Είναι γεγονός ότι ο κίνδυνος για εξαφανισμένα είδη αυξάνεται. Μπορούν όμως κάποια είδη να χαρακτηριστούν εξαφανισμένα απλά και μόνο επειδή δεν έχουν θεαθεί εδώ και καιρό; Οι οργανισμοί που θα αναφερθούν παρακάτω φρόντισαν να μας δώσουν μια αισιόδοξη απάντηση. Είδη τα οποία θεωρoύσαμε πώς είχαν εκλείψει, εντοπίστηκαν αργότερα ζωντανά, αψηφώντας το “θάνατο” που με βιασύνη τους αποδόθηκε.
Γιγάντια χελώνα (Chelonoidis phantasticus)
Το πιο πρόσφατο εύρημα της λίστας, μια από τις γιγάντιες χελώνες των Γκαλαπάγκος, και συγκεκριμένα το είδος Chelonoidis phantasticus, βρέθηκε ζωντανή στο νησί Fernandina, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο περιβάλλοντος του Εκουαδόρ, στις 20/02/19. Το είδος αυτό είχε θεωρηθεί εξαφανισμένο για πάνω από έναν αιώνα, με τη τελευταία του εμφάνιση να έχει καταγραφεί το 1906. Πάντως, το ότι εντοπίστηκαν ίχνη και περιττώματα, πιθανότατα ατόμων του ίδιου είδους, δείχνει πως εν τέλει υπάρχει ακόμα ένας μικρός πληθυσμός των συγκεκριμένων χελωνών στα Γκαλαπάγκος.
Bermuda Petrel (Pterodroma cahow)
Τα Cahowes μπορούν να χαρακτηριστούν ως “θρύλοι” των θαλασσών, μιας και είχαν μπεί στη λίστα με τα εξαφανισμένα είδη για τουλάχιστον 300 χρόνια. Πρόκειται για ενδημικό στο αρχιπέλαγος των Βερμούδων που εντοπίστηκε πρώτη φορά από Ευρωπαίους το 1492. Ο αριθμός τους τότε ανέρχονταν στα 200.000-300.000. Καθώς όμως όλο και περισσότεροι άποικοι από την γηραιά ήπειρο κατέφθαναν στην Αμερική, αρχίζοντας να χτίζουν καταυλισμούς, τα cahowes ήταν ένα εύκολο θήραμα, μια από τις λίγες πηγές τροφής στα νησιά εκείνα. Σε συνδυασμό με τις καταστροφές των φωλιών τους από γουρούνια, σκύλους, και άλλα ζώα των αποίκων, το cahow έγινε τόσο σπάνιο, που το 1620 όλοι πίστευαν πως χάθηκε μια για πάντα. Τρεις αιώνες αργότερα, μετά από δεκάδες προσπάθειες και ευρήματα, το 1951, βρέθηκαν 7 ζευγαρωμένα cahowes, εγείροντας παγκοσμίως την προσοχή για τα μέχρι πρότινος “εξαφανισμένα” πουλιά.
Κοιλάκανθος (Coelacanth)
Οι κοιλάκανθοι δεν ήταν ένα είδος, αλλά αποτελούσαν μια ολόκληρη τάξη οργανισμών, τα Coelacanthiformes. Μέχρι σήμερα, έχουν βρεθεί 90 διαφορετικά είδη, μέσα από απολιθώματα. Πιστεύαμε ότι όλα τα άτομα είχαν χαθεί σε μια από τις μαζικές εξαφανίσεις περίπου στα 65 εκατομμύρια χρόνια π.Χ, μαζί με τους δεινόσαυρους και την πλειονότητα των οργανισμών στον πλανήτη. Όμως, το 1938 η Marjorie Courtenay-Latimer ανακάλυψε ένα είδος κοιλάκανθου, ενώ το 1939 ο καθηγητής J.L.B. Smith περιέγραψε το ψάρι, ονομάζοντας το Latimeria chalumnae προς τιμήν της. 30 χρόνια αργότερα, στις θάλασσες της Ινδονησίας, βρέθηκε ακόμη ένα είδος κοιλάκανθου, το Latimeria menadoensis. Αυτά τα δύο είδη είναι τα μόνα επιζώντα των κοιλάκανθων.
Australian nightparrot (Pezoporus occidentalis)
Μικρό και φευγαλέο, το πουλί αυτό κυκλοφορούσε σαν ιστορία ανάμεσα στους κατοίκους του νοτιοδυτικού Queensland στην Αυστραλία, μιας και δεν υπήρχαν πολλές χειροπιαστές αποδείξεις σχετικά με την ύπαρξή του. Στο παρελθόν το pezoporus occidentalis είχε καταγραφεί (περί το 1845), και οι εμφανίσεις του δεν ήταν σπάνιες, (μάλιστα το πτηνό αυτό είχε εξέχων ρόλο για τους αυτόχθονες πληθυσμούς της Αυστραλίας). Εντούτοις ο αριθμός τους μειώθηκε δραματικά, με το τελευταίο ζωντανό δείγμα να χρονολογείται πίσω στο 1912, οπότε οι επιστήμονες υπέθεσαν πως έχει εξαφανιστεί.Αν και περιστασιακά υπήρχαν κάποια νεκρά, ακόμα και αποκεφαλισμένα ευρήματα, δεν μπορούσε να βρεθεί ζωντανό για τουλάχιστον 100 χρόνια, μέχρι το 2013 όπου βιντεοσκοπήθηκε. Δύο χρόνια μετά, ένα άλλο δείγμα αιχμαλωτίστηκε, δίνοντας μια και καλή τέλος στις υπόνοιες εξαφάνισης του αυστραλιανού παπαγάλου.
https://ocean.si.edu/ocean-life/fish/coelacanth
https://www.theguardian.com/environment/2016/apr/17/australian-night-parrot-legend-lives-on-but-bird-remains-as-elusive-as-ever
https://www.nature.com/articles/d41586-019-00663-3
https://neotropical.birds.cornell.edu/Species-Account/nb/species/berpet/overview/
