Σχεδόν, τελευταίες, Οκτωβριανές καλησπέρες, αγαπημένοι μου! Να έχουμε μία υπέροχη, καινούρια, εβδομάδα γεμάτη χρώματα, μουσικές, χαρές και ακόμη πιο πολλές ταινίες! Σήμερα, είμαι, και πάλι, κοντά σας για να δούμε μαζί, έναν προς έναν τους λόγους λατρείας ενός μοναδικού κινηματογραφικού δημιουργού, του Tomas Alfredson. Επιτελώντας θαυμάσια τον πολλαπλό του ρόλο ως σκηνοθέτη, σεναριογράφου, παραγωγού αλλά και ηθοποιού, με τη διαφορετικότητα που τον διακατέχει, με την, άνευ χρόνων, ευρηματικότητά του, δεν θα πάψει ποτέ να μας κινεί το ενδιαφέρον. Τι λέτε; Πάμε να δούμε από κοντά τους καλύτερους σταθμούς του; Ε, φύγαμε, λοιπόν!
Tomas Alfredson: Όλα όσα πρέπει να ξέρεις
Τον Απρίλιο του 1965, ο Τοmas Alfredson γεννήθηκε στην Σουηδία, την ιδιαίτερη πατρίδα του, που θα έλεγε κανείς πως πολλάκις αποτέλεσε πηγή έμπνευσής του. Είναι γιος του, πασίγνωστου, σκηνοθέτη και ηθοποιού, Hans Alfredson, ενώ και η μορφή του αδελφού του είναι συνυφασμένη με την κινηματογραφική τέχνη. Μιλούμε, βεβαίως, για τον Daniel Alfredson, έναν από τους πιο εναλλακτικούς δημιουργούς ever. Με ισχυρά καλλιτεχνικά γονίδια, ο Tomas Alfredson κατόρθωσε να αποσπάσει το βραβείο Guldbagge, τιμής ένεκεν της μοναδικής σκηνοθετικής του ματιάς, δύο συνολικά φορές. Ήταν το 2005 με το «Four Shades Of Brown» και ακολούθως, το 2008 με το «Let the Right One In». Και, ναι, πιστεύουμε πως το άξιζε!
Στο εργογραφικό του διακρίνει κανείς πληθώρα ειδών και «μοτίβων», διαμέσω των οποίων ο ίδιος γίνεται εκφραστής των ιδεών του και εμείς, ως δέκτες, οι υπέρμαχοι φορείς της εμπειρίας του. Με αφετηρία το έτος 1988 και, διαγράφοντας μία πορεία που φθάνει ως το σήμερα, ο Tomas Alfredson μας έχει χαρίσει απλόχερα την οπτική του, μέσω της σύλληψης, την ικανότητά του στην υποκριτική τέχνη αλλά και τη δυνατότητα να υπογράφει ένα σενάριο, δεδομένου των τηλεοπτικών περιστάσεων. Πολυτάλαντος, πολύπλευρος, πολυδιάστατος, όπως είπα εξαρχής!
#1 «Let The Right One In– Άσε το κακό να μπει» (2008)
Το 2008 o Tomas Alfredson και, έχοντας ήδη συμπληρώσει κάποια ενεργά χρόνια στον χώρο του κινηματογράφου, κάνει κάτι πρωτοποριακό και, αδιαμφισβήτητα, αριστουργηματικό. Το «άσε το κακό να μπει» ανήκει στην κατηγορία εκείνων των ταινιών, που όσα χρόνια και αν περάσουν πάντοτε θα λαμβάνει ξεχωριστή θέση στις καρδιές όλων, κριτικών και μη. Τόσο με την κυκλοφορία του, όσο και τώρα, εννέα χρόνια μετά, η βαθμολογία του στο πολυπόθητο Imdb δεν έχει αλλάξει διόλου, πράγμα που όλοι, λίγο πολύ, ξέρουμε τι σημαίνει. Πρόκειται, για ένα «μεθυστικό» thriller υπνωτιστικής ατμόσφαιρας, το οποίο καταφέρνει, επάξια, να συγκινήσει, να μαγέψει, να εντυπωθεί. Σκληρό μα και τρυφερό, λυρικό, δοσμένο ως η απόλυτη ανανέωση του βαμπιρικού μύθου, στα πλαίσια της καθημερινότητας μιας επαρχιακής πόλης.
#2 «Tinker Tailor Soldier Spy- Και ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι» (2011)
Μόλις τρία χρόνια αργότερα, το «και ο κλήρος έπεσε στον Σμαίλι» έρχεται για να ανατρέψει όλα τα δεδομένα γύρω από την έννοια της κατασκοπίας. O Tomas Afredson, ως σκηνοθετικός αυτουργός αυτού, είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από όλα, πρώτα από όλα, με μία μαεστρία, αυθεντικότητα και ευφυΐα, πέρα για πέρα ασύγκριτη. Ο λόγος, για ένα, κατά τα άλλα, κατασκοπικό thriller, τελετουργικών ρυθμών, με μινιμαλιστική οπτική, μόνη βλέψη τον εντυπωσιασμό και χωρίς εκρήξεις, υπερβολές, χολιγουντιανές τάσεις. Εν προκειμένω, το υπέρμετρο ενδιαφέρον έγκειται στην απλότητα και εσωτερική διαδρομή, στοιχεία λιτά μεν, πολύ ουσιαστικά δε. Ο δεξιοτέχνης Σουηδός προτείνεται για BAFTA και, παρότι δεν το έλαβε ποτέ, του ήταν αρκετό.
#3 «The Snowman- Ο χιονάνθρωπος» (2017)
Φέτος, ο Τomas Alfredson μας παρουσιάζει τον «Χιονάνθρωπό» του, μία ταινία βασισμένη στο ομώνυμο best seller του Jo Nesbo. To πώς, το γιατί, δεν ξέρω αν πρέπει να σας τα πω αναλυτικά, καθώς η ταινία είναι ενεργή στους κινηματογράφους, αλλά θα προσπαθήσω να επισημάνω τα σημεία εκείνα για τα οποία ο εν λόγω σκηνοθέτης μπήκε εκ νέου στη ζωή και την καρδιά μας. Ο σπουδαίος δημιουργός, αναλαμβάνει τα ηνία της υποβλητικής, αυτής, μεταφοράς, με τέτοιο τρόπο ώστε η πλοκή να λάβει τις ορθές διαστάσεις, οι χαρακτήρες να αναδειχθούν κατά το πρέπον και, εν τέλει, να αναδειχθεί ένα υπέροχο τοπίο που σε στοιχειώνει. Ένα μάθημα μοντέρνου κινηματογράφου με την υπογραφή του, ικανό να τον φτάσει πολύ κοντά, ακόμη, και στο χρυσό αγαλματίδιο. Γιατί όχι;
Αυτά, από εμένα, και το άρθρο άλλης μίας εβδομάδας! Σκοπός μου εξαρχής, ήταν να σας συντροφεύσω στο κινηματογραφικό «ταξίδι» που έχει διαγράψει ο Τοmas Alfredson, κάνοντας στάσεις στις καλύτερες στιγμές του! Εύχομαι να το πέτυχα! Μέχρι το επόμενο, σας φιλώ!
