Το My Son μάς συστήθηκε πρώτη φορά το 2017 με τον τίτλο Mon Garçon και πρωταγωνιστικό ντουέτο τον Γκιγιόμ Κανέ και τη Μελανί Λοράν. Μετά από 4 χρόνια, ο Κριστιάν Καριόν διασκευάζει τη δική του ταινία, αλλάζοντας χώρα (Σκωτία αντί για Γαλλία) και πρωταγωνιστές (Τζέιμς ΜακΑβόι και Κλερ Φόι). Κάποιος θα μπορούσε να πει, άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Προσωπικά, θα πω ότι, όπως και τότε, ο Καριόν κάπου το έχασε. Για δεύτερη φορά. Με μία διαφορά: αυτή τη φορά τα κατάφερε λίγο καλύτερα.
Το My Son φαίνεται υποσχόμενο…
Ο Έντμοντ Μάρεϊ λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από την πρώην γυναίκα του, Τζόαν. Όταν φτάνει στην κατασκήνωση όπου είχαν στείλει τον γιο τους, μαθαίνει ότι αυτός έχει εξαφανιστεί. Σύντομα συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για απαγωγή, ενώ οι δράστες είναι -προφανώς- άγνωστοι. Με την αστυνομία να αδυνατεί να βοηθήσει ουσιαστικά και τον χρόνο να πιέζει, ο Έντμοντ θα αρχίσει να υποπτεύεται τους πάντες -ακόμα και τον νυν σύντροφο της Τζόαν. Τελικά, και καθώς αισθάνεται και ενοχές για το ότι παραμέλησε την οικογένειά του, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
…αλλά αποτυγχάνει να εκμεταλλευτεί το δυναμικό του
Η υπόθεση μπορεί να μην είναι η πιο ιδιαίτερη ever, αλλά το My Son είχε τα φόντα να πετύχει. Ο ΜακΑβόι δεν ήξερε το σενάριο -το ίδιο έγινε το 2017 με τον Κανέ. Τότε, το πείραμα του Καριόν δεν πέτυχε. Τώρα, όμως, είχε στα χέρια του έναν ηθοποιό που “το ‘χει” -και με το παραπάνω μάλιστα. Θυμήσου το Split, για παράδειγμα (ξεχνιέται;). Ε, και πάλι δεν του βγήκε.
Το My Son στερείται έντασης, με εξαίρεση 2-3 δυνατές στιγμές του ΜακΑβόι, κάτι που δεν περιμένεις από ένα δράμα με στοιχεία θρίλερ που βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό, άρα και στις συναισθηματικά φορτισμένες αντιδράσεις. Φαντάσου να έχεις έναν ηθοποιό του επιπέδου του ΜακΑβόι (και της Φόι, η οποία ήταν γενικά άνευρη) να υποδύεται έναν άνθρωπο ο οποίος απομακρύνθηκε από το παιδί του, δεν μπόρεσε να το προστατεύσει και κάνει τα πάντα για να το βρει. Αν αυτό δεν χωράει ένταση και συναισθηματική φόρτιση, τότε δεν ξέρω τι χωράει. Είπαμε και πιο πριν, μπορεί να μην είναι και η πιο πρωτότυπη υπόθεση αλλά, αν η ταινία είχε ένα στιβαρό σενάριο, θα μπορούσε να θυμίζει θρίλερ που πρωταγωνιστεί ο Λίαμ Νίσον. Και αυτό δεν θα ήταν καθόλου κακό.
Αντ’ αυτού, το My Son έχει πολύ καλές πρώτες ύλες (βλ. ηθοποιούς), ωραία ατμόσφαιρα (βοηθάνε τα Highlands), λίγες δυνατές στιγμές, αλλά αδύναμο (όχι κακό) και φλατ τελικό αποτέλεσμα. Κρίμα, πολύ κρίμα.
