Blood Simple: Το σκοτεινό neo-noir των Coen Brothers

Το Blood Simple είναι μια αλληλουχία γεγονότων, στην οποία η ύβρις, η άτις, η νέμεσις και η τίσις διαμορφώνουν μια ιστορία εγκλήματος. Ένα γλαφυρό neo-noir, μια σκοτεινή εμπειρία δια χειρός Coen Brothers!

Η πλοκή

Η Abby (McDormand) και ο Ray (Getz) είναι ένα παράνομο ζευγάρι εραστών. Η Abby είναι απογοητευμένη και καταπιεσμένη από τον γάμο της με τον Julian (Hedaya), ο οποίος είναι ιδιοκτήτης ενός μπαρ σε μια σχεδόν ερημική περιοχή του Τέξας. Ο Ray δουλεύει στο μπαρ του Julian.

Όταν ο Julian ανακαλύπτει την εξωσυζυγική σχέση της γυναίκας του με τον ίδιο του τον υπάλληλο, προσλαμβάνει έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ να τους βρει. Όταν γίνεται αυτό, του αναθέτει μια ακόμη δουλειά: να σκοτώσει το παράνομο ζευγάρι.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Αυτό που θα ακολουθήσει είναι μια ιστορία εκδίκησης, κάρμα και βίας, όπου κανείς δεν γλυτώνει από τις συνέπειες των πράξεων του.

Το βάπτισμα του πυρός για τους Coen

Το Blood Simple είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που δημιούργησαν τα αδέρφια Coen. Με πολύ χαμηλό προϋπολογισμό και ένα άγνωστο -για την εποχή- κάστ ηθοποιών τα δυο αδέρφια ξεκίνησαν την πολυετή και δοξασμένη καριέρα τους, με αυτό το απλό neo-noir. Απλό σε σενάριο, πλάνα και ερμηνείες.

“Αν όλα είναι απλά σε αυτή την ταινία”, θα ρωτήσει κάποιος πολύ εύλογα, “γιατί ξεχωρίζει σαν ταινία και γιατί να την δω;”. Διότι το Blood Simple πετυχαίνει αρκετά πράγματα με πολύ λίγα μέσα.

Αρχικά, είναι ένα πολύ καλό δείγμα για το τι επρόκειτο να δούμε από τους δυο σκηνοθέτες τα επόμενα χρόνια. Το Blood Simple έχει τις απαραίτητες δόσεις γλαφυρότητας, μαύρης κωμωδίας (αν και σε μικρότερο βαθμό από άλλες ταινίες των Coen) και δράματος. Ο σκοτεινός, αλλά και σε μερικές στιγμές λίγο πιο ανάλαφρος τόνος της ταινίας, που προέρχεται από την ειρωνεία των καταστάσεων και όχι από τα πρόσωπα, είναι σήμα κατατεθέν των Coen.

Advertising

Επιπλέον, στο Blood Simple πρωταγωνιστεί η Frances McDormand, που αποτελεί αγαπημένη επιλογή των δυο σκηνοθετών, καθώς έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές από τις ταινίες τους. Σε αυτή την ταινία φυσικά οι ερμηνευτικές ικανότητες της McDormand είναι ακόμη νωπές και δεν έχουν καμία σχέση με την ερμηνεία που έκανε στο Three Billboards Outise Ebbing, Missouri (2017).

Επιπλέον, το Blood Simple, όπως και οι περισσότερες ταινίες των Coen είναι δύσκολο να καταταχθούν σε ένα μόνο είδος. Είναι ταυτόχρονα neo-noir, δράμα, θρίλερ και μαύρη κωμωδία. Ωστόσο, είναι προτιμότερο να την κατατάσσουμε στα neo-noir λόγω της ιστορίας που επιλέγει να πει και με με τον τρόπο που επιλέγει να την πει.

Η Θεία Δίκη

Στο No Country For Old Men (2007) ένας μεσο-αστός άντρας βρίσκει μια βαλίτσα με λεφτά και μερικούς άντρες νεκρούς. Όταν αποφασίζει να πάρει την βαλίτσα, θα μπει σε έναν επικίνδυνο κόσμο και θα παλέψει για τη ζωή του.

Στο Ladykillers (2004) μια κωμικοτραγική συμμορία απατεώνων, προσπαθεί να ληστέψει ένα καζίνο. Ο τρόπος για να το κάνουν είναι από το διπλανό υπόγειο μιας κυρίας την οποία θέλουν να κοροϊδέψουν. Αυτά που θα τους βρουν δεν τα φανταζόντουσαν.

Advertising

Και φυσικά στο O, Brother Where art thou? (2000), όπου τρεις κατάδικοι το σκάνε απο τη φυλακή, στον βαθύ Αμερικάνικο Νότο στην περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης. Οι τρείς τους θα μπλέξουν σε μια μια περιπέτεια που αποτελεί μια μεγάλη αλληγορία της Οδύσσειας του Ομήρου, στην οποία βρίσκει κανείς την ύβρι, την άτι, τη Νέμεσι και την τίσι στις πρώιμες μορφές τους.

Όπως αναφέρθηκε στην αρχή, η ύβρις, η άτις, η νέμεσις και η τείσις είναι ο πυρήνας και τούτης της ιστορίας. Δεν είναι μυστικό, πως σαν θέμα η Θεία Δίκη, το κάρμα και οι συνέπειες των πράξεων μας, αποτελούν ένα αγαπημένο θέμα των Coen Brothers και βρίσκεται διάχυτο στη φιλμογραφία τους.

Αυτά που κάνουμε έχουν συνέπειες για εμάς τους ίδιους και για τους υπόλοιπους. Κάποιες φορές οι συνέπειες αυτές είναι αντάξιες των πράξεων μας ή όπως μας δείχνουν οι Coen Brothers, ακόμη πιο σκληρές. Δεν είναι σίγουρο αν προέρχονται από το “χέρι” κάποιου ανώτερου όντος, αν είναι μια συμπαντική νομοτέλεια ή αν απλώς είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης πολυπλοκότητας, πάντως συνέπειες θα υπάρξουν.

Η ετυμηγορία για το Blood Simple

Το Blood Simple είναι ένα εξαιρετικό δείγμα ταινίας. Μια ταινία που ανήκει σε ένα είδος και σε κανένα είδος. Μια ταινία που μας δείχνει με πολύ φειδωλό, αλλά κυνικό τρόπο ότι οποιαδήποτε πράξη μας έχει και την αντίστοιχη συνέπεια.

Advertising

Επίσης, αποτελεί μια πρώιμη ματιά στη φιλμογραφία των αδερφών Coen και μια από τις καλύτερες και πιο “προσγειωμένες” δουλειές τους.

Με τον σκοτεινό της τόνο, το πανέξυπνο και συνάμα απλούστατο σενάριο, τη γλαφυρή αφήγηση και το θέμα που πραγματεύεται το Blood Simple είναι μια ταινία που αξίζει να δείτε.

Mε λένε Στέφανο Κυριαζίδη και σπουδάζω Κοινωνική Εργασία . Λατρεύω τις ταινίες , την μουσική , τα βιβλία , τις επιστήμες και οτιδήποτε μπορεί να μου προσφέρει γνώσεις . Έγινα αρθρογράφος για να εξασκήσω την γραφή μου, να μιλήσω για αυτά που μου αρέσουν και να κάνω τα μάτια του κόσμου να ματώσουν !!!

Περισσότερα από τη στήλη: Κινηματογράφος

Κινηματογράφος

Η Γιορτή του Σινεμά 2025 – Πάμε σινεμά με 2 ευρώ!

Την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου, όλες οι προβολές σε όλους τους κινηματογράφους της χώρας θα είναι…

Κινηματογράφος

Taxi Driver – Το ψυχογράφημα της αποξένωσης μέσα από το βλέμμα του Σκορσέζε

«Taxi Driver» (1976) , η ταινία-καταβύθιση στην ψυχή ενός ανθρώπου που νιώθει αποκομμένος από τον…

Κινηματογράφος

50 Ξένες ταινίες για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Κάθε Οκτώβριο, το ίντερνετ γεμίζει από λίστες ταινιών τρόμου. Όλοι βλέπουν φαντάσματα, ζόμπι και κάνουν…

Κινηματογράφος

October Sky: Νοσταλγία και έμπνευση

Το October Sky είναι μία αμερικανική βιογραφική ταινία του 1999, σε σκηνοθεσία του Joe Johnston…

Κινηματογράφος

Ο Λύκος της Wall Street: Η αχαλίνωτη απληστία μέσα από το βλέμμα του Σκορσέζε

Ο «Λύκος της Wall Street» δεν είναι απλώς μια βιογραφική ταινία για έναν πολυεκατομμυριούχο απατεώνα·…

Κινηματογράφος

One Battle After Another – Όταν η επανάσταση αποτυγχάνει (?)

Το «One Battle After Another» σηματοδοτεί την πιο πολιτική και ίσως πιο ώριμη στιγμή του…

Κινηματογράφος

Καπερναούμ (2018) – Μια ταινία για την παιδική οργή σ’ έναν κόσμο χωρίς ελπίδα

H ταινία «Καπερναούμ» της Ναντίν Λαμπακί δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό δράμα· είναι μια ωμή…