Το gaming, μια πονεμένη ιστορία και μια παρεξηγημένη λέξη. Μάλλον θα λέγαμε ή θα γράφαμε καλύτερα, μια παρεξηγημένη έννοια. Πόσοι άνθρωποι δεν είπαν ή νόμισαν πως το gaming είναι απλά ένας τρόπος να περνά την ώρα του ένα παιδί; Και συγκεκριμένα τον ελεύθερο του χρόνο. Αφού θα έχει τελειώσει με μαθήματα, σχολείο και φροντιστήριο. Και οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Τότε και μόνο τότε θα έχει το ελεύθερο το παιδί να ασχοληθεί με τα παιχνίδια του.
Ναι, με το gaming.
Θα ρωτήσει τώρα κάποιος: “Μα καλά, δεν είναι λογικό να πρέπει να τελειώσει με τις υποχρεώσεις του κι έπειτα να μπει στον εικονικό κόσμο;”
Πρώτον, σιγά το matrix που θα μπει το παιδί. Δεύτερον, ναι εννοείται ότι πρέπει να κοιτάξει πρώτα τα μαθήματα και τις υποχρεώσεις του. Τώρα βέβαια, το γεγονός ότι φορτώνουμε υποχρεώσεις τα παιδιά με ξεπερνά, αλλά έτσι λειτουργούμε. Το ότι αντιμετωπίζεται το gaming ακόμη με επιφύλαξη από πολλούς ενήλικες, εκεί είναι το πρόβλημα και το θέμα.
Ειδικά όσον αφορά τη σχέση gaming και παιδιών.
Τί σχέση έχει το gaming με τα παιδιά;
Πολύ απλά, το παιχνίδι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να μάθει το κάθε παιδί κάτι καινούργιο. Είναι μια αφορμή από την ιστορία που θα του παρουσιαστεί να πάρει κάποιο ερέθισμα. Να ασχοληθεί με το ερέθισμα και ίσως να επηρεαστεί από το ερέθισμα. Για παράδειγμα, πόσα παιδιά έμαθαν ιστορία μέσα από το Assassin’s Creed; Καλά, δεν τη διδάχτηκαν με καθηγητή και πίνακα, αλλά πήραν μια αφορμή να ψάξουν κάποια ιστορικά γεγονότα και να ξεχωρίσουν την πραγματικότητα από το σενάριο.
Κι όσο περνούν τα χρόνια, πολλοί θεωρούν πως η σχέση αγάπης που εξακολουθούμε να έχουμε με το gaming είναι λαθεμένη. Εμείς, τα παιδιά που δε θα μεγαλώσουν ποτέ. Αρκετοί στην εφηβεία τους απομακρύνονται από το μονοπάτι αυτό. Προτιμήσεις είναι αυτές, δε θα τις κρίνουμε. Άλλωστε ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει.
Ακόμα.
Όμως, εγώ για παράδειγμα, έμαθα για τους Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti μέσα από το Metal Gear Solid 4. Μέσω του παρακάτω τραγουδιού:
Here’s To You – Ennio Morricone
Όποιος ενδιαφέρεται, ας ψάξει την ιστορία τους. Ήταν δύο πολιτικοποιημένοι άνθρωποι οι οποίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο άδικα. Με μια ψευδή κατηγορία απλά και μόνο για τα Πιστεύω τους. Από τότε είναι γνωστοί σε όλο τον κόσμο. Βέβαια αυτό συνέβη σε μια σκοτεινή χρονική περίοδο και ενώ ένα πολιτικό κίνημα διωκόταν.
Μέχρι εκεί θα πω – γράψω. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Υπάρχουν κι άλλοι, ευτυχώς πολλοί, που βρήκαν παρόμοια ερεθίσματα και διδαχές μέσω του gaming. Οπότε είναι στιγμή εμείς που είμαστε οι αυριανοί γονείς μας να ξεκολλήσουμε από το καλούπι το πατρώο.
Κι όσον αφορά τα παιδιά;
Ναι, ο κόσμος του gaming πρέπει να ανοίγεται στα παιδιά. Ναι, πρέπει να βυθιστούν σε ένα ποιοτικό παιχνίδι και να μαγευτούν από την ομορφιά του. Ναι, πρέπει να βγάλουν συμπέρασμα για το παιχνίδι και την ιστορία του.
Και ναι, αν όλα τα παραπάνω συμβούν, μέσα από ένα παιχνίδι το παιδί θα διδαχτεί. Όχι, δεν υπερβάλλω και είναι μια πραγματικότητα. Σε ένα σύστημα παιδείας που συνεχώς αποτυγχάνει, έχουμε ένα δρόμο επιτυχίας.
Κι όσο κι αν ακούγεται ή φαίνεται αστείο, ο δρόμος αυτός είναι το gaming.
