Η Monica Bellucci επιστρέφει σε νέα ταινία. Αν και δεν αναφέρεται σε αυτήν το Mafia Mamma, διαθέτει μια ελκυστική υπόθεση και μια κερδισμένη χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστριών. Αφορά μια μέτρια υπόθεση, η οποία δυστυχώς δεν πάει μαζί με υψηλές εισπράξεις. Ωστόσο προσφέρει πολλές ευχάριστες διασκεδάσεις και την καθιστά μια βιώσιμη επιλογή για streaming.
Σατιρίζει τον πατροναριστικό “γυναίκες μιας ορισμένης ηλικίας” αποφυλακτισμό των γραφικών δραμάτων, όπως το Eat Pray Love. Ωστόσο αναγνωρίζει το δίλημμα που μπορεί να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες ανάμεσα στους ρόλους της συζύγου και της μητέρας. Το Mafia Mamma παλεύει να συνδυάσει ρομαντισμό, δράση και γέλιο.
Υπόθεση
Οι πρώτες σκηνές είναι πολλά υποσχόμενες. Ξεκινάμε με την πάντα καλοδεχούμενη Monica Bellucci, ως σκληρή consiglieri Bianca, να επιθεωρεί μια σκηνή εγκλήματος γεμάτη πτώματα, συμπεριλαμβανομένου του αφεντικού της Giuseppe Balbano, και να δηλώνει: “Αυτό είναι πόλεμος”. Όταν η μαμά των προαστίων, Kristin (Toni Collette), λαμβάνει ένα μυστηριώδες τηλεφώνημα να πάει στην Ιταλία για να τακτοποιήσει τις υποθέσεις του νεκρού παππού της, τον οποίο δεν γνώρισε ποτέ και πάντα υπέθετε ότι ο παππούς ήταν αμπελουργός. Η ίδια αρχικά απορρίπτει την ιδέα. Στη συνέχεια συνειδητοποιεί ότι δεν την κρατούν και πολλά πράγματα: Ο γιος της πηγαίνει στο κολέγιο, η δουλειά της είναι αδιέξοδη, και ο σύζυγός της; Την απατάει με τη σχολική σύμβουλο.
Οπότε γιατί να μην κάνει ένα ταξίδι με επίκεντρο τον εαυτό της, αλά Julia Roberts; Ίσως ένα ταξίδι “Eat, Pray, Love“, να της κάνει καλό. Η φίλη της (Sophie Nomvete) απαντά ωμά ότι αυτό που θα της κάνει καλό είναι “Eat, Pray, F%&k”. Σύντομα αυτό θα είναι το σλόγκαν του ταξιδιού της. Θα ήταν επίσης ένας πολύ καλός εναλλακτικός τίτλος για το “Mafia Mamma”, αν μπορούσαν να το κάνουν. Και πραγματικά, δε θα προσπαθούσαν καν να ξεφύγουν με σχεδόν όλα τα άλλα.
Κριτική
Η ταινία περιλαμβάνει μερικά αξιοπερίεργα slapstick, κάποια βία επιπέδου Tarantino, αλλά και κάθε ιταλικό στερεότυπο που υπάρχει. Σταφυλοπόδαρση; Check. Τζελάτο, νιόκι και καννόλι; Check. Αναφορά στον Νονό;” Check. Η εκπομπή φαγητού του Stanley Tucci; Check! Κάποια από αυτά είναι αναμενόμενα, αλλά το “Mafia Mamma”, σε σκηνοθεσία της Catherine Hardwicke, είναι υπερ-κορεσμένο από τα κόλπα. Το σενάριο, από την άλλη, κάνει προσπάθειες ενδυνάμωσης της πρωταγωνίστριάς, ίσως όχι με τον πιο σωστό τρόπο. Αφού την βάζει να φορέσει ένα στενό φόρεμα, λίγο αργότερα διαπράττει φόνο με ένα τακούνι στιλέτο στη βουβωνική χώρα και στο βολβό του ματιού(!). Ωστόσο, ο πιο φρικτός θάνατος είναι από κλισέ. Κανείς δεν ξεφεύγει από αυτό.
Η Kristin δεν είναι κακιά ή κάτι τέτοιο, καθώς οι περισσότερες κακές πράξεις της συμβαίνουν κατά λάθος ή σε αυτοάμυνα. Αλλά η χειρότερη πράξη από όλες είναι ότι η ταινία δεν μπορεί να αποφασίσει τι θέλει να είναι αυτή, ή η ίδια, να είναι. Δεν είναι πλήρως slapstick κωμωδία – πέρα από τις σκηνές με το ποδοπάτημα του κρασιού – και δύσκολα ένα σοβαρό εγκληματικό έπος. Πάνω απ’ όλα, μοιάζει να θέλει να πει μια ιστορία γυναικείας ενδυνάμωσης. Σε κάποιο σημείο, συμβουλεύουν την Kristin να μην αφήσει ποτέ έναν άντρα να της υπαγορεύει ποια μπορεί να είναι ή τι μπορεί να κάνει. Ωραίο μήνυμα, αλλά όχι τόσο ξεκάθαρο.
Και έτσι, παρά τις κάποιες ικανοποιητικές στιγμές, το τελευταίο τρίτο της ταινίας είναι και το πιο ανατριχιαστικό, που φανερώνει ότι θέλει να καλύψει όλες τις βάσεις.
Η ταινία “Mafia Mamma“, που κυκλοφορεί από την Bleecker Street, έχει R από την Αμερικανική Ένωση Κινηματογράφου “για αιματηρή βία, σεξουαλικό περιεχόμενο και γλώσσα”.
