Η αναδυόμενη Gene Eliza Tierney…
Τον Νοέμβριο του 1920, ήρθε στην ζωή η Μπρουκλινέζα καλλονή με τα μαύρα μαλλιά και τα διαμαντένια μάτια, που στιγμάτισε με την ομορφιά και τον ιδιαίτερο τρόπο παιξίματός της το σινεμά του noir και γενικότερα του μυστηρίου της δεκαετίας του ’40. Η Gene Eliza Tierney, μεγάλωσε και φοίτησε σε ένα σχολείο στο Connecticut, ενώ ήδη από τα παιδικά της χρόνια, εξέφρασε εμμέσως την κλίση της προς τον χώρο των τεχνών, συγγράφοντας ποιήματα (εκ των οποίων το πρώτο εκδόθηκε στο σχολικό περιοδικό) αλλά και λαμβάνοντας μέρος σε μια ενδοσχολική θεατρική παράσταση στον ρόλο της πρωταγωνίστριας. Σε ένα οικογενειακό ταξίδι, επισκέφτηκε για πρώτη φορά το μεγαλοπρεπές στούντιο της Warner Bros στην εφηβική ηλικία των 17, όπου συνάντησε τον Ρωσσικής καταγωγής, Anatole Litvak (ενεργό σκηνοθέτη κατά την δεκαετία του ’30 έως και του ’70), ο οποίος συνεπαρμένος από το παρουσιαστικό της συμβούλεψε την οικογένεια Tierney να προωθήσει την μικρή Gene να ακολουθήσει τον χώρο της υποκριτικής. Έπειτα από ένα σύντομο διάλειμμα από το όνειρό της, ώστε να ασχοληθεί με την καλή κοινωνία, συνειδητοποίησε πως ήταν μηδαμινά πλέον εκείνα που την χώριζαν από το να ακολουθήσει την ηθοποιία, οπότε και δεν άργησε να γραφτεί σε μια τοπική σχολή υποκριτικής. Και τα υπόλοιπα είναι απλώς ιστορία…
Με αρκετή υποστήριξη από την οικογένειά της και συγκεκριμένα από τον πατέρα της, ξεκίνησε με μικρές εμφανίσεις στο Broadway σε ορισμένες κωμωδίες του George Abbott, με τελευταία και σημαντικότερη, στο θεατρικό έργο του Herman Shumlin το 1940, «The Male Animal» (που έγινε αργότερα και κινηματογραφική ταινία με πρωταγωνιστές τον Henry Fonda και την Olivia de Havilland). Κατά την διάρκεια της σύντομης θεατρικής της καριέρας, κέρδισε πολλάκις την εύνοια των κριτικών στις εφημερίδες και τα περιοδικά της εποχής, χάρη στην ήσυχη γοητεία της, παρ’ ότι οι ρόλοι της δεν ήταν πρωταγωνιστικοί. Μετά την τελευταία της εμφάνιση στο Broadway, ήρθε και η πρώτη της στο σινεμά, εισέρχοντας στο Hollywood μετά από μια αστεία σύμπτωση. Ο συν-ιδρυτής της 20th Century Fox, Darryl F. Zanuck, υπήρξε ένας από τους θεατές στο κοινό της παράστασης όπου συμπρωταγωνιστούσε η Gene Tierney και ενθουσιάστηκε με την παρουσία της. Λίγη ώρα αργότερα, την συνάντησε σε ένα μαγαζί και εκδήλωσε εκ νέου τον ενθουσιασμό του, σπεύδοντας να την πείσει να κλείσουν συμβόλαιο, αγνοώντας ότι πρόκειται για το ίδιο ακριβώς κορίτσι που είχε προηγουμένως δει στην παράσταση. Έκτοτε και συγκεκριμένα, μέχρι και το ’64, η Gene Tierney έγινε ένα από τα πολλά λαμπερά κορίτσια της 20th Century Fox.
Όταν η Gene Tierney συνάντησε την 20th Century Fox…
Την πρώτη κιόλας χρονιά της δεκαετίας (του ’40), έκανε το ισχυρό της ντεμπούτο στην μεγάλη οθόνη στο πλευρό του ήδη επιτυχημένου πρωταγωνιστή, Henry Fonda, στο western του Fritz Lang, «The Return of Frank James». Ύστερα συνέχισε τις εμφανίσεις της στο πλάι πολλών διασήμων ηθοποιών και σκηνοθετών, με μια εκ των γνωστότερων να είναι εκείνη στην ταινία «Tobacco Road» του John Ford αλλά και στον ρόλο της Αμερικανίδας εγκληματία, Belle Starr, στην ομότιτλη ταινία του 1941 με σκηνοθεσία υπογραφής του ηθοποιού και σκηνοθέτη, Irving Cummings. Την ίδια και την επόμενη χρονιά, ήρθαν περισσότερες επιτυχίες, όπως το πολεμικό δράμα, «Sundown», η εξωτική περιπέτεια, «Son of Fury: The Story of Benjamin Blake» και η ρομαντική κωμωδία, «Rings on Her Fingers», μεταξύ άλλων πριν το «Heaven Can Wait» του Ernst Lubitsch (το 1942). Ακολουθούν επιπλέον επιτυχημένες χρονιές για την Tierney, με το όνομα και το πρόσωπό της να πρωταγωνιστεί σε μια πληθώρα εξωφύλλων.
Το ΄44, πρωταγωνιστεί ως Laura στο ομότιτλο έργο του Otto Preminger (βασισμένο στο επίσης ομότιτλο μυθιστόρημα της Vera Caspary), κατακτώντας εξ ολοκλήρου την καρδιά των κριτικών και του κοινού και συνεπώς, κατοχυρώνοντας πλέον για τα καλά τον τίτλο μιας εκ των πιο ταλαντούχων ηθοποιών της γενιάς της και δη στο είδος του μυστηρίου. Έναν χρόνο αργότερα, συνεχίζει δυναμικά με την συμμετοχή της σε ένα ακόμη αριστουργηματικό θρίλερ, το «Leave Her to Heaven», το οποίο της χαρίζει αιτιολογημένα, την παρθενική και τελευταία της υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερης ηθοποιού, το οποίο έχασε από την Joan Crawford για τον ρόλο της ως Mildred Pierce. Η καριέρα της συνεχίζεται έως και την επόμενη δεκαετία με αρκετές κωμωδίες, western, πολεμικά (και μη) δράματα, noir, ακόμη και musical («On the Riviera») απέναντι σε μεγάλα ονόματα ηθοποιών, όπως ο Clark Gable, ο Dana Andrews (με τον οποίο συνεργάστηκαν ουκ ολίγες φορές), ο Vincent Price και ο Humphrey Bogart.
Πίσω από τις κάμερες όμως, η Gene Tierney δεν ήταν τόσο λαμπερή αλλά ούτε και η προσωπική της ζωή τόσο ζηλευτή. Η οικογένεια που επιδίωξε να χτίσει, διαλύθηκε απανωτές φορές, όσο κι αν προσπάθησε να την ξανασυναρμολογήσει. Ο πρώτος της γάμος ήταν με τον Ρώσσο σχεδιαστή μόδας, Oleg Cassini, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες εκ των οποίων η μία, γεννήθηκε πρόωρα και κατά συνέπεια απέκτησε διάφορα προβλήματα υγείας εξαιτίας μιας ασθένειας που είχε κολλήσει η ίδια κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης της. Κάποια χρόνια αργότερα, το ζευγάρι χώρισε και μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα, πέρασαν αρκετοί διάσημοι άντρες από την ζωή της Gene, όπως ο John F. Kennedy (πριν από την εμπλοκή του με την πολιτική), αλλά φημολογείται ότι ένας αξ αυτών ήταν και ο Kirk Douglas, μεταξύ άλλων.
Τέλος, γνώρισε τον W. Howard Lee (πρώην σύζυγο της Hedy Lamarr), με τον οποίο ξαναπαντρεύτηκε και έμειναν παντρεμένοι μέχρι και τον θάνατό του την δεκαετία του ’80. Οι λεζάντες του τύπου, ασχολήθηκαν αρκετά με την προσωπική της ζωή αλλά και την ψυχολογική της υγεία, εξού και τις πολιτικές της πεποιθήσεις τις οποίες εξέφρασε επανειλημμένως, ανοιχτά και ανενδοίαστα. Το 1955, υπήρξε η τελευταία της δουλειά στην 20th Century Fox για την δεκαετία (του ’50), δίπλα στον Humphrey Bogart, ο οποίος λέγεται ότι ήταν ιδιαιτέρως υποστηρικτικός όταν έμαθε πως η συμπρωταγωνίστριά του αντιμετωπίζει προβλήματα ψυχικής υγείας. Μετά την τελευταία της ταινία πριν το διάλειμμά της από το σινεμά, «The Left Hand of God», αποχώρησε προσωρινώς από τα φώτα της δημοσιότητας, έως ότου να απαλλαχθεί από τους προσωπικούς τις δαίμονες. Αφότου υπέστη μια εξαιρετικά αμφιλεγόμενη θεραπεία, εκείνη του ηλεκτροσόκ, επέστρεψε στον κινηματογραφικό χώρο το 1962 με μια σύντομη σειρά από -σχετικά- αποτυχημένες ταινίες και την μανιοκατάθλιψη να την κυνηγάει εφ’ όρου ζωής. Η Gene Tierney, πέθανε το 1991 από εμφύσημα, λίγο πριν προλάβει να πατήσει τα 71 της χρόνια.
Υπήρξε μια από τις ωραιότερες παρουσίες στον κινηματογραφικό χώρο της εποχής αλλά και μια αρκετά υποτιμημένη ηθοποιός, με ένα πολύ μοναδικό, μυστηριώδες, νωχελικό, απρόβλεπτο και σιωπηλά δυναμικό παίξιμο. Εκτός από την πορσελάνινη ομορφιά της, κατείχε και ένα διαφορετικό από τα συνηθισμένα, ταλέντο, που προσέθετε μια πολύ ενδιαφέρουσα χροιά στις ταινίες που πρωταγωνιστούσε, πολλές από τις οποίες δεν θα είχαν την ίδια ποιότητα δίχως την συμβολή του ονόματός της.
I remember the 1940’s as a time when we were united in a way known only to that generation. We belonged to a common cause -the war.
– Gene Tierney
