Tο σημαντικότερο όπλο των σύγχρονων εξουσιαστικών κέντρων είναι η επιστήμη της πληροφορίας μέσω του χειραγωγημένου διαδικτυακού γίγνεσθαι.
Οι κατασκευαστές των αλγόριθμων της ψηφιακής και επιστημονικής αυθεντίας γνωρίζουν καλά και με ποιο κριτήριο, ποιες κατάλληλες πληροφορίες θα εμφανιστούν, όταν ένας καταναλωτής αναζητήσει ένα προϊόν στο διαδίκτυο.
Ωραία έως εδώ, συναρπαστική μηχανή, δουλεύει άριστα, ευχαριστημένος και ο καταναλωτής και η επιχείρηση που πληρώνει για την προώθηση τής.
Ο απλός χρήστης τώρα, ο οποίος σερφάροντας θα βρει μπροστά του πληροφορίες που θα ταιριάζουν ακριβώς στην είσοδο του λάρυγγα του, θα καταπιεί αυθόρμητα κάμποσες από αυτές, ταΐζοντας ταυτόχρονα και τον θύτη και το θύμα.
Τι γίνεται όμως όταν πρόκειται για άμεση ενημέρωση εκατομμυρίων ανθρώπων για σημαντικά γεγονότα όπως πόλεμοι, εξεγέρσεις, εργατικά ατυχήματα, δολοφονίες παιδιών, αμάχων, εξοντώσεις προσφύγων, ναυάγια, βομβιστικές επιθέσεις, πυρκαγιές, επαναστάσεις κ.α. ;
Εκεί δηλαδή όπου υπάρχει τεράστιο πολιτικό/οικονομικό κόστος απ’ τις πληροφορίες που θα διαχυθούν σε μία χώρα ή και παγκόσμια.
Τι γίνεται ακόμη όταν πρόκειται για εθνικές εκλογές; Για επιθυμητά πρότυπα συμπεριφοράς μέσω μιας τέχνης που έγινε ξεκάθαρα δηλητηριασμένο προϊόν κατανάλωσης;
Τι γίνεται βρε άνθρωπε τελικά όταν σε όλα απαντάει και κυριαρχεί η ψηφιακή/επιστημονική αυθεντία; Τι γίνεται άραγε όταν έχεις μεγαλώσει μαζί με την αυθεντία αυτή και μόνο αυτήν δέχεσαι πλέον ως πραγματικότητα;
Με Ζάπινγκ κ σκρόλινγκ ελέγχουμε μερικώς την ελεγχόμενη πληροφορία που λαμβάνουμε, ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετούμε με υπερπολύτιμα νούμερα/συμπεράσματα την ψηφιακή κ επιστημονική αυθεντία, η οποία με την σειρά της διαμορφώνει τελικά ένα μεγάλο μέρος της σκέψης του σύγχρονου ανθρώπου των τσιμεντένιων σπηλαίων.
Στο διαδίκτυο, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στις εφημερίδες διαλέγουμε ποια ψέματα ή ποιες υποκειμενικές αλήθειες θα μας βρουν σύμφωνους, δεν παράγουμε πλέον σκέψη, απλά μιμούμαστε αποδεκτά μοντέλα σκέψης, κοιτάμε καθηλωμένοι κ πεπεισμένοι για το θέαμα που προσφέρεται, δεν βλέπουμε με το μυαλό και αυτό είναι πασιφανές απ’ τα σημάδια των συγκρούσεων στο τίποτα του καιρού μας.
Οι δυτικοί μιμούμαστε σήμερα τέλεια, οι μιμητικές μας συμπεριφορές ξεπερνούν κάθε όριο όταν η εικόνα δείχνει μαζική. Οι κοινωνίες των σύγχρονων μεγαλουπόλεων έχουν σχεδιαστεί και δουλευτεί με τέτοιο τρόπο απ’ τις εξουσίες ώστε να βελτιωθεί αυτό το χαρακτηριστικό μας στο έπακρο.
Ο καλοδουλεμένος μιμητισμός μας και η αξιοποίηση του απ’ την επιστημονική δικτατορία της πληροφορίας παράγει λαϊκή εθελοδουλία και προκαλεί την διαφορετοκτόνο ίωση της εποχής, πνίγει κάθε απομεινάρι κριτικής σκέψης και μας πολτοποιεί σε ομοιόμορφα βολικά κυβάκια που στοιβάζονται στο τέλος της ημέρας σε μεγάλα ομοιόμορφα γκρίζα κουτιά.
Οι κοινωνικοί αυτοματισμοί αυτής της συνθήκης μας οδηγούν στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στην δογματική εχθρικότητα προς οποιονδήποτε παρεκκλίνει από τις ιερές αυθεντίες των εξουσιαστών.
Στις μεγαλουπόλεις της άγριας Δύσης, η γειτονιά πέθανε πρώτη, μαζί της πέθανε κ η γνώση της κοινωνίας.
Ο κοινωνικός ιστός μολύνθηκε πρώτα απ’ την βάρβαρη αστικοποίηση, τον άκρατο καταναλωτισμό και την ιδιώτευση που αυτός επιβάλλει, ενώ λίγο αργότερα η κοινωνία διαμελίστηκε απ’ τα Μ.Μ.Ε και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπός εξελίσσεται σε έναν βίαιο μίμο, έναν παθιασμένο καταναλωτή με καλυμμένη κάθε ανάγκη κοινωνικοποίησης χωρίς την ανάγκη της κοινωνίας. Μακριά απ’ την ατελείωτη γνώση της ίδιας του της φύσης και πλήρως αποκομμένος απ’ το φυσικό τού περιβάλλον ολισθαίνει ταχύτατα στις άγριες ορέξεις των αρπακτικών του.
Ο στόχος των εξουσιών ανέκαθεν ήταν το μυαλό και ακόμη κ οι ίδιοι που προσωρινά στέφθηκαν νικητές, δεν θα γλίτωναν στο τέλος απ’ το ίδιο τους το νοσηρό δημιούργημα.
