[punica-dropcap]Α[/punica-dropcap]νέκαθεν υπήρξα λάτρης των ξένων γλωσσών και η διαδικασία της εκμάθησής τους ήταν κάτι που μου κέντριζε το ενδιαφέρον. Ειδικά στη σύγχρονη εποχή, η γνώση τους θεωρείται απαραίτητη – αν όχι αυτονόητη – αλλά και ένα επιπρόσθετο προσόν στο πολύτιμο βιογραφικό. Συνεπώς, όλοι μας καταβάλλουμε την μέγιστη δυνατή προσπάθεια να γίνουμε δίγλωσσοι και τρίγλωσσοι από μικρή ηλικία. Τι γίνεται όμως με την μητρική μας γλώσσα;
Η ελληνική γλώσσα, όπως και η κινεζική, είναι από τις αρχαιότερες γλώσσες που μιλιέται ακατάπαυστα μέχρι σήμερα, χωρίς να υπάρχει κάποιο χάσμα. Η αρχαία και η νεοελληνική γλώσσα, αν και από πολλούς θεωρούνται εντελώς ξένες μεταξύ τους, συνδέονται άμεσα και στην πραγματικότητα η δεύτερη αποτελεί συνέχεια και απλοποίηση της πρώτης. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι πολλές αρχαίες λέξεις έχουν μεταφερθεί στην νεοελληνική γλώσσα, όχι πάντα στην αρχική τους μορφή, αλλά και μέσα από τις παράγωγές τους. Επιπλέον, στην αρχαιότητα υπήρξε η πιο διαδεδομένη γλώσσα στην λεκάνη της Μεσογείου, λόγω της μεγάλης επιρροής που ασκούσαν οι αρχαίοι Έλληνες μέσα από το εμπόριο και τη δημιουργία αποικιών.
Μια από τις πιο πλούσιες γλώσσες, η ελληνική χαρακτηρίζεται για την ευπλάθειά της, αλλά και την ακρίβειά της, καθώς δεν είναι λίγες οι λέξεις που δύσκολα αποδίδονται αποτελεσματικά σε μια άλλη γλώσσα, γεγονός που την καθιστά άκρως ποιοτική και συνάμα λακωνική. Ταυτοχρόνως, διαφαίνεται σε κάθε λέξη ξεχωριστά η ετυμολογία και η ιστορική της πορεία μέσα από την ορθογραφία, η οποία καλλιεργείται με την γνώση της αρχαίας ελληνικής. Λαμβάνοντας όλα τα παραπάνω υπ’ όψιν, δεν είναι τυχαίο που πολλές γλώσσες έχουν επηρεαστεί και δανειστεί ελληνικές λέξεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αγγλική που από τις 490.000 λέξεις, οι 41.615 είναι ελληνικές!
Τα αρχαία, το πιο μισητό μάθημα της πλειοψηφίας των μαθητών, αποτετελεί το κλειδί για την βαθύτερη, ουσιαστικότερη και πραγματική γνώση της νεοελληνικής. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τόσοι μαθητές, ενήλικες, ακόμη και οι ίδιοι οι καθηγητές αναφέρονται με απέχθεια στα αρχαία. Και σε αυτό προφανώς οφείλεται ο χρησιμοθηρικός χαρακτήρας της σύγχρονης εκπαίδευσης που έχει ως στόχο την στείρα γνώση, την αποστήθιση και την δημιουργία παπαγάλων. Δίχως την γνώση των αρχαίων, είναι αδύνατη η σωστή χρήση της γλώσσας μας. Όπως λέει και ο Ελύτης: «η γλώσσα δεν είναι μόνο μέσο επικοινωνίας, αλλά είναι εργαλείο μαγείας και φορέας ηθικών αξιών». Γι’ αυτό οφείλουμε να γνωρίζουμε πώς να χρησιμοποιούμε σωστά αυτό το εργαλείο, έτσι ώστε να γινόμαστε κατανοητοί στους άλλους και να εκφραζόμαστε με ακρίβεια.
Η εκμάθηση ξένων γλωσσών μας παρέχει πληθώρα εφοδίων και πλεονεκτημάτων σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Ωστόσο, δεν γίνεται να ξεχνάμε τις ρίζες μας, την προέλευσή μας και κατ’ επέκταση την προσωπικότητά μας. Οι συνέπειες της παγκοσμιοποίησης μπορεί να είναι καταστροφικές σε πολλούς τομείς, ειδικά στην υποβάθμιση και στην εξαφάνιση της ιδιαίτερης και ιδιάζουσας γλώσσας μας. Είμαστε υποχρεωμένοι να την διατηρήσουμε και να αποτρέψουμε τον οριστικό αφανισμό της.
