράζεται τα πάντα. Η πολυβραβευμένη ταινία του Έκτορα Λυγίζου θέτει το ερώτημα της «ανθρωπιάς»: τι σε κάνει να παραμένεις άνθρωπος; Λιτή και λυπημένη, με έναν εκφραστικότατο Γιάννη Παπαδόπουλο στο ρόλο του πρωταγωνιστή, είναι μια ταινία του greek weird wave που θα σε συντροφεύει για πολύ καιρό.
Κυνόδοντας (2009)
Η ταινία του Γιώργου Λάνθιμου που έφερε στο προσκήνιο τον όρο «greek weird wave» δε θα μπορούσε να λείπει, φυσικά, από τη λίστα μας. Μία πενταμελής οικογένεια ζει σε μια απομονωμένη βίλα, χωρίς να έρχεται σε επαφή με τον έξω κόσμο. Τα παιδιά – ενήλικες ηλικιακά – μαθαίνουν λέξεις μέσα από κασέτες που φτιάχνουν οι γονείς τους, των οποίων το νόημα είναι εντελώς διαστρεβλωμένο. Ο μόνος ξένος που μπαίνει στο σπίτι είναι η Χριστίνα, μια συνάδελφος του Πατέρα, η οποία πληρώνεται για να ικανοποιεί τις σεξουαλικές ορμές του γιου της οικογένειας. Αυτή θα αναταράξει τις ισορροπίες της εύθραυστης οικογενειακής πραγματικότητας, ξετυλίγοντας μια σειρά από αναπάντεχα συμβάντα.
