Για πολλοστή φορά οι τίτλοι τέλους άρχισαν να πέφτουν στην οθόνη, ονόματα συντελεστών του παιχνιδιού άρχισαν να εμφανίζονται δεν γνωρίζω ακριβώς με τι σειρά και η γνώριμη πλέον μουσική των Ashtar Command άρχισε να δένει με τους τίτλους, το τελείωμα της ιστορίας και το ψυχοπλάκωμα που ένιωσε όποιος έχει παρακολουθήσει την ιστορία του. Γιατί το Red Dead Redemption δεν είναι απλά ένα παιχνιδάκι για να περάσει η ώρα μας, είναι κάτι παραπάνω.
Η ιστορία διαδραματίζεται στα 1910 και πέρα, στην Αμερική πλέον της προόδου όπου η Άγρια Δύση και οι σκληροί καουμπόηδες τείνουν προς εξαφάνιση, οι σιδηρόδρομοι και τα πρώτα αμαξίδια εμφανίζονται και αντικαθιστούν τα άλογα και τις άμαξες. Ο ήρωας μας ο κακός που αγαπήσαμε, John Marston, προσπαθεί να θάψει ένα παρελθόν που τον στοιχειώνει και να ζήσει μια κανονική ζωή με την γυναίκα του και τον γιο που του απέμεινε. Ένα παρελθόν που περιλαμβάνει ληστείες τραπεζών, αμαξών, δολοφονίες με ή χωρίς δόλο, μια ζωή γενικά γεμάτη ηδονές και στα άκρα. Μετά από έναν εκβιασμό των πολιτισμένων εκπροσώπων του νόμου ο John αναγκάζεται να αναζητήσει την παλιά του συμμορία και να τους φέρει ενώπιον του νόμου ώστε να κερδίσει ο ίδιος την ελευθερία του και να γυρίσει πίσω στην φάρμα του προσπαθώντας να ενταχθεί στην φυσιολογική ζωή. Μέσα σε άκρες ο κορμός είναι αυτός.
Για το κομμάτι του εικαστικού, είναι από τις ωραιότερες δουλειές που έχουν παρουσιαστεί σε παιχνίδι της προηγούμενης γενιάς. Τα τοπία είναι μαγευτικά, οι λεπτομέρειες απίστευτες, οι άνθρωποι που συναντάς και συνομιλείς μαζί τους παρουσιάζονται με διαφορετικά πρόσωπα και όχι όλοι με το ίδιο αλλάζοντας απλά ένα παντελόνι. Οι παράπλευρες αποστολές μπορούν να προσφέρουν διασκέδαση τόσο πριν αλλά κα μετά τον τερματισμό του παιχνιδιού (με μια μικρή διαφορά μετά το τέλος). Ο παίχτης μπορεί να επιλέξει αν θα πλευρίζει με το νόμο ή αν θα γίνει ένας Ντεσπεράντο, ένας παράνομος των καιρών εκείνων. Όλα καθορίζονται από τις επιλογές εντός του παιχνιδιού. Επίσης μετά από κάθε επίτευγμα θα γεμίζει μια μπάρα η οποία παρουσιάζει την φήμη του χαρακτήρα. Κάποτε το όνομα του Marston θα ακούγεται από κάθε άνθρωπο στις τρεις περιοχές του παιχνιδιού, δεν θα πληρώνετε στα μπαρ, δε θα πληρώνετε τις άμαξες αν χρειάζεστε μεταφορικό μέσο, θα δέχεστε δώρα από αγνώστους απλά και μόνο επειδή σε μια παράπλευρη αποστολή σώσατε έναν κυνηγό θησαυρών από μια ομάδα Μπαντίντος.
Αυτό όμως που κάνει το Redemption απίστευτο είναι τα συναισθήματα που προκαλεί. Ειδικά η τελευταία αποστολή σε συνδυασμό με τους τίτλους του παιχνιδιού θα κάνουν και τον πιο πετρόκαρδο κι αδιάφορο να σπάσει έστω και ελάχιστα. Δεν θα αποκαλύψω το τελείωμα και την κορύφωση της ιστορίας γιατί μπορεί κάποιος να θελήσει να ανέβει στο άλογο και να καλπάσει στο μαγικό κόσμο του. Αυτό που αφήνει είναι δύο διδαχές:
1.Από το παρελθόν σου δεν μπορείς να ξεφύγεις όσο κι αν προσπαθείς, όσο το διώχνεις σαν λυσσασμένο σκυλί τόσο θα έρχεται τα βράδια και θα σε δαγκώνει. Αγκάλιασε το και ζήσε με αυτά που έγιναν.
2.Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, το γνωμικό επαληθεύεται. Θα συμπληρώσω ότι κάπου κάπου εκδίκηση και δικαιοσύνη πιάνονται χέρι-χέρι και σε καθοδηγούν. Μπορεί να αργήσεις να φτάσεις εκεί που θες από εκεί που σε πηγαίνουν, αλλά θα φτάσεις.
Και αξίζει.
