“Αισθάνομαι λίγος, ανάξιος”. Όσο λυπηρό και αν διαβάζεται, τα αισθήματα αναξιότητας δεν είναι άγνωστα σε μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Πολλοί άνθρωποι, ακόμα και εντελώς ασυναίσθητα, μπαίνουν στην εξαντλητική αλλά και ανούσια διαδικασία να συγκρίνουν διαρκώς τον εαυτό τους με τους άλλους, όπως και του να αισθάνονται άσχημα και μειονεκτικά για τις συνθήκες της ζωής τους.
Τα αισθήματα αναξιότητας τραυματίζουν την αυτοεκτίμηση, την αντίληψη που έχουμε εμείς οι ίδιοι για εμάς και τις ικανότητές μας. Αναμφίβολα, η σπουδαιότερη σχέση που θα έχουμε σε όλη μας τη ζωή, θα είναι με τον εαυτό μας. Όταν η σχέση μας αυτή τραυματιστεί, τότε και όλες οι άλλες μας σχέσεις δε θα είναι υγιείς και ισορροπημένες. Δεν μπορείς να αγαπήσεις σωστά κάποιον όταν δεν αγαπήσεις τον ίδιο τον εαυτό σου. Δεν μπορούν οι άλλοι άνθρωποι να σου δώσουν αξία, όταν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε μάθει να δίνουμε αξία στον εαυτό μας.
Από πού προκύπτουν τα αισθήματα αναξιότητας; Κανένας άνθρωπος δε γεννιέται έχοντας σχηματισμένη γνώμη για τον εαυτό του. Η θετική ή η αρνητική αντίληψη για εκείνον, είναι απόρροια των βιωμάτων μας –κυρίως της παιδικής ηλικίας- και της σχέσης μας με τους γονείς μας, όπως και διάφορων άλλων τραυματικών εμπειριών μέσα στο διάβα της ζωής-κοινωνική απόρριψη, εξαπάτηση από σύντροφο. Όλα αυτά τα επώδυνα συναισθήματα, με την πάροδο των χρόνων, ενθαρρύνουν τις αρνητικές σκέψεις του ανθρώπου για τον εαυτό του.
Όλοι οι άνθρωποι από τη στιγμή που γεννιόμαστε, έχουμε ανάγκη από δύο πράγματα: την αγάπη και την αποδοχή. Ο καθένας από εμάς κάνει τα πάντα προκειμένου να τα αποκτήσει, με συνέπεια να τραυματιστεί βαθιά η αυτοεκτίμησή του όταν έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρότητα και την απόρριψη των άλλων. Οι γονείς που φέρονται σκληρά στα παιδιά τους και τα εξαναγκάζουν να δέχονται την αστοργία τους, δημιουργούν ενήλικες με συναισθηματικά κενά οι οποίοι γίνονται εξαρτώμενοι από την εξωτερική επιβεβαίωση και την έγκριση σε όλη την πορεία της ενήλικης ζωής τους.
Σίγουρα απαιτείται χρόνος, αλλά ένας άνθρωπος ο οποίος θα το θελήσει πραγματικά, μπορεί να απελευθερωθεί από τις έντονες αρνητικές σκέψεις και να διεκδικήσει την ευτυχία που του αξίζει. Μία βοήθεια από έναν ειδικό ψυχικής υγείας, στην περίπτωση που το άτομο αδυνατεί να πετύχει την απαλλαγή από αυτές μόνο του, κρίνεται αναγκαία και επιβεβλημένη. Σημαντικό είναι ο άνθρωπος να πιστέψει πρώτος στη δύναμή του να ξεπεράσει το καθετί και να είναι έτοιμος να παλέψει ώστε να διεκδικήσει το καλύτερο για εκείνον.
Ο κάθε άνθρωπος ως ένα μοναδικό πλάσμα, αξίζει και πρέπει να διεκδικεί για το εαυτό του το καλύτερο, μη επιτρέποντας σε κανέναν και σε τίποτα να τον μειώνει και να τον πληγώνει.
