Η ταινία της εβδομάδας
Η ταινία που είδαμε και ξεχωρίσαμε αυτήν την εβδομάδα είναι “Το τέλειο αφεντικό”. Ένα εργοστάσιο παραγωγής ζυγαριών. Μία υποψηφιότητα για το Κρατικό Βραβείο Επειχηρηματικής Αριστείας. Ένα αφεντικό, τον οποίο υποδύεται ο Javier Bardem, κάνει τα πάντα για να δείχνει «τέλειο». Ως στόχος του έχει να κερδίσει ένα βραβείο αναγνώρισης της δουλειάς του. Ταυτόχρονα το βραβείο οα ολοκληρώσει την συλλογή του στον περίτεχνα καλοφωτισμένο τοίχο των διακρίσεων του. Για να ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα λάθους, που θα του κοστίσει το έπαθλο σκύβει πάνω από όλα τα προβλήματα, που προκύπτουν. Με το καμουφλάρισμα του φίλου και αφεντικού, στο δρόμο του συναντά δυσαρεστημένους υπάλληλους, διαμαρτυρίες, ερωτικούς πειρασμούς, απρόσμενες εκπλήξεις. Όλα αυτά υπό το πρίσμα της καπιταλιστικής καταπιεστικής ψυχολογίας και το άγχος της επιβεβαίωσης του από την επιτροπή.
Πηγή εικόνας: Moveitmag.gr
Η ουσία
Το “τέλειο” αφεντικό είναι μία ειρωνικά αστεία ταινία, που παίρνει θέση στους κόλπους της κωμωδίας με έντονη την παρουσία του κοινωνικού σχολίου. Ο ρόλος του αφεντικού, που προσπαθεί να “φιξάρει” με τον πιο γρήγορο τρόπο τα πράγματα, που δε τον διευκολύνουν στην κατάκτηση του στόχου του, θέτουν τον ρυθμό μιας καυστικής και ευθύβολης μαύρης σάτιρας.
“Το πρόβλημά σου μπορεί να είναι προσωπικό. Δημιουργεί, όμως, πρόβλημα στην επιχείρηση. Οπότε παύει να είναι προσωπικό”, ακούμε συχνά να λέει το αφεντικό προς του υπαλλήλους του. Μία ακόμα ενδιαφέρουσα τοποθέτηση του είναι πως όλα πρέπει να είναι στη μέση, όντας και σε εργοστάσιο παραφωγής ζυγαριών. Η ζυγαριά να μην γέρνει, με όποιο τίμημα. Σε μια παρόμοια περίπτωση που η ζυγαριά έγερνε, το “καλό” αφεντικό ισορρόπησε την ζυγαριά, με τη χρήση μιας σφαίρας.
Η κίνηση αυτή, ανάγει την σφαίρα σε σύμβολο, ορίζοντας τη βία και την χρήση της ως μέσο επίτευξης του στόχου. Εφαρμόζει το ρητό “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, στα προβλήματα που μοιάζουν άλυτα. Την”ευσπλαχνία” του επιβεβαιώνει η σκηνή του εκδιωγμού του δυσαρεστημένου υπαλλήλου. Αναπάντεχα, όμως, πάνω σε αυτή τη συμπλοκή βρίσκει τραγικό θάνατο ο γιός του επιστάτη του. Φτάνουμε, έτσι στην τελευταία σκηνή με την πιο ξεκάθαρη απεικόνιση του καπιταλισμού σε ένα πλάνο, δια χειρός του Fernando León de Aranoa. Από την μία, η τραγική φιγούρα του πατέρα, που θρηνεί τον αδικοχαμένο γιο του στο σπίτι του αφεντικού. Την ίδια ώρα, στο ίδιο δωμάτιο, παρακολουθούμε το αφεντικό, να καμαρώνει για ακόμη ένα βραβείο που κέρδισε τελικά.
Πηγή εικόνας: Lifo.gr
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας, Fernando León de Aranoa, έφτασε με φόρα στα φετινά ισπανικά βραβεία Γκόγια. Φωτίζοντας θέματα όπως η ανεργία, οι κοινωνικές τάξεις, οι ανισότητες και η ψυχολογία της εξουσίας της καπιταλιστικής πραγματικότητας και όλα αυτά αποτυπωμένα με έξυπνους διαλόγους, ιδιαίτερα αυτοσαρκαστικούς και παιχνιδιάρικους, ο σκηνοθέτης κατέριψε ρεκόρ υποψηφιοτήτων στην τρίτη του κινηματογραφική προσπάθεια.
Πηγή εικόνας: Filmy.gr
Η επιλογή του Javier Bardem επιβεβαίωσε την κρίση του σκηνοθέτη σε σημείο, που ορισμένοι μιλούν για ρεσιτάλ. Ενσάρκωσε το “τέλειο” αφεντικό με τις χαρακτηριστικές παύσεις και βλέμμα, κάνοντας ακόμα πιο έντονο το κωμικό στοιχείο της ερμηνείας του.
Πάρτε μια γεύση από την ταινία, εδώ:
