Χριστούγεννα όπου να΄ναι φτάνουν μα τα κλάματα δε με πιάνουν! Γιατί; Έφτασαν οι διακοπές,η πόλη φοράει τα γιορτινά της και για τις επόμενες δύο εβδομάδες βγαίνουν ταινίες και ταινίες και ταινίες, α, και ταινίες! Να, λοιπόν, γιατί! Ορίστε μας. Παίρνω που λέτε τα μελομακάρονά μου -και σε ταπεράκι αν χρειαστεί- και πάω να δω τα καλά, τα όχι και τόσο καλά, τι τέλος πάντων αξίζει και δεν αξίζει μεταξύ των όσων προβάλλονται. Μόνη μου θα με αφήσετε; Άντε, σας περιμένω να τα δούμε παρέα…
Rogue One: Α star wars story
Δε βλέπω να κάνουμε ενός, τουλάχιστον, λεπτού σιγή και ανησυχώ! Το «Rogue Οne» επιτέλους έκανε πρεμιέρα και μαζί της έκανε και όλους εμάς τους πιστούς fan της Δυναστείας ονόματι «Star Wars» να κλάψουμε από τη χαρά μας (μη φοβάστε, δε θα έλεγα κάτι άλλο!). Αρκεί να σας πω, πως όταν «έπεσαν» οι τίτλοι ένα ρίγος το ένιωσα, αλήθεια. Η πολλά υποσχόμενη αυτή ταινία, σηματοδοτεί τη μετάβαση από το τέλος της πρώτης τριλογίας ως την αρχή της δεύτερης, χρονικά, δηλαδή, τοποθετείται ανάμεσα στα τρία και τέσσερα. Για να πω την αμαρτία μου, θεωρούσα πως το να το δω στην πρεμιέρα θα με είχε απαλλάξει από κάθε λογής spoil alerts, κάτι που όμως δεν επαληθεύτηκε και ίσως είναι το μόνο σημείο στο οποίο να μην με ικανοποίησε πλήρως.
Παρόλα αυτά, χωρίς να γίνω και εγώ πληροφοριοδότης, θα σας πω μονάχα ότι μας δείχνουν πώς έφτασαν οι επαναστάτες στο σημείο να κλέψουν από την Αυτοκρατορία τα μυστικά για το Death Star και πώς εν τέλει οδηγήθηκαν σε μία μάχη της οποίας γνωρίζουμε ήδη την κατάληξη! Τα εφέ, ο ήχος ακόμη και οι ίδιοι οι ηθοποιοί, όλα πολύ προσεγμένα, όλα εξαιρετικά κατ΄εμέ. Ιδίως, η Felicity Jones στον πρωταγωνιστικό ρόλο της ως Jyn είναι ανέλπιστα καλή. Όσο για τον Darth Vader, τον πιο αξιαγάπητο κακό ever, τα λόγια είναι περιττά και τα χειροκροτήματα που ακούστηκαν ηχούν ακόμη στα αυτιά μου. Τη βαθμολογώ με ένα τέσσερα στα πέντε (4/5). Εσείς;
The Βachelor
Σειρά, όπως βλέπετε, έχει το Bachelor, μία ελληνική παραγωγή αυτή τη φορά! Η υπόθεσή της έχει να κάνει με τον Αντώνη (Γιάννη Τσιμιτσέλη) και την Κατερίνα (Κατερίνα Γερονικολού) να ετοιμάζονται να παντρευτούν. Αν και παράφορα ερωτευμένοι, έχουν να αντιμετωπίσουν τις ενστάσεις του πατέρα της Κατερίνας (Γιάννη Ζουγανέλη) που δε θέλει τον Αντώνη για γαμπρό του, κυρίως, λόγω του επαγγέλματός του, αφού είναι νεκροθάφτης.
Η Κατερίνα, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον μέλλοντα σύζυγό της, καλεί τους φίλους του από τα παλιά για να του ετοιμάσουν ένα party, ένα είδος bachelor, δηλαδή. Εκείνοι τρελαμένοι καθώς είναι και έχοντας στην παρέα τους και τον πεθερό, καταλήγουν στην όμορφή μας Θεσσαλονίκη. Στο σημείο αυτό, να σημειωθεί ότι τα πλάνα είναι τόσο ελκυστικά που όλοι, μια Θεσσαλονίκη, θα την πηγαίναμε τώρα. Και κάθε τώρα! Ένας παλιός έρωτας του Αντώνη θα βρεθεί μπροστά του και όλα θα πάρουν μια άλλη τροπή. Καθόλου κακή ταινία, με μεγάλη δόση, όχι απλά χιούμορ αλλά γέλιου, πραγματικού. Προσωπικά, όμως, δε θα ήθελα να την δω ξανά σύντομα και νομίζω πως ένα δυόμιση στα πέντε (2, 5/5) είναι υπεραρκετό! Τι λέτε;
Τέλειοι Ξένοι
Ο Θοδωρής Αθερίδης επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη για να μας κάνει να θέλουμε να το ξαναδούμε. Πρόκειται για την ελληνική εκδοχή του Ιταλικού «perfetti sconosciuti» μέσα από τα μάτια του δικού μας Θοδωρή, του αληθινού, του εξαιρετικά ευφυή, του ρεαλιστή, του, του, του… Αν με αφήσετε μπορώ να τον παινεύω για ώρες! Στο θέμα μας. Τρία ζευγάρια και ένας ακόμη φίλος τους μαζεύονται για δείπνο, και με αφορμή το πόσο καλά ξέρει ο ένας τον άλλον, πόσα πράγματα μπορεί να κρύβονται και πόσα θα ήθελαν να μάθουν, αποφασίζουν από κοινού να παίξουν ένα παιχνίδι.
Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, θα πρέπει να αφήσουν τα κινητά τους στο τραπέζι και κάθε φορά που έρχεται μήνυμα ή εισερχόμενη κλήση να απαντούν χωρίς δισταγμούς, χωρίς υπεκφυγές ενώπιον όλων. Το παιχνίδι τους καταλήγει σε βραδιά αποκαλύψεων, άφθονου γέλιου για εμάς, μα και συγκίνησης. Το cast, ένας προς έναν όλοι εξαιρετικοί, ξεχωρίζοντας όμως, τον Γιάννο Περλέγκα που ελάχιστες φορές τον έχω δει να ερμηνεύει. Μία ταινία που τα συνδυάζει όλα, σου αφήνει μέχρι ενός σημείου μία γλυκόπικρη γεύση και στο τέλος… Ε, τι περιμένετε να σας πω τι γίνεται τώρα; Αύριο, κιόλας, να πάτε να τη δείτε. Τέσσερα στα πέντε (4/5) και για αυτήν, χωρίς δεύτερη σκέψη!
Αυτήν την εβδομάδα η δύναμη του κινηματογράφου, αναμφίβολα, ήταν μαζί μας. Από την πιο εντυπωσιακή, ως τη δική μας ελληνική, όλες και κάθε μία με τον τρόπο της είναι μια αφορμή για καλό, ποιοτικό cinema. Μην αργείτε, λοιπόν, πηγαίνετε και να περάσετε τέλεια!
