Αυτοάμυνα! Ο όρος από μόνος του δηλώνει το άτομο και την άμυνα. Αμύνομαι εαυτόν, δηλαδή προστατεύω τον εαυτό μου από διάφορους παράγοντες!
Η αυτοάμυνα δεν είναι μόνο σωματικές τεχνικές, μπουνιές, κλωτσιές, λαβές, ρίψεις κλπ. Η αυτοάμυνα είναι να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ σώματος και πνεύματος ώστε σε μια ενδεχόμενη συμπλοκή να μπορέσει να αντιδράσει και το μυαλό και το σώμα, με τον σωστό τρόπο!
Η αυτοάμυνα δεν μαθαίνεται σε ένα, δυο, πέντε σεμινάρια. Είναι μια διαδικασία η οποία πρέπει να είναι συνεχής και να ασκείται συχνά ώστε να μάθει το σώμα και το μυαλό και να αντιδρά σχεδόν μηχανικά. Δεν φτάνει να μάθεις μια, δυο, δέκα, εκατό τεχνικές. Πρέπει να μάθεις να επιλεγείς τι, πως, που, και πότε, και γιατί, θα αντιδράσεις έτσι.
Η αυτοάμυνα και η αυτοπροστασία ξεκινάνε από μέσα μας. Να τρεφόμαστε σωστά, να ψυχαγωγούμαστε σωστά, να ξεκουραζόμαστε, να διασκεδάζουμε, να μαθαίνουμε, να νιώθουμε. Να δίνουμε χώρο σε όλα τα συναισθήματα, να συγχωρούμε, να χαιρόμαστε, να είμαστε ενεργά μέλη της κοινωνίας μας, προσφέροντας ότι μπορεί ο καθένας.
Όταν διδάσκουμε πολεμικές τέχνες, δεν τις διδάσκουμε για να περάσει κάποιος την ώρα του. Δεν τις διδάσκουμε για να βγει κάποιος πρώτος, ούτε για να κερδίσει αγώνες. Σε αυτή την τέχνη δεν υπάρχουν μετάλλια και βάθρα, δεν υπάρχουν κύπελλα, δεν υπάρχουν χρήματα, δεν υπάρχει αναγνώριση.
Υπάρχει αυτογνωσία, πειθαρχία, αυτοπεποίθηση, ηθική ικανοποίηση. Το σώμα μαθαίνει να λειτουργεί σωστά. Αποκτά ισορροπία, συγχρονισμό, και συνοχή! Το μυαλό «ασκείται», βρίσκεται σε εγρήγορση, αποκτά πλέον αντίληψη!
Θέλω να παρακαλέσω όσους και όσες παρακολουθούν μαθήματα αυτοάμυνας και πολεμικών τεχνών να ΜΗ νομίζουν ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε extreme καταστάσεις μετά από κάποια μαθήματα ή και σεμινάρια. Ας μην αφήνουμε τον εγωισμό μας να ανεβαίνει πάνω από το κεφάλι μας.
Επίσης, να μη μπερδεύουμε την έννοια των μαχητικών αθλημάτων με την έννοια των πολεμικών τεχνών και της αυτοάμυνας. Έξω στον δρόμο και στην πραγματική ζωή δεν παίζουμε, ούτε για πόντους, ούτε για διπλώματα, ούτε για μαύρες ζώνες.
Πάντα υπάρχει ο πιο δυνατός από μας, ο πιο έξυπνος, ο πιο καλός, ο πιο έμπειρος. Εμείς πρέπει να έχουμε την σωστή κρίση να το αντιληφθούμε και να πράξουμε αναλόγως.
Τέλος, όταν επιλέγουμε τέχνη και δάσκαλο, δίνουμε ότι πιο πολυτιμότερο έχουμε, το σώμα μας, τον χρόνο μας και τέλος τα χρήματα μας. Οπότε ΡΩΤΑΜΕ, ποιος είναι ο δάσκαλος, πόσα χρόνια ασχολείται, ποιος είναι ο δάσκαλος του, κάνει ο ίδιος μαθήματα για να εξελίσσεται; Τα μαθήματα τα κάνει ο ίδιος ή αφήνει βοηθούς να τα κάνουν; Από πού προέρχονται οι γνώσεις του; Είναι ρεαλιστικά αυτά που δείχνει; Υπάρχει σωματική επαφή στο μάθημα;
Να μάθουμε ποιος είναι αυτός, στον οποίο θα εμπιστευτούμε τον εαυτό μας!
