Τα Arcade Games είναι η αρχή των πάντων. Τα Arcade Games είναι ο λόγος που σήμερα έχουμε όλοι από μια κονσόλα στο σαλόνι μας. Τα Arcade Games είναι ο λόγος που δεν διαβάζαμε όσο θα έπρεπε τα μαθήματα μας. Τα Arcade Games είναι ο λόγος που πολλές φιλίες πέρασαν κρίση και πολλές σχέσεις τερματίστηκαν. Ίσως βέβαια, τα Arcade Games να είναι και μια αιτία που αργήσαμε να προχωρήσουμε σε αυτό το μονοπάτι, τις σχέσεις. Γενικά, τα Arcade Games πήραν την gaming βιομηχανία νεογέννητη και την έκαναν ενήλικη γυναίκα.
Καταλαβαίνετε, τέλος πάντων.
Οι περισσότεροι νεαροί φίλοι μας δεν είχαν την τύχη να αγγίξουν εκείνες τις μεγάλες κονσόλες, όπως τις λέγαμε, του ’80 και ’90. Εμείς είχαμε την χαρά να φάμε αρκετά πενηντάρικα (πενήντα δραχμές, ναι τις πρόλαβα) σε όλα τα Arcade Games του τότε. Ίσως κάπου να υπάρχουν ακόμη και σήμερα ξεχασμένες οι όμορφες εκείνες παιχνιδομηχανές. Αλλά έχω να δω μια αρκετά χρόνια.
Από τα τέλη του ’70 μέχρι τα τέλη του ’80 οι συγκεκριμένες μηχανές άνθισαν και γνώρισαν ένδοξες στιγμές. Εμείς τις παραλάβαμε τη δεκαετία του ’90.
Έφηβοι και πιτσιρίκια δημιουργούσαν ουρές στα μαγαζιά που φιλοξενούσαν Arcade Games. Τα είχαν βαφτίσει κιόλας, τα Ουφάδικα τα έλεγαν. Χαρακτήρες παιχνιδιών που ζουν στον εικονικό κόσμο σήμερα, εμφανίστηκαν πρώτα στα Arcade Games. Έκαναν το ντεμπούτο τους και αγαπήθηκαν στα Arcade Games, ενώ συνεχίζουν να είναι αγαπητοί και σήμερα.
Θυμήθηκα πέντε χαρακτήρες που συνάντησα πρώτη φορά σε Arcade Games και τους λάτρεψα. Τους μετέτρεψα σε Icons. Όχι μόνο εγώ βέβαια.
Ακολουθούν παρακάτω.
Super Mario
Ο Mario της γειτονιάς μας. Ο πιο αναγνωρίσιμος χαρακτήρας της περασμένης gaming γενιάς. Η πρώτη φορά που τον είδαμε να τρέχει στον μαγικό του σύμπαν, ήταν το 1983. Περάσαμε μαζί του από πολλούς κόσμους και πολλές ταλαιπωρίες για να τον δούμε να κατεβάζει την τελευταία σημαία του τελευταίου κάστρου. Από εκείνη τη στιγμή, μπήκε στην καρδιά μας. Τόσο ο Mario όσο κι ο Luigi, ο οποίος ζει στη σκιά του αδερφού του από τότε και για πάντα. Η διαρκής αναζήτηση της βασίλισσας Peach και ο αέναος πόλεμος με τις δυνάμεις του Bowser μας κράτησαν παρέα για πολλά χρόνια.
Με τα remake που έχουν κυκλοφορήσει, μας κρατάν ακόμη και τώρα.
Pac-Man
Δεν κατάλαβα ποτέ την ουσία του παραπάνω παιχνιδιού. Αλλά πρέπει να γράψουμε την αλήθεια, όλοι γνωρίζουν το Pac-Man. Αν και οι περισσότεροι δεν έχουν παίξει ποτέ. Και για ποιο λόγο να παίξουν κιόλας, θα αναρωτηθεί κάποιος. Το βασικό του σενάριο από το 1980 που κυκλοφόρησε, δεν άλλαξε κι ιδιαίτερα. Ένας λαβύρινθος, ένα στόμα να καταπίνει τελίτσες και τέσσερα φαντάσματα να το κυνηγάν. Κι έτσι απλά έχεις ένα παιχνίδι που θα θυμούνται όλα τα ενήλικα παιδιά για πάντα. Κι έτσι έχεις τον παραπάνω κύριο σαν μια από τις πρώτες μορφές των Arcade Games.
Αν και το Pac-Man του PlayStation 1 θα μπορούσα να πω ή γράψω ότι ήταν ένα αξιοπρεπές παιχνίδι.
Scorpion vs Sub Zero
Από τα καλύτερα Arcade Games ήταν τα fighting. Από το εξώφυλλο του κειμένου, φαινόταν ότι θα το έφερνα εδώ. Ας μην το κρύβουμε, για αυτά τα παιχνίδια κλέβαμε κέρματα από γιαγιά και παππού και περνούσαμε ώρες παίζοντας ηλεκτρονικές μπουνιές. Ένα από τα πρώτα και καλύτερα fighting games ήταν αναμφίβολα το Mortal Kombat. Και είναι ακόμη. Όμως αν και οι χαρακτήρες του είναι πολλοί, ο καθένας με την δική του ιστορία και τα δικά του χαρακτηριστικά, δύο είναι οι πρωταγωνιστές του.
Ο Scorpion και ο Sub-Zero.
Κανένα παιχνίδι να μην έχεις παίξει ποτέ και καμία επαφή να μην έχεις με το συγκεκριμένο κόσμο, αυτό καταλαβαίνεις. Καταλαβαίνεις ότι είναι εχθροί, χωρίς να ξέρεις πώς το καταλαβαίνεις. Κι επειδή είσαι κι έξυπνος, υποστηρίζεις κι επιλέγεις τον Scorpion, τον πιο badass χαρακτήρα που έχει δημιουργήσει το Mortal Combat. Προκαλείς τον ξάδερφο σου σε μπουνιές, μέχρι τελευταίου κέρματος. Χάνεις, μαλώνεις μαζί του και δε μιλιέστε μέχρι την ενηλικίωση σας.
Ναι, το έχω κάνει.
Υ.Γ. Μετράει στην πεντάδα μόνο ο Scorpion κι ας αναφέρεται ο Sub-Zero.
Jin Kazama
Θα ήθελα να τον βάλω σαν νούμερο Ένα, αλλά η θέση είναι ήδη κλεισμένη.
Το Tekken το πρόλαβα στα καλά χρόνια των Arcade Games. Έλαβα μέρος σε διαγωνισμούς, έφαγα εικονικά τα μούτρα μου, αλλά το ευχαριστήθηκα. Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας βέβαια ήταν ο Hwoarang, αλλά σίγουρα ο πιο αναγνωρίσιμος της σειράς είναι ο Jin.
Έχει όλο το πακέτο του πρωταγωνιστή μιας σειράς.
Παρελθόν σκοτεινό, δολοφονία μητέρας και κατάρα στο αίμα της οικογένειας του. Μια συνεχής μάχη με τον παππού και τον πατέρα του. Μια αναζήτηση του εαυτού του από τη στιγμή που καταλαβαίνει ότι πραγματικά είναι ένας δαίμονας. Γενικά, ο Jin είναι πρωταγωνιστής, δεν δημιουργήθηκε να είναι δεύτερος χαρακτήρας.
Ryu
Ο βασιλιάς των Arcade Games, όσα χρόνια κι αν περάσουν δε θα πέσει. Ο θρόνος ανήκει αποκλειστικά και μόνο στο Street Fighter.
Ένα παιχνίδι που άλλαξε τη βιομηχανία και την επηρέασε όσο λίγα. Ο πρωταγωνιστής εδώ ήταν, είναι και θα είναι για πάντα ο Ryu. Ο Ryu είναι ο λόγος που το καράτε έγινε μόδα τη δεκαετία του ’90. Είναι η αιτία που όποιος φοράει μια άσπρη στολή οποιασδήποτε σχολής πρέπει να την συνοδεύει με μια κόκκινη κορδέλα στο κεφάλι. Η μορφή του Ryu έφτασε να διαφημίζει τη βιομηχανία για αρκετά χρόνια, παρόλο που η σειρά Street Fighter είχε μια πτώση κάποτε.
Ο Ryu είναι ο χαρακτήρας που θα ήθελε ο κάθε gamer να είναι. Είναι ο σιωπηλός τιμωρός του κακού και η απονομή δικαιοσύνης. Κάτι σαν τον Batman, αλλά σε πιο fighting κατάσταση.
Η σειρά Street Fighter πέρασε από τα Arcade Games στις κονσόλες κι έπειτα στην τηλεόραση. Έχει βγει μια αξιοπρεπής anime σειρά και αρκετές ταινίες. Anime ταινίες, όχι σαν την ταινία με το Van Damme.
Επειδή μου αρέσει η μουσική της σειράς, θα αφήσω παρακάτω ένα πολύ καλό theme. Το Hadouken Theme του Ryu.
