Το Φορτίο («Cargo») είναι ένα απ’τα πιο πολυαναμενόμενα θρίλερ του φετινού καλοκαιριού για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί ήρθε επιτέλους η ώρα, μετά από μια μικρή δόση που πήραμε στο πρόσφατο «Black Panther», να απολαύσουμε ξανά τον Martin Freeman σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο ένας μόλις χρόνος που πέρασε από το τελευταίο επεισόδιο του τηλεοπτικού «Sherlock» μοιάζει αιωνιότητα, ενώ η εξαιρετική πρώτη σεζόν του «Fargo» και η τριλογία των Hobbit ανήκουν στο ακόμη μακρινότερο παρελθόν. Δεύτερον, τα trailer που έχουν κυκλοφορήσει για την ταινία (βασισμένη στο ομώνυμο short film του 2013) είναι απολαυστικά, με ρυθμό και δυνατό soundtrack, δίνοντας ελπίδες για ένα καλοραμμένο στόρυ αποκάλυψης με ποιοτική φωτογραφία, γερές ερμηνείες και δραματική ατμόσφαιρα.

Δεκτόν… Η ιδέα μια επίθεσης ζόμπι που αφανίζει σταδιακά το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μετατρέποντας τους ανθρώπους σε σαρκοβόρα τέρατα μπορεί να χαρακτηριστεί τα πάντα εκτός από «πρωτότυπη». Επιπλέον, για τους φαν τον ταινιών τρόμου και μόνο η θέα του αίματος και τον γουρλωμένων ματιών σε φιγούρες αλληλοκυνηγιούνται είναι, φαντάζομαι, αρκετή, μα για τους υπόλοιπους (σηκώστε χέρι μαζί μου) χρειάζεται ένα πιο στρουμπουλό κερασάκι για να μπούμε στον κόπο να δαγκώσουμε την τούρτα. Το «Cargo» μπορεί να μην είναι ευφάνταστο (τουλάχιστον με βάση τα όσα εκτυλίσσονται στο τρέιλερ) αλλά δείχνει καλοστημμένο, όμορφα φωτισμένο και κάπως πιο βαρύγδουπο και κοινωνικό από το μέσο ποπ-κορν-horror film.

Όσον αφορά τον Freeman, μια από τις πιο συμπαθητικές φάτσες του σύγχρονου κινηματογράφου, από τη μια εγγυάται την ύπαρξη ενός αξιοπρεπούς πήχη στην ταινία κι από την άλλη εκτίθεται επιτέλους λίγο πιο έντονα στην μεγάλη οθόνη (ή και μικρότερη, αφού το «Cargo» δεν διανεμηθεί στις αίθουσες αλλά στο Netflix). Στο δίλεπτο ακόμη trailer παρατηρεί κανείς μια υπευθυνότητα και μια ευλυγισία στον ηθοποιό που ίσως και να μην έχουμε ξαναδεί μιας και, ανεξαρτήτως του ταλέντου του, δεν παύει να ανακυκλώνει χαρακτηριστικές γκριμάτσες και βλέμματα σε όλες του τις ερμηνείες.

Ίσως.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Θα το μάθουμε στο Netflix. 18 Μαϊου 2018. Σημειώστε το.

Με βλέπετε που σας χαιρετάω? Δεν πειράζει, σημασία έχει που με πιστεύετε! Με λένε Κλειώ και γενικώς δεν ξέρω τι θέλω. (Αν και είναι πολύ πιθανό να θέλω καφέ, μέτριο.) Αγαπώ το σινεμά και κουράζω συχνά τους φίλους μου μιλώντας για ταινίες κι έτσι, για να μη ζηλεύετε, τώρα θα κουράζω κι εσάς. Αν ξυπνήσω δε με όρεξη, μπορεί να σας πω και για ταξίδια, όμορφα μέρη, καλή μουσική και ανθρώπους φίνους και ξενύχτηδες που αγαπούν τον καφέ σαν εμένα.

Περισσότερα από τη στήλη: Κινηματογράφος

Κινηματογράφος

Where the Sidewalk Ends: Το αειθαλές νουάρ που άφησε το στίγμα του

Είναι περίεργο συναίσθημα το να ξέρεις πως -εκ των πραγμάτων- συλλήβδην όλοι οι συντελεστές μια…

Κινηματογράφος

«What Have Τhey Done to Your Daughters?» – Μια επαναστατική ματιά στους φόνους των ιταλικών gialli

Όπως πολλοί συνάδελφοί του, ο Massimo Dallamano πριν καταπιαστεί με το σινεμά μυστηρίου, έκανε το…

Κινηματογράφος

Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο (1966) – Ένα ελληνικό Western

  Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο (1966), σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Νίκου Φώσκολου, αποτελεί…

Κινηματογράφος

Magnolia: Υπολογισμένη Ιδιοφυΐα

Το Magnolia είναι μία αμερικανική δραματική ταινία του 1999, σε σενάριο, σκηνοθεσία και παραγωγή του…

Κινηματογράφος

Μικρές Ιστορίες στο Εrtflix – Τα αγαπημένα μας μικροφίλμ

Σινεμά “στα γρήγορα”, αλλά ποιοτικά με ταινίες μικρού μήκους στη κατηγορία Μικρές Ιστορίες στο Ertflix!…

Κινηματογράφος

Hooptober στο Letterboxd: ένα challenge διαφορετικό από τα υπόλοιπα

Το δωδέκατο Hooptober Challenge στην πλατφόρμα του Letterboxd είναι γεγονός. Πολλοί, ωστόσο, θα αναρωτιέστε τι…

Κινηματογράφος

Το φεστιβάλ κινουμένων σχεδίων Animasyros 2025 έρχεται!

Το Animasyros 2025, το διεθνές φεστιβάλ κινουμένων σχεδίων που έχει καθιερωθεί ως μία από τις…