Ο William Shakespeare είναι ένας από τους διασημότερους συγγραφείς όλων των εποχών, του οποίου τα έργα έχουν μεταφερθεί πάμπολες φορές στην μεγάλη οθόνη με την πάροδο των χρόνων από πολλούς γνωστούς δημιουργούς. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Shakespeare θεωρείται δάσκαλος στην πλοκή και στην αφηγηματική δομή. Τα διηγήματά του είναι διαχρονικά και αποτελούν πλούσια πηγή έμπνευσης για τους μάστορες της έβδομης τέχνης. Δεν είναι τυχαίο που ονόματα όπως οι Lawrence Olivier και Kenneth Branagh ασχολήθηκαν τόσο πολύ με τον Shakespeare, προσφέροντάς μας αριστουργήματα όπως τα Henry V και Hamlet, με το όραμα του καθενός να είναι φρέσκο και διαφορετικό, παρότι οι ιστορίες είναι γνώριμες. Μία τραγωδία του Shakespeare που έχει επίσης μεταφερθεί στον κινηματογράφο πολλές φορές είναι αυτή του Macbeth. Σκηνοθέτες όπως οι Orson Welles, Roman Polanski και Akira Kurosawa έχουν ασχοληθεί με τον Σκοτσέζο βασιλιά στο παρελθόν φέρνοντας πολύ καλά αποτελέσματα θα έλεγα.
Το 2015 ο Justin Kurzel, ο αυστραλός σκηνοθέτης του The Snowtown Murders αποφασίζει να καταπιαστεί και εκείνος με το Macbeth. Αυτήν την φορά στον ρόλο του Macbeth βρίσκουμε τον Michael Fassbender, ενώ στον ρόλο της Lady Macbeth βρίσκουμε την Marion Cotillard. Επίσης συμμετέχουν οι David Thewlis, Paddy Considine, Sean Harris, Jack Reynor και Elizabeth Debicki. Το σενάριο υπογράφουν οι Todd Louiso, Jacob Koskoff και Michael Lesslie.
Εμφύλιος πόλεμος μαίνεται στην Σκωτία και ο Macbeth, άρχοντας του Glamis οδηγεί τον στρατό του βασιλιά και εξαδέλφου του Duncan στην τελευταία μάχη. Υπάρχουν πάρα πολλές απώλειες, πράγμα που στοιχίζει στον Macbeth. Παράλληλα τρεις μάγισσες παρακολουθούν την σκληρή μάχη. Όταν όλα τελειώνουν, πλησιάζουν τον Macbeth και τον φίλο του Banquo έχοντας μία προφητεία για τον καθένα. Χαιρετίζουν τον Macbeth ως άρχοντα του Cawdor και μελλοντικό βασιλιά ενώ προσφωνούν τον Banquo ως πατέρα βασιλιάδων πριν εξαφανιστούν στην ομίχλη. Ο Macbeth δεν σταματάει να σκέφτεται την προφητεία στον δρόμο της επιστροφής. Έτσι, παρακινούμενος από την σύζυγό του, καλεί στο κάστρο του τον βασιλιά για να γιορτάσουν την νίκη τους και το τέλος του πολέμου. Την ίδια νύχτα μπαίνει στην σκηνή του βασιλιά, τον δολοφονεί και τον διαδέχεται εκείνος σαν βασιλιάς. Όμως τα πράγματα με τον καιρό γίνονται χειρότερα και ενώ ο Macbeth προσπαθεί να υπερασπιστεί τον θρόνο του με κάθε κόστος, βυθίζεται σε έναν κόσμο παράνοιας και εμμονής, παρασύροντας μαζί του συγγενείς και φίλους.
Κατά τη γνώμη μου, ίσως αυτή η μεταφορά της τραγωδίας να είναι η καλύτερη που έχει υπάρξει. Είναι ξεκάθαρα ένα έργο τέχνης από κάθε άποψη.
Πρώτον και βασικότερο, θίγει δυνατά θέματα όπως φιλοδοξία, μετάνοια, προδοσία, εμμονή και παράνοια έχοντας έτσι τα απαραίτητα συστατικά από πλευράς αφήγησης για να μας προσφέρει μία μεσαιωνική, γεμάτη ίντριγκα και κυρίως ανθρώπινη ιστορία. Η σκηνοθεσία του Kurzel είναι απλά συγλονιστική. Πραγματικά νιώθεις σαν να βλέπεις ζωντανή ποίηση στην οθόνη. Μου θύμισε το Barry Lyndon του Stanley Kubrick όπου κάθε πλάνο έμοιαζε με πίνακα. Ο Kurzel χρησιμοποιεί έντονα τα χρώματα της παλέτας του ώστε να φτιάξει μία πανέμορφη και ταυτόχρονα creepy ατμόσφαιρα, προσθέτοντας επίσης μερικά μοντέρνα αφηγηματικά κόλπα όπως αυτό του slow motion για να τονίσει στον θεατή κάποιες στιγμές κλειδιά του φιλμ. Φαίνεται πως έχει μεγάλη χημεία με τους ηθοποιούς του και τους αποσπά φανταστικές ερμηνείες. O Michael Fassbender είναι γεννημένος για να παίξει αυτόν τον ρόλο. Έχει δουλέψει πολύ τον χαρακτήρα μαζί με τον Kurzel φυσικά και τον ενσαρκώνει με έναν τρόπο πρωτόγνωρο, κάνοντάς τον στην ουσία να πάσχει από PTSD (Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες). Η Marion Cotillard ως Lady Macbeth πλαισιώνει εξαιρετικά τον Fassbender, είναι αφοσιωμένη στον ρόλο και πείθει ως την πλανεύτρα σύζυγό του.
Επίσης highlight αποτελεί ο Sean Harris στον ρόλο του McDuff, εχθρού του Macbeth. Αξίζει να πω πως οι διάλογοι της ταινίας αποδίδονται ακριβώς όπως το αρχικό έργο του Shakespeare, δηλαδή στην παλιά Αγγλοσαξωνική γλώσσα, με τους ηθοποιούς να κρατούν την σκωτσέζικη προφορά.
Τέλος, στο σύνολο προσθέτει αρκετά η απίστευτη μουσική του Jed Kurzel, αδελφού του σκηνοθέτη. Είναι ένα score που θα μπορούσα να πω πως είναι ένας από τους χαρακτήρες της ταινίας και σε στοιχειώνει με τις κέλτικες μελωδίες του.
Εν κατακλείδι, το Macbeth του 2015 είναι μία από τις καλύτερες μεταφορές της τραγωδίας του Shakespeare αν όχι η καλύτερη. Ευνοημένη από δυνατή σκηνοθεσία και ερμηνείες, πανέμορφη φωτογραφία και μουσική, είναι ένα κινηματογραφικό έπος άξιο της προσοχής σας.
