Τι γίνεται όταν ένα νοητικά διαταραγμένο άτομο που έχει εμμονή μαζί σου, θέλει να σου καταστρέψει τη ζωή; Τι γίνεται όταν αυτό το άτομο έχει πρόσβαση στο ίδιο σου το σπίτι; Όταν είναι ο θυρωρός της πολυκατοικίας σου;
Στα παραπάνω ερωτήματα απαντά το Mientras Duermes, σε μια εμπειρία για… γερά στομάχια!
Στην ασφάλεια του σπιτιού σου…ή μήπως όχι;
Το Mientras Duermes τοποθετεί την ιστορία του σε μια διόλου ασυνήθιστη -εκ πρώτης όψεως-, μεσοαστική πολυκατοικία της Ισπανίας. Οι άνθρωποι που ζουν εκεί είναι απλά, καθημερινά άτομα.
Εκτός από έναν.
Το όνομα του είναι Cesar (Tosar) και έχει την ιδιότητα του θυρωρού και διαχειριστή της πολυκατοικίας. Ο Cesar αρχικά φαίνεται ως υπόδειγμα ανθρώπου, αλλά και θυρωρού. Είναι ευγενικός, ευχάριστος και εξυπηρετικός. Μέχρι που καταλαβαίνουμε ότι παραείναι πρόθυμος και εξυπηρετικός.
Όταν η νεαρή Clara, του δώσει την άδεια να μπει στο σπίτι της, για να κάνει κάποιες επιδιορθώσεις, κατανοούμε και εμείς ως κοινό, ότι μόλις άνοιξε ο ασκός του Αιόλου!
Χωρίς να μπω σε πολλά spoilers, θα πω μόνο ότι ο Cesar έχει μια έντονη εμμονή με την Clara. Οι πράξεις του το υποδηλώνουν, όπως και τα λόγια του προς την άρρωστη μητέρα του.
Αυτά που θα κάνει στη συνέχεια, τα αφήνω στη δική σας θέαση…
Ο Θυρωρός
Στα μάτια μου το Mientras Duermes είναι ο αντίθετος πόλος του Rear Window του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Το Rear Window θέτει το εξής δίλημμα: πόσο ηθικό είναι να παρακολουθούμε και να επεμβαίνουμε στις ζωές και τα σπίτια των άλλων; Το Mientras Duermes όχι μόνο μας απαντάει το παραπάνω ερώτημα, αλλά μας δείχνει τι γίνεται όταν κυριολεκτικά εισβάλλει κάποιος μέσα στο σπίτι μας. Η αντίθεση των δυο ταινιών έγκειται στο εξής σημείο: στο Rear Window, ο Jeff “εισβάλλει” στο σπίτι του γείτονα του με την υποψία ο δεύτερος να είναι δολοφόνος. Στο Mientras Duermes εισβάλλει -χωρίς εισαγωγικά- στο σπίτι του θύματος του, επειδή έχει εμμονή με την κοπέλα.
Θα έλεγα ότι οι λόγοι που “λειτουργεί” το Mientras Duermes είναι κυρίως δύο. Ο πρώτος είναι η σκοτεινή και μουντή φωτογραφία. Η φωτογραφία του Pablo Rosso κρατάει καθηλωμένο τον θεατή, ενώ την ίδια στιγμή προετοιμάζει για κάτι άρρωστο και ψυχεδελικό. Κάθε πλάνο, κάθε σεκάνς της ταινίας έρχεται σε απόλυτη ισορροπία με την ψυχοσύνθεση του Cesar και των πράξεων του.
Εδώ, περνάω στο δεύτερο σημείο για το οποίο πιστεύω ότι πετυχαίνει σε αυτό που κάνει η ταινία. Αυτό είναι η σκοτεινή και αρρωστημένη ερμηνεία του Luis Tosar. Η ερμηνεία του Tosar είναι απόλυτα ισορροπημένη. Δεν υπάρχουν στιγμές, όπου “υπερβάλλει” (το λεγόμενο overacting), ούτε όμως και στιγμές που νιώθουμε ότι κουραστήκαμε να τον βλέπουμε σε κάθε πλάνο. Εγώ προσωπικά ήθελα να τον βλέπω σε κάθε σκηνή, παρόλο που γνώριζα ότι θα με αηδιάσει ο τρόπος με τον οποίο θα τον δω.
Κάποια μικρά παράπονα
Τα μοναδικά παράπονα που είχα με το Mientras Duermes είναι κυρίως δυο. Το πρώτο είναι ότι η ταινία ακολουθεί σε μερικά σημεία, κάποιες κατευθύνσεις που είναι προβλέψιμες. Σε αρκετές σκηνές γνώριζα ή καταλάβαινα τι θα ακολουθήσει. Τι θα κάνει ο Cesar. Παρά το γεγονός ότι σοκαρίστηκα με αρκετές από τις πράξεις του Cesar, υπήρξαν και άλλες τόσες μου δεν με εξέπληξαν στο ελάχιστο.
Το δεύτερο παράπονο αφορά τη σχέση του Cesar και της μητέρας του. Λανθασμένα, πιστεύω ο σκηνοθέτης του Mientras Duermes ακολούθησε το κλισέ του οιδιπόδειου συμπλέγματος μεταξύ μάνας και γιου. Βλέπουμε σε λίγες στιγμές τον Cesar να μιλάει στην άρρωστη μητέρα του στο νοσοκομείο, χωρίς όμως αυτό να οδηγεί κάπου. Ήταν αρκετά επιτηδευμένο, χωρίς πρακτική ουσία και βάθος, ενώ δεν βλέπουμε το αντίκτυπο της σχέσης αυτής αποτυπωμένο στην ιδιοσυγκρασία του Cesar.
Αξίζει το Mientras Duermes;
Ναι, πιστεύω ότι το Mientras Duermes αξίζει τον χρόνο σας. Αν θέλετε να απολαύσετε μια καλοφτιαγμένη και έξυπνη ισπανική ταινία θρίλερ, τότε την προτείνω ανεπιφύλακτα. Αν και είχα κάποια παράπονα αναφορικά με το σενάριο, η φωτογραφία της ταινίας, αλλά και η καθηλωτική ερμηνεία του Luis Tosar καλύπτουν κατά πολύ το “χαμένο έδαφος”.
