Ο Johnny Depp είναι κυρίως γνωστός ως ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα, λόγω της ικανότητάς του να αλλάζει αβίαστα προσωπικότητες σαν χαμαιλέοντας. Είναι ένας ηθοποιός που έχει γνωρίσει αρκετή δόξα και έχει αναλάβει ρόλους που τώρα είναι ιστορικοί, σε μία καριέρα που αυτή τη στιγμή διανύει την τρίτη δεκαετία της. Από τον Ψαλιδοχέρη στον Ed Wood και από εκεί στον ιστορικό Jack Sparrow, ως τους James Barry, Sweeney Todd και James ‘Whitey’ Bulger. Δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό φαίνεται να έχει πάρει την κάτω βόλτα σε προσωπική ζωή και σε καριέρα κατά συνέπεια. Από το 2018 όμως, ο Johnny Depp έχει κάνει ένα σιωπηλό comeback μέσα από μικρότερες παραγωγές σαν το City of Lies, χωρίς να το έχει καταλάβει το κινηματογραφικό κοινό. Αυτό συμβαίνει γιατί οι ταινίες όπου συμμετέχει δεν προβάλλονται παντού ή προβάλλονται πολύ αργότερα. Το ‘Ποτέ Δεν Είναι Αργά Κύριε Καθηγητά’ (The Professor), είναι μία από αυτές τις ταινίες. Πρόκειται για μία μαύρη κωμωδία στην οποία πρωταγωνιστούν οι Johnny Depp, Danny Houston, Rosemary DeWitt, Odessa Young και Zoey Deutch. Η σκηνοθεσία και το σενάριο είναι του Wayne Roberts, δημιουργού του ‘Katie Says Goodbye’.
Στο ‘The Professor’ ακολουθούμε τον Richard Brown (Depp), ο οποίος είναι καθηγητής αγγλικής λογοτεχνίας σε κολλέγιο. Η ζωή του δεν είναι αυτή που θα ήθελε να έχει, καθώς η σύζυγός του (DeWitt) τον απατά με τον πρύτανη του κολλεγίου και η LGBT κόρη του (Young) είναι κάπως αποστασιoποιημένη και από τους δύο, αφού φοβάται να αποκαλύψει τον σεξουαλικό της προσανατολισμό. Ένα πρωινό, ο Richard επισκέπτεται τον γιατρό του και μαθαίνει ότι έχει καρκίνο του λάρυγγα σε προχωρημένο στάδιο. Το μόνο πράγμα που μπορεί να γίνει, είναι να ξεκινήσει χημειοθεραπείες που ίσως του εξασφαλίσουν 12 έως 18 μήνες ζωής, εκείνος όμως αρνείται. Από την στιγμή εκείνη, αποφασίζει να ζήσει τη ζωή πραγματικά, ελεύθερος, χωρίς κανόνες και αναστολές, διδάσκοντας στους γύρω του κάποια μαθήματα ζωής στην πορεία.
Δεν θα έλεγα πως το ‘Professor’ είναι μία ταινία που σε ξετρελαίνει. Είναι μία μικρής κλίμακας ταινία, με απλή αφήγηση και γενικότερα, δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί προηγουμένως. Το σενάριό της προσφέρει χιούμορ και συναίσθημα, αλλά δεν παύει να είναι προβλέψιμο πολλές φορές και οι χαρακτήρες που περιβάλλουν τον Richard είναι μονοδιάστατοι. Δεν πρόκειται για μία κακή ταινία αφού αναμφίβολα υπάρχουν κάποιες αρετές.
Η σκηνοθεσία του Wayne Roberts είναι άρτια με όμορφα πλαναρίσματα που ενισχύονται από την επίσης όμορφη φωτογραφία του Tim Orr. Όμως η ερμηνεία του Johnny Depp είναι αυτή που ανεβάζει όσο μπορεί την ταινία, καθώς βλέπουμε έναν Johnny Depp από τα παλιά όπως γράφω και στον τίτλο, έναν Johnny Depp που μεγαλουργούσε σε τέτοιου είδους “μικρές” ταινίες, όπου σημαντικό ρόλο έπαιζε η ερμηνεία και όχι το υπερθέαμα, αφού μας δείχνει πως μία καλή ερμηνεία μπορεί να εξυψώσει ένα μέτριο σενάριο. Είναι αρκετά χαρισματικός στον ρόλο του Richard και χρησιμοποιεί όλα τα καλά στοιχεία που υπάρχουν στο κείμενο, το οποίο ασχολείται με την κατανόηση και την εκτίμηση της ανθρώπινης θνητότητας. Με αυτά καταφέρνει να δημιουργήσει μία ερμηνεία με επίπεδα, όπου μπροστά βγαίνει το χιούμορ που πολλές φορές είναι μαύρο και από πίσω κρύβεται το συναίσθημα. Μπορώ να πω πως τα αποδίδει και τα δύο εξίσου ωραία, μιας και το χιούμορ δεν του είναι άγνωστο και έχει αποδείξει πως μπορεί να δουλέψει το συναίσθημα το ίδιο καλά.
Σε άλλους τομείς, το supporting cast είναι απλώς ικανοποιητικό με βάση το υλικό που του δίνεται και το production design είναι αρκετά καλό ειδικά στις σκηνές μέσα στο κολλέγιο.
Η νεότερη ταινία του Johnny Depp ‘The Professor’ μας δείχνει πως ο ηθοποιός έχει ακόμη πολλά να δώσει, ακόμη κι αν είναι σε μικρές παραγωγές όπως αυτή. Το αν θα δείτε το ‘Professor’ στις αίθουσες εξαρτάται από εσάς. Δεν είναι μία κακή ταινία, απλά είναι κάτι που έχουμε ξαναδεί αρκετές φορές στο παρελθόν, για αυτό δεν μπορώ να προτείνω μία προβολή στον κινηματογράφο. Αξίζει πάντως να δείτε την ταινία με οποιονδήποτε τρόπο, μόνο και μόνο για την ερμηνεία και την επιστροφή του Johnny Depp!
