Ο όρος «Soundtrack» είναι ευρύς και έχει επικρατήσει να αναφέρεται στο CD με τη μουσική μιας ταινίας, μια τηλεοπτικής σειράς, ενός βιντεοπαιχνιδιού και σε αρκετά σπάνιες περιπτώσεις σε μουσική γραμμένη ειδικά για ένα βιβλίο, είτε περιλαμβάνει πρωτότυπη μουσική, είτε μόνο τραγούδια, είτε και τα δύο. Όταν στο CD υπάρχουν μόνο τραγούδια, τότε μιλάμε για «Soundtrack Album». Ο όρος «Score» είναι πιο εξειδικευμένος και αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην πρωτότυπη μουσική που έχει γραφτεί για μια ταινία.
Θυμηθείτε τις φορές εκείνες που προσέξατε τη μουσική μιας ταινίας. Πολλές φορές είναι αυτή η μουσική που βρίσκεται στην «πρώτη γραμμή», έτσι ώστε δύσκολα μπορεί κάποιος να μην την προσέξει. Εξάλλου, μην ξεχνάμε ότι υπήρξαν ταινίες που όφειλαν σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία τους στη μουσική τους επένδυση.
Η άποψη, ότι η μουσική που γράφεται για το σινεμά, απευθύνεται σε περιορισμένο ακροατήριο έχει διαφοροποιηθεί τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε έτσι. Ακόμη και αρκετές δεκαετίες μετά τη γέννηση της έβδομης τέχνης, η μουσική για ταινίες – σύμφωνα με τους υπευθύνους των μεγάλων studio – ανήκε στην κατηγορία της μη εμπορικής μουσικής.
Το πρώτο soundtrack ταινίας που κυκλοφόρησε στην ιστορία του κινηματογράφου ήταν ο δίσκος με τα τραγούδια της ταινίας της Disney «Snow White and the Seven Dwarfs» (Ιανουάριος 1938). Την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί στους κινηματογράφους το αριστουργηματικό έπος «Gone with the Wind» (1939) με την κλασική μουσική του Max Steiner. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, ένα από τα πιο αγαπητά soundtracks όλων των εποχών, δεν κυκλοφόρησε τη χρονιά που προβλήθηκε η ταινία. Έπρεπε να περάσουν 15 χρόνια για να κυκλοφορήσει μια δεκάλεπτη σουίτα από τη μουσική της, που ετοίμασε και ηχογράφησε ο Steiner. H αυθεντική ηχογράφηση του soundtrack θα κυκλοφορήσει το 1967, 28 ολόκληρα χρόνια μετά την έλευση της ταινίας στους κινηματογράφους.
Ο Εrich Wolfgang Korngold (1897-1957) με τις εξαιρετικές μουσικές του περγαμηνές (Captain Blood, The Adventures of Robin Hood, The Sea Hawk κ.τ.λ.) θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους στυλοβάτες της κινηματογραφικής μουσικής στα πρώτα της βήματα, πίσω στη δεκαετία του ’30. Ενδεικτικό της άποψης ότι η μουσική για ταινίες αντιμετωπιζόταν ως αντιεμπορική είναι το γεγονός ότι έως το 1951 δεν υπήρχε ούτε μία κυκλοφορία με κινηματογραφική μουσική του συνθέτη. Το 1972 ηχογραφήθηκε μια συλλογή με μουσική από διάφορες ταινίες του Korngold, υπό τη διεύθυνση του Charles Gerhardt. Σε ένα χρόνο πούλησε πάνω από 38.000 δίσκους αυξάνοντας κατακόρυφα το ενδιαφέρον του μουσικόφιλου κοινού για το συνθέτη. Σήμερα ο Korngold θεωρείται ένας από τους κορυφαίους συνθέτες των τελευταίων εκατό ετών. Όμως, ο συνθέτης πέθανε πιστεύοντας ότι η μουσική του είχε ξεχαστεί!!!
Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν τη δεκαετία του ’40, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο soundtrack ταινίας με πρωτότυπη μουσική. Ήταν η εξωτική μουσική που έγραψε ο Miklos Rozsa για την ταινία «Jungle Book» (1942). Οι πωλήσεις του ξεπέρασαν κάθε προσδοκία και άγγιξαν το αστρονομικό για την εποχή νούμερο των 42.000 δίσκων! Όμως, δεν ήταν η αυθεντική ηχογράφηση. Ο Rozsa ετοίμασε μια σουίτα 28 λεπτών συνοδευόμενη από αφήγηση.
Υπήρξαν κι άλλοι που ακολούθησαν το παράδειγμά του, επαναηχογραφώντας τμήματα από τη μουσική διαφόρων ταινιών, όπως οι συνθέτες Victor Young και Alfred Newman από τα soundtracks των «For Whom the Bell Tolls» (1943) και «The Song of Bernadette» (1943) αντίστοιχα. Το 1949 ήταν η χρονιά σταθμός για την ιστορική καταγραφή των soundtrack κυκλοφοριών. H κορυφαία δραματική μουσική του Miklos Rozsa, με το μνημειώδες βαλς, για την ταινία «Madame Bovary» λαμβάνει την εμπορική της κυκλοφορία και στο εξώφυλλο του δίσκου αναφέρεται: «Recorded directly from the soundtrack», δηλαδή για πρώτη φορά κυκλοφορούσε πρωτότυπη μουσική όπως ακριβώς ακουγόταν στην ταινία!And history goes on…
