Αυτή την εβδομάδα υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: αυτοί που βλέπουν τον Ιησού από τη Ναζαρέτ του Franco Zefirelli και αυτοί που προτιμούν το Life of Brian, την κατά Monty Python εξιστόρηση της ζωής του Χριστού. Και μιας και η γράφουσα ανήκει ξεκάθαρα στη δεύτερη κατηγορία, εδώ θα διαβάσεις δυο – τρία πραγματάκια για αυτό το αιρετικό αριστούργημα.
Οι έξι τρελοί Βρετανοί (Graham Chapman, John Cleese, Eric Idle, Terry Jones, Terry Gilliam, Michael Palin), γνωστοί ήδη με το Flying Circus και το Monty Python and the Holy Grail, εμφανίζονται, μετά από διαμεσολάβηση ενός Σκαθαριού – του George Harrison, στις βρετανικές και αμερικάνικες οθόνες το 1979. Όχι σε όλες, μην φανταστείς, και σε όσες προβλήθηκε το Life of Brian συνοδεύτηκε από τις έντονες αντιδράσεις των θρησκόληπτων. Έπρεπε να περάσουν σχεδόν είκοσι χρόνια για να προβληθεί (το 1997) σε όλες τις βρετανικές αίθουσες.
Η υπόθεση
Life of Brian, λοιπόν, ο τίτλος της ταινίας (ασχολίαστη η ελληνική μετάφραση “Ένας Προφήτης μα τι Προφήτης”), για κάποιον Brian θα μιλάει. Όντως, έτσι έχουν τα πράγματα. Ο Brian, που λες, γεννήθηκε την ίδια μέρα με τον Χριστό, σε διπλανό στάβλο, και μεγάλωσε, χωρίς πατέρα, στην Ιουδαία. Μεγαλώνοντας θα καταλήξει να γίνει μέλος του διασπασμένου κινήματος αντίστασης ενάντια στην κατοχή των Ρωμαίων. Διάφορα ατυχή και -προφανώς- κωμικά γεγονότα θα κάνουν τον κόσμο να πιστεύει ότι ο Brian είναι ο Μεσσίας, παρά τα όσα λέει τόσο η μητέρα του (“Now, you listen here! He’s not the Messiah. He’s a very naughty boy!“) όσο και ο ίδιος (“I’m not the Messiah!“). Και κάπου εκεί εμφανίζονται διάφοροι ψευδοπροφήτες και ο Πόντιος Πιλάτος μαζί με τον συνεργάτη του, τον Biggus Dickus. Τα υπόλοιπα γεγονότα τα ξέρεις πάνω – κάτω, σου έχουν γίνει σίγουρα σπόιλερ ανά τα χρόνια, οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω.
Σταυρώστε με (not)
Και κάπου εδώ θα μπορούσε να σταματήσει το άρθρο, γιατί ό,τι και να γράψεις για αυτό το αριστούργημα είναι λίγο. Στο Life of Brian οι έξι κωμικοί αποδομούν -μέσα από απίστευτα gags βγαλμένα από σλάπστικ κωμωδίες και σουρεαλιστικές σκηνές- τη θρησκεία, η οποία υπάρχει εξαιτίας των ανθρώπινων φόβων, και στρέφονται κατά του κομφορμισμού. Εδώ οι Monty Python δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στο διάβα τους και, πέρα από τη θρησκεία, δεν διστάζουν να σατιρίσουν ακόμα και την πολιτική εξουσία, τις διαμάχες ανάμεσα σε διάφορα κόμματα και την κοινωνική υποκρισία (βλ. τη σκηνή όπου οι γυναίκες φοράνε μούσια για να συμμετάσχουν σε λιθοβολισμούς).
Όμως, το ουσιαστικό επίτευγμα της ταινίας δεν είναι τα παραπάνω. Είναι το ότι η ταινία έχει στο επίκεντρό της τον πιστό – θεατή, και όχι τον Χριστό. Μιλάει για (και σε) όλους αυτούς που φανατίζονται ενώ προσπαθούν να πιαστούν από τα λόγια κάποιου Μεσσία. Και που, αν δεν τους κάνουν τα λόγια Του, δεν θα διστάσουν να ψάξουν κάποιον καλύτερο.
Το Life of Brian είναι μια βλάσφημη ταινία μόνο για τους στενόμυαλους. Για μένα (και για πολλούς άλλους) είναι μια ταινία που μου άλλαξε τον τρόπο σκέψης, με έκανε να γελάσω μέχρι δακρύων και που μου έμαθε το εξής: “Always look on the bright side of life”.
Αισιόδοξο μήνυμα, δεν συμφωνείς;
