Η ιστορία του γυναικείου καπέλου βασίζεται σε μια ιστορική διαχρονικότητα. Οι ρίζες του γυναικείου καπέλου δημιουργήθηκαν κατά τον Μεσαίωνα και αναπτύχθηκαν κατά την Βικτωριανή περίοδο, ενώ αναπόσπαστο κομμάτι της μόδας έγινε τον 20ό αιώνα όπου οι κυρίαρχες τάσεις χωρίζονται ανά δεκαετία.
Κατά τον Μεσαίωνα το καπέλο είχε τον ρόλο του καλύμματος της κεφαλής και ονομαζόταν χένιν. Το χένιν ήταν ένα πολύ ψηλό καπέλο σε σχήμα κώνου, το οποίο είχε ένα πέπλο στην κορυφή του που έπεφτε ριχτό στους ώμους. Ήταν σύμβολο κοινωνικής καταξίωσης καθώς το φορούσαν οι αρχόντισσες.
Με το πέρασμα του χρόνου το γυναικείο καπέλο αποκτά τη δική του ιδιαίτερη μορφή καθώς συντελούνται κάποιες αλλάγες στη μόδα, όπως και στο κοινωνικό σύνολο άλλωστε, με αποτέλεσμα να φτάνουμε στην αποκορύφωση της χρήσης του κατά την Βικτωριανή περίοδο. Η περίοδος αυτή έχει τα πιο περίτεχνα διακοσμημένα καπέλα. Οι τεχνικές κατασκευής ξεκινούν από το πιο μεγάλο καπό στο μικρό καπό και από το κοντό καπέλο στο ψηλό καπέλο. Με βάση την τεχνική κατασκευής η μόδα του γυναικείου βικτωριανού καπέλου χωρίζεται σε περιόδους:
- Βικτωριανό καπό 1830- 1850
- Πρώιμα βικτωριανά καπέλα 1850- 1860
- Καπέλα της μέσης βικτωριανής περιόδου 1870-1880
- Καπέλα της δεκαετίας 1880
- Καπέλα της όψιμης βικτωριανής δεκαετίας 1890
Τα υλικά κατασκευής των καπό ήταν το άχυρο της Τοσκάνης, το μετάξι ή το βελούδο. Μία άλλη κατηγορία, τα ψάθινα μπονέτα, αποτελούνταν από λουλούδια, κορδέλες και φτερά . Το τιρολέζικο καπέλο ήταν μια εκδοχή του ψάθινου καπέλου με ψηλό στέμμα αλλά χωρίς γείσο. Άλλες κατηγορίες όπως είναι τα καλοκαιρινά αλλά και τα στρογγυλά καπέλα με γυρισμένο γείσο, ήταν πολύ δημοφιλή. Πρώτα ως καπέλα των παιδιών και αργότερα ως μόδα των ενηλίκων.
Κατά τον 20ό αιώνα η μόδα του γυναικείου καπέλου χωρίστηκε σε δεκαετίες. Αυτές είναι: ’20, ’30, ’40, ’50, ’60, ’70. Τα είδη των καπέλων που δημιουργήθηκαν κατά τον 20ό αιώνα ήταν αρχικά τα κλος (cloche), τα καπέλα με μεγάλο γείσο, ο μπερές και το τουρμπάνι. Κατά την δεκαετία του ’40 δημιοργήθηκαν μικρά καπέλα που τους προστέθηκε το βέλο. Το ’60 δημιουργήθηκαν τα καπέλα τύπου πλεκτού σκούφου και το pillbox hat. Το ’70 δημιουργήθηκαν τα καπέλα – οι μεγάλες καπελίνες με στρογγυλό γείσο, το οποίο κάποιες φορές ήταν κυματιστό.
Το καπέλο είναι ένα αξεσουάρ απαραίτητο για μια κοσμική εμφάνιση. Είναι όμως και ένδειξη κοινωνικής δύναμης. Η χρήση του δηλαδή γίνεται για λόγους ομορφιάς, ως ένδειξη κοινωνικής υπεροχής αλλά και ως σκιάδιο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες για προστασία από τις βλαβερές ακτίνες του ήλιου. Οι διάφορες κατηγορίες δημιουργήθηκαν για το ξεχωριστό γούστο και τις πολλές απαιτήσεις που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν μια γυναίκα.
Τέλος οι επιταγές της μόδας, η οποία δημιουργεί συνεχώς καινούργια πρότυπα έχουν κατατάξει το καπέλο ως απόλυτο must που ανταποκρίνεται σε όλες τις εποχές του χρόνου, ενώ η χρήση του δημιουργεί το απόλυτο iconic look μιας εξεζητημένης εμφάνισης.
Πηγές
Vintage dancer. (2018). Victorian hats history: Bonnets, Hats, Caps 1830- 1890s. Ανακτήθηκε από https://vintagedancer.com/victoorian/victorian-hat-history/. (τελευταία πρόσβαση 5/3/2024)
Fashiongreecekeies. (2017). Καπέλα. Το αξεσουάρ! Τα είδη και η ιστορία τους ανά δεκαετία. Ανακτήθηκε από https:/fashiongreecekeies.worpress.com/2017/03/11/. (τελευταία πρόσβαση 5/3/2024)
