Η σημερινή οικονομική κρίση, η τεράστια αύξηση του κόστους παραγωγής, σε συνδυασμό με τις απανωτές ζημίες από τις θεομηνίες, οδηγούν στην εξόντωση της αγροτικής τάξης.
Πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε πως ο πρωτογενής τομέας είναι υψίστης σημασίας και αποτελεί το άλφα και το ωμέγα όλων των λειτουργιών ενός οικοσυστήματος, από την κάλυψη αναγκών ζωτικής σημασίας μέχρι τη διαφύλαξη του τοπίου και της βιοποικιλότητας.
Η κατάσταση σήμερα
Αρχικά, παρατηρούμε όλους αυτούς τους μήνες πως οι παραγωγοί στην Ελλάδα προσπαθούν να συντηρήσουν τις εκμεταλλεύσεις τους, απορροφώντας το μεγάλο κόστος των εισροών και ειδικά το αβάσταχτο αυτό κόστος των λιπασμάτων, εξαιτίας της συνεχούς αύξησης του κόστους παραγωγής φυσικού αερίου. Και όταν επιτυγχάνεται τελικά έστω και μετ’ εμποδίων η παραγωγική διαδικασία, υπάρχει ο εξής προβληματισμός: « Από την παραγωγή στο ράφι, πώς; »
Για να επιχειρήσει κανείς την επένδυση σε μια καλλιέργεια, πρέπει να έχει πλήρη επίγνωση των συνθηκών, όσον αφορά στις δαπάνες, την απόδοση και την τιμή πώλησης και ειδικά στις δενδρώδεις καλλιέργειες, για τα πρώτα χρόνια, έως ότου η καλλιέργεια μπει στην πλήρη παραγωγική περίοδο, να έχει εξασφαλίσει μια άλλη πηγή εισοδήματος. Βέβαια, απ’ ότι διαπιστώθηκε κατόπιν διεξαγωγής συνεντεύξεων με παραγωγούς από διάφορα μέρη της Ελλάδας, μπορεί να υπάρξει τεράστια διαφορά στην παραγωγή από χρονιά σε χρονιά ακόμα και αν η φυτεία
βρίσκεται σε πλήρη καρποφορία, λόγω κακών συνθηκών καιρού. Επομένως, η εγκατάσταση και διατήρηση της αποτελεί ένα αρκετά μεγάλο ρίσκο που εξακολουθεί να υπάρχει σε όλη την παραγωγική διάρκεια ζωής.
Συχνό φαινόμενο κακοκαιρίας και ιδιαίτερο πρόβλημα, σύμφωνα με τους παραγωγούς, αποτελεί η ισχυρή χαλαζόπτωση σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Απόρροια του παραπάνω φαινομένου είναι το προϊόν να παραμένει αδιάθετο, λόγω μη εμπορεύσιμης εικόνας και ο παραγωγός να χάνει εισόδημα. Ένας τρόπος διατήρησης και αύξησης του εισοδήματος των παραγωγών είναι η τοποθέτηση αντιχαλαζικών διχτών. Όμως, τόσο η αγορά όσο και η τοποθέτηση του διχτιού αποτελεί μια εξαιρετικά σημαντική δαπάνη.
Οι νέοι αγρότες
Ειδικά για τους νέους, τέτοιου είδους δαπάνες δε μπορούν να είναι επιλέξιμες. Πιο συγκεκριμένα, σε πολλούς κυριαρχεί ο φόβος και η αβεβαιότητα για την ενασχόληση με την γεωργία, ενώ άλλοι είναι διατεθειμένοι απλά για την συνέχεια της καλλιέργειας, σαν συμπλήρωμα του εισοδήματος τους και μόνο. Προς το παρόν, οι αρχηγοί των
εκμεταλλεύσεων στο σύνολο τους, θεωρούν πολύ σημαντικό να έχουν ένα ικανοποιητικό εισόδημα από τη γεωργική τους εκμετάλλευση, χωρίς να κάνουν αυξομειώσεις σε αυτήν και να αγοράζουν συνεχώς νέα μηχανήματα και από την άλλη θεωρούν σημαντικό τη μεγιστοποίηση της οικογενειακής εργασίας στην εκμετάλλευση και να μην χρησιμοποιούν ξένη, παρά μόνο εποχική, όπου αυτό επιβάλλεται. Ως επί το πλείστο οι τελευταίοι είναι άνθρωποι που προτιμούν την ζωή στην ύπαιθρο, επιζητούν τον δημιουργικό χρόνο και την ανεξαρτησία. Συνήθως, είναι άτομα που ανήκουν στις μεγάλες ηλικιακές ομάδες και έχουν απαρχαιωμένες μεθόδους διαχείρισης της γης. Τέλος, η πλειοψηφία αυτών δείχνει πως θέλει να ανήκει σε μια Ομάδα Παραγωγών ή έναν Συνεταιρισμό, για μεγαλύτερη εξασφάλιση, αλλά χωρίς αυτό να τους προσφέρει ιδιαίτερα προστιθέμενη αξία.
Τι πρέπει να γίνει;
Καταληκτικά, είναι ανάγκη επιτέλους να γίνει αναβάθμιση τόσο των ενεργειών από το στάδιο της μετακίνησης της αγροτικής παραγωγής από τη γη, μέχρι την κατανάλωσή του προϊόντος από τον τελικό καταναλωτή, όσο και ο κατάλληλος σχεδιασμός του προϊόντος, η τιμολόγηση του, η προώθηση και τελικώς η διανομή των αγαθών και υπηρεσιών. Οι σημερινές ανάγκες της αγροτικής κοινωνίας προϋποθέτουν εκσυγχρονισμό των τεχνικών και εν ολίγοις, πως τελικά θα καταφέρουν οι νέοι παραγωγοί να κάνουν βιώσιμο ένα προϊόν και να γίνει η σωστή τοποθέτηση του στην αγορά.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο:
Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ανακτήθηκε από www,minagric.gr, τελευταία επίσκεψη 20/4/2022
Ανάλυση στοιχείων επιτόπιας έρευνας στην ευρύτερη περιοχή
