Βρίσκεσαι στον αέρα στα μισά μιας 360ο κωλοτούμπας με τα uzi σου να αδειάζουν στα κεφάλια δύο αντιπάλων… σε αργή κίνηση. Καλή φάση; Στο My Friend Pedro θα σου συμβαίνει διαρκώς. Επειδή ο φίλος σου ο Πέτρος, δηλαδή μία ιπτάμενη μπανάνα, σου είπε ότι έτσι πρέπει να γίνει. Μιλάμε για ένα platform shooter αγνή απόλαυση, που θα προέκυπτε άνετα από το πάντρεμα των Max Payne με τα κλασσικά side scrolling arcade παιχνίδια.
Χειρίζεστε έναν ανώνυμο χαρακτήρα που θυμίζει έντονα τον πολυαγαπημένο Deadpool (αν και σε αντίθεση με αυτόν, δεν βγάζει άχνα), ο οποίος κατά τις προσταγές της προαναφερθείσας μπανάνας ξεκινά το φονικό του έργο. Μην ψάξετε για ιδιαίτερο σενάριο στο My Friend Pedro, υπάρχει απλά μία πρόφαση για τις σφαίρες που θα πέφτουν βροχή και ως όχημα για χιούμορ.
Από πιστολίδι όμως, άλλο τίποτα! Όπως σε όλα τα παιχνίδια του είδους, έτσι και εδώ θα ξεκινήσετε με ένα απλό πιστόλι που σύντομα θα γίνουν δύο και η λίστα θα μεγαλώνει. Καραμπίνες, Uzi, Assault και Sniper rifles είναι όλα εδώ προς τέρψιν όσων αγαπούν τα παιχνίδια δράσης. Αλλά και τις ταινίες δράσης, καθώς η επιρροή των ταινιών του John Woo, που οδήγησε στο Matrix και το John Wick, είναι ορατότατη και στο My Friend Pedro.
Χαμός λοιπόν καθώς για πέντε ώρες θα χοροπηδάτε από δω και από ‘κει, ενώ ταυτόχρονα θα αδειάζετε τους γεμιστήρες σας προς κάθε κατεύθυνση. Το περιβάλλον του κάθε επιπέδου είναι καλοσχεδιασμένο, με επιφάνειες που εξοστρακίζουν τις σφαίρες και γάντζους στους οποίους κρεμιέστε, δημιουργώντας θεαματικά αποτελέσματα. Πιρουέτες, roll και κλωτσιές συμπληρώνουν κινησιολογικά το ντελίριο δράσης που περιλαμβάνει μέχρι και skateboard! Δεν θα μπορούσε να λείπει φυσικά η μπάρα για το bullet time, το οποίο πέρα από το να προσδίδει δραματικό εφέ, θα σας λύσει τα χέρια ουκ ολίγες φορές.
Όσο θεαματικότερα, και σε καλύτερο χρόνο ολοκληρώνετε την καθεμία από τις 40 πίστες, τόσο μεγαλύτερη βαθμολογία θα αποσπάτε. Είναι γεγονός ότι βαθμολογίες υπήρχαν ανέκαθεν σε τέτοια παιχνίδια με arcade λογική και ρίζες. Είναι επίσης γεγονός ότι η ταυτόχρονη εκτέλεση ακροβατικών και αντιπάλων με ροή και ρυθμό, είναι μία ευχάριστη πρόκληση που θέλεις να επαναλαμβάνεις όλο και καλύτερα.
Το My Friend Pedro θα μπορούσε να γίνει βαρετό από την πολλή επανάληψη, ευτυχώς η σύντομη διάρκειά του και η καλοζυγισμένη καμπύλη δυσκολίας του, δεν το αφήνουν. Μάλιστα είναι από τα παιχνίδια που ξαναρχίζεις για να ξεσκάσεις, επιδιώκοντας παράλληλα θεαματικότερα κόλπα και επιδόσεις. Θα ήταν ακόμα καλύτερα τα πράγματα αν η παλέτα των γραφικών διαφοροποιούταν περισσότερο από επίπεδο σε επίπεδο. Με εξαίρεση ένα μικρό κεφάλαιο με τέσσερεις πίστες, το υπόλοιπο παιχνίδι εκτυλίσσεται σε αστικές-βιομηχανικές περιοχές που επικρατεί το γκρι. Με βάση το εξωφρενικό στήσιμο του παιχνιδιού, είναι κρίμα που δεν έχουμε περισσότερες πίστες με παράταιρο και πολύχρωμο περιβάλλον.
Στον τομέα του ήχου επικρατούν δύο πράγματα: πυροβολισμοί και Ambient Techno. Τα ηχητικά εφέ είναι δυναμικά και προκαλούν ένταση ενώ όλες οι συνθέσεις του soundtrack είναι διαμαντάκια που θα μπορούσαν να σταθούν άνετα σε DJ set ανάλογης ηλεκτρονικής μουσικής.
Το My Friend Pedro θυμίζει πληθώρα παιχνιδιών, καθώς τα platform shooters είναι παλιό και πολυπληθές είδος. Η αλήθεια είναι όμως ότι κάνει την δουλειά του τόσο καλά όσο λίγα. Δεν ξέρω, και αμφιβάλλω, αν θα μείνει στην ιστορία δίπλα σε ιερά arcade τέρατα όπως το Sunset Riders, το Elevator Action II και τα Metal Slug. Ούτε μπορώ να γράψω ότι είναι διάδοχος του Max Payne. Ξέρω όμως ότι διασκέδασα μαζί του όσο και με τα παραπάνω. Και αν δεν πάρει μια θέση στην ιστορία των παιχνιδιών, παίρνει σίγουρα μια μικρή θέση στην καρδιά όσων το τιμήσουν.
