Ο θρυλικός σκηνοθέτης Werner Herzog επιστρέφει,αυτήν την φορά με μια δραματική ταινία ”Οικογενειακή Ευτυχία Α.Ε.” που αποδομεί την «εικονική» πραγματικότητα της ζωής. Ο Herzog στήνει την κάμερα του στην Ιαπωνία και πιο συγκεκριμένα στο Τόκιο όπου εκεί η εκκεντρική του σκηνοθετική ματιά αφηγείται την ιστορία του Ishii Yuichi, ενός ανθρώπου που έχει την εταιρεία Οικογενειακή Ευτυχία Α.Ε. Μια εταιρεία από όπου ο κόσμος προσλαμβάνει ηθοποιούς για να υποδυθούν συγγενείς τους. Η νέα δουλειά του Ishii είναι να υποδυθεί τον πάτερα της δωδεκάχρονης Mahiro, όμως τα πράγματα παίρνουν μια διαφορετική τροπή όταν το συναίσθημα αψηφά την λογική.
Η ταινία Οικογενειακή Ευτυχία Α.Ε. είναι ένα μινιμαλιστικό αλλά ταυτοχρόνως άρτιο έργο. Ο Herzog πάντα βρισκόταν σε μια θετική δημιουργική “σύγχυση” μεταξύ του ψυχρού επαγγελματισμού και του ζεστού αλλά ανθρώπινου ερασιτεχνισμού,σε αυτήν ακριβώς την σύγχυση ανήκει και αυτή η ταινία. Ο τρόπος κινηματογράφησης θυμίζει έντονα την ντοκιμαντερίστικη οπτική των προηγούμενων του ταινιών. Ο Herzog μας δείχνει την πραγματικότητα σε έναν κόσμο καθαρής ψευδαίσθησης. Ο πρωταγωνιστής εκτός από πατέρας υποδύεται και άλλους πολλαπλούς ρόλους ξεχνώντας όμως την δικιά του προσωπική ταυτότητα. Μια αλληγορία της μίμησης και της απομίμησης, όπου οι δυο αυτές λέξεις ενδυναμώνονται και γίνονται κάτι ενιαίο. Ο ήρωας δεν μιμείται άπλα, γίνεται πιστό αντίγραφο. Ένα συναισθηματικό αντίγραφο για την απώλεια του πρωτότυπου προσώπου. Ο Herzog “παίζει” με αυτά τα στοιχεία αποδομώντας έναν κόσμο κενό και ρηχό που ζει και αναπνέει μέσα σε ιδέες πλάστες και εφήμερες, θυμίζοντας μας πως ο μεγάλος και ο “αιώνια” ασυμβίβαστος σκηνοθέτης δεν έχασε πότε το πνεύμα του αλλά και την θέληση του να αναπαραστήσει την πραγματικότητα μέσα από έναν κόσμο μυθοπλασίας, όπως προστάζει άλλωστε και η τέχνη του σινεμά.
